Welkom.. Again. A speech to myself

We'll once meet again.

Afgelopen weken had ik meerdere testen gedaan en wij zijn nu zwanger van ons 4de kindje.
Is it the last one? Maybe..
Precies vandaag; 6 weken en 3 dagen zwanger kreeg ik ineens een grote klap vermoeidheid over mij heen..
Ik realiseerde het eerst niet en ik dacht dat het misschien kwam doordat ik het de afgelopen weken zo druk heb gehad
Met mijn tentamens en projecten van school. Maar nee, het is er echt en daarnaast voel ik mij per uur steeds misselijker. Well Hello I've missed you.... NOT.
Dit zijn echt precies de kwaaltjes die je vergeet maar zodra ze er zijn denk je toch wel van; oohja, hier moet ik ook nog doorheen zien te komen. En dat gevoel van dat je hormonen uit balans zijn, dat was ik ook helemaal vergeten, nou....
Vandaag voel ik me dus echt zo; weetje wel als net die ene irritante familielid op bezoek komt, maar je kan haar bezoek niet afslaan natuurlijk dus je gaat met tegenzin toch maar wat uitgebreidt staan koken en de logeerkamer klaarmaken voor het verblijf.
Voel me echt geïrriteerd en dat tegenover iedereen... please bear with me, vooral de gene die nog niet eens weten dat ik zwanger ben..
Alle afspraken die zeg ik last moment af want ik heb gewoon geen zin in niks en niemand op dit moment, behalve mijn kinderen die snappen mij om een of andere reden wel.. gezellig in hun pyjama liggen zij om mij heen en kijken we rustig naar disney films..
Ik probeer aan mijn oudste twee uit te leggen waarom mama opeens zo moe en misselijk is.. dat is wel eenvoudig uit te leggen en daar hebben zij gewoon begrip voor.. Ooh daar komen de tranen weer, ze zijn zo lief en zorgzaam voor mij.. mijn hart is gewoon overvol van de liefde, dat het zich uit in tranen haha..

Nog eventjes volhouden en dan is mijn heel blok van school voorbij. Ik moet alleen nog stage lopen tot de zomervakantie en mijn verpleegkundige handelingen op het werkveld uitvoeren.. daarna heb ik rustig de zomervakantie om lekker vrij te zijn met de kinderen en vervolgens lekker thuis te blijven met de baby, 6 maanden lang!! Ik kijk hier allemaal heel erg naar uit..
Ik had nooit gedacht dat ik met 3 kinderen, bijna 4 een hbo verpleegkundige opleiding zou kunnen afmaken, maar ik doe het maar 'gewoon'. Als alles goed verloopt zal ik dan volgend jaar februari beginnen met mijn Minor in het ziekenhuis; op de kraamafdeling; mijn eeuwige passie!

Tot die tijd neem ik het rustig aan. Doe ik mijn opdrachten en de rest komt altijd wel goed.. ik heb altijd volgens dit motto geleefd en het komt inderdaad altijd wel goed zolang je eraan werkt en je energie in steekt; op sommige dagen is dat helemaal niks, soms matig en op de andere dagen ben ik weer de gek die tot diep in de nacht doorwerkt omdat ik mijn doel ga behalen..
Ik ga nu maar eens lekker op de bank hangen en slapen.. want ik voel weer een vloed van misselijkheid en vermoeidheid over mij heen komen.

Much love

605 x gelezen, 3

reacties (5)


  • Tantnana

    Respect Girl!

  • Morena1108

    Dankjewel

  • Lama94

    En ik krijg de was niet eens gedaan met één baby😅

    Ik vind het knap dat het je allemaal lukt!

  • Morena1108

    Dag Kelly,

    Ooh dat was bij mij ook zooo herkenbaar, maak je geen zorgen en leef gewoon met de dag mee. Op 1 dag heb je je routine weer te pakken, maar ach.. als de was niet klaar komt maar je hebt je baby toch weer de hele dag zitten voeden, verschonen, aandacht gegeven, jezelf uit bed gesjouwt etc: dan zou ik zeggen dat je écht een HELE geslaagde dag heb gehad!!

    Hoe oud is je baby nu? Wat vindt je van 'motherhood' ?

    Liefs xxx

  • Lama94

    Mijn dag voelt inderdaad als geslaagd wanneer de baby goed verzorgd is, ik naar de wc kon en niet te lang honger heb gehad. Het lijkt mij heerlijk om weer eens wat voor mezelf te kunnen doen of rustig te douchen. Maar dat zit er nog niet in, komt wel weer. Overdag drinkt de kleine elk anderhalf uur, best intensief. We zijn het aan het langzaam aan het opbouwen naar elke twee uur en zo door tot elke drie uur. Dat zal mij vast wat meer ruimte geven.

    Hij is drie maanden. Hij heeft veel nabijheid nodig en vindt het moeilijk om niet vastgehouden te worden.

    Sinds een paar dagen kan hij met een knuffeldoekje spelen, nu kan hij zich wat beter in de box vermaken, erg fijn. Verder zit hij veel in de draagdoek en slaapt hij op of tegen mij aan. Ook daar zijn we mee aan het oefenen om dat alleen te doen. Ik vind het heel intensief maar ik geniet er ook erg van. Zeker in het weekend wanneer mijn man ook thuis is, dan gaat het allemaal net wat makkelijker. Sinds een paar weken droom ik van een 'groot' gezin. Ik ben benieuwd of dat door de hormonen komt of dat het een blijvende wens is. Eerst maar eens rustig van de kleine genieten!

    Wanneer kreeg jij de routine weer een beetje te pakken?

    Xxx