Even mijn hart luchten..

En dan zijn we weer op dag 1.. ik zeg je wat heb ik het er moeilijk mee deze keer.
Misschien wel door al het blijde nieuws in mijn omgeving afgelopen weken. Of omdat ik deze maand stiekem meer op hoopte.
Of omdat mijn vriend nu veel afwezig is door werk. Of komt het gewoon door mijn werk?
Pfff ik weet het niet. Gisteravond laat is mijn menstruatie begonnen. Ik was alleen thuis omdat mijn vriend was werken.
Ik heb echt gehuild. Ik was boos. Boos op mijn lichaam van werk toch even mee. Voelde ook enorm alleen.
Ik heb mezelf vannacht in slaap gehuild. Vanmorgen werd ik wakker en voelde meteen de zeurende rug en buikpijn en wist het is echt niet gelukt deze ronde.
Het was alweer ronde 19.
Wij hebben de verwijzing voor het ziekenhuis en die vragenlijsten zijn ingevuld en verstuurd.
Toch wilde mijn vriend nog even wachten. Prima doen we het nog even zo want we moeten er wel beide achterstaan.
Maar nu zit je met die vakantieperiode en duurt het daar weer iets langer. Dat had ik ook kunnen weten.

Ik weet wel ik ben niet alleen hierin gelukkig weet ik dat heel goed. Maar toch voel ik me soms heel alleen hierin.
Natuurlijk heb ik het erover met mijn vriend. Mijn moeder weet het maar verder bijna niemand. Twee vriendinnen maar die snappen het niet.
Die zeggen: 'ach dat komt wel. Maak je er niet druk om.' Of ' je bent teveel mee bezig, laat het los.' Denk dat ook dit voor veel mensen hier herkenbaar is.
Soms weet ik niet waar ik mijn frustratie kan uiten. Ja hier maar soms wil je gewoon face-to-face met iemand praten die je begrijpt.

Ja ik weet dat er op mijn werk over kan praten maar toch is dat heel moeilijk. Ik werk er nog niet heel lang dus dat houd me ook erg tegen.
Gelukkig kan ik er toch stiekem veel informatie en tips krijgen. Ik werk namelijk op de afdeling gynaecologie als polikliniekassistente.
Super leuk maar wat ik in begin ook al een beetje zei wel een beetje confronterend. Ik zit echt tussen de zwangeren. Natuurlijk zie ik ook veel andere dingen.
Zo ook de minder leuke dingen. Maar naar mijn idee kan ik het daar toch meer van mij afzetten.
Mijn verwijzing is trouwens ook niet naar het ziekenhuis waar ik werk want wilde het toch wel iets gescheiden houden.

Zit hem denk ik meer in dat iedereen om mij heen zwanger is of net bevallen. Super leuk want gun het iedereen! Wil niet zeggen dat ik super jaloers ben op ze maar je baalt gewoon.
Zeker als er net een aankondiging word gedaan we krijgen een 2de! En dan daarna ook echt de vraag krijgen van 'willen jullie geen kinderen?'
Of mensen die zeggen 'nu wordt het weleens tijd voor jullie'. Nou mensen: JA WIJ WILLEN KINDEREN! HEEL GRAAG! MAAR HET LUKT NIET!! dat zou ik zo graag willen schreeuwen op dat moment.
Maar doe je toch niet. We veranderen het onderwerp of zeggen iets van: ja klopt we zien wel.

Pfff wat lastig en rot en moeilijk allemaal. Ik moest het even van me afschrijven. Want de moed zakt me steeds meer in de schoenen.
Als mijn vriend wakker is dan kan ik het hem vertellen dat we weer pech hebben. En dat we weer hoop moeten verzamelen voor de volgende ronde.
Ronde 20 wat klinkt dat toch verschrikkelijk. Maar hoop dat die geluk brengt maar iets zegt mij dat ook die weer niks wordt. Steeds moeilijker om positief te blijven.
Hoop snel bericht te hebben van het ziekenhuis. Zodat we verder kunnen kijken. Hopelijk geeft het meer duidelijkheid.