Het effect van een kind op je relatie

Toen ik zwanger was van ons eerste kindje, had ik allerlei ideeen over hoe het zou zijn met een kindje. Hoe ons gezin eruit zou zien, wat we allemaal samen konden doen..

Waar ik echter niet echt bij stil stond: wat is het effect van een kindje op ons, op onze relatie?

Toen Toon geboren was, zaten we echt samen op onze roze wolk. We waren zo trots op onze kleine man.

Stilletjesaan kwam het gewone leventje weer op gang. Manlief moest na 2 weken opnieuw gaan werken, dus het huishouden en de zorg van Toon kwamen overdag volledig op mijn schouders terecht.

Ik vond het best heftig. Gebroken nachten, borstvoeding geven, de constante zorgen..

Ik ben ook gewoon een echte moederkloek, ik ga helemaal op in het moederschap. Wat het soms ook wel extra zwaar maakt. Voor mezelf, maar ook voor mijn relatie.

Het heeft hier even geduurd voor we uit onze 'dip' waren. Mede daardoor dat we ook lange tijd niet klaar waren voor een tweede kindje.
Toon is echt een lieverd en toch vonden we het best zwaar.

Maar nu, nu zijn we stilletjesaan klaar om te starten aan ons tweede.

2335 x gelezen, 2

In Overig

reacties (0)


  • Lillybell

    Hoe ik het in gedachte had was ook echt de reclame. 2 kindjes, jongen en meisje, samen eten, vaak in de bos gaan wandelen enzo.

    Hoe het is: de 2 kinderen klopt, jongen en meisje ook. Alleen is de dochter zwaar gehandicapt, schelen de kinderen maar 13 maanden ipv enkele jaren.

    Het ouderschap heeft best wel een druk op ons huwelijk gelegd. Ik was in het begin enkel mama en geen vrouw meer. Gelukkig ben ik op tijd wakker geschud geworden. Ik vraag me soms wel eens af welk effect het op ons huwelijk had gehad als onze dochter gezond was. Zou het dan minder zwaar zijn geweest? We zijn er gelukkig wel heelhuids uit gekomen, zelfs sterker dan voordien.

  • Moederkloek.

    Super om te lezen dat jullie er sterker uit zijn gekomen! Veel mensen lukt dit tegenwoordig niet meer denk ik. Wat erg jammer is. We zien elkaar zo graag, dat we samen een kindje willen en na het krijgen van een kind loopt het ineens mis en stuk. Erg jammer. Misschien ook wel doordat iedereen elkaar maar voorhoudt dat ze het perfecte gezinnetje zijn. Dat ze nooit problemen hebben..

  • Lillybell

    Ik denk inderdaad deels door de instagram perfectie (allemaal kussengevecht in stralend witte lakens op zondagochtend) en omdat mensen tegenwoordig ook zo snel aan kinderen lijken te beginnen. Ken veel koppels die in hun eerste jaar samen zwanger zijn geworden en 1 koppel is nog maar samen

  • Biekevdv

    Hier 1 kind van inmiddels 6j. Vond deze heel zwaar door de depressie die ik na de geboorte kreeg. Het was nogtans een makkelijke baby. Toch vond ik het zwaar.

    Nu heb ik een tweeling erbij (8maanden). Dit waren echte huilbaby's en de eerste maanden waren zwaar. Slapen kon ik haast nooit. Er is altijd 1 wakker. Nu zijn ze groter en gaat het beter ivm slaap en Wenen ze niet meer zo veel. Merk wel dat ik nu rustiger ben dan als bij de eerste. Ben er meer klaar voor waardoor ik het gemakkelijker vind om voor de tweeling te zorgen (terwijl een tweeling veel zwaarder is). Naar de winkel gaan is hier een hel. Geraak met 3 kinderen moeilijk de deur uit. Ook kan er maar 1 maxi cosi in de winkelkar. Voor de rest vind ik het super leuk met mijn 3 kinderen.

  • Moederkloek.

    Wauw. Het lijkt me aan de ene kant leuk om een tweeling te hebben, maar ook gewoon hard werken. Ik vond 1 kind al heftig, dat ik me niet kan voorstellen hoe het zou zijn met 2 tegelijk!

  • MadelieVv

    1 keer per week verblijven mijn kinderen bij hun oma en opa en dan rusten wij uit en doe ik lekker uitgebreid het huishouden. Eigenlijk is dit vanzelf zo gegaan omdat de kinderen dol zijn op oma en opa en na 1 keer overnachten bleven ze erom vragen. Toen hebben wij een vaste dag uitgekozen wanneer opa ze uit school haalt en de kinderen bij hun verblijven. Ik merk dat het mijn kinderen veel goed doet. Ze zijn veel socialer door naar ouderen toe en ik ben een uitgeruste mama. :)

  • Moederkloek.

    Oh wat leuk dat jullie het zo hebben kunnen regelen! Ik vond het vroeger ook altijd leuk om bij m'n grootouders te gaan logeren, dus van zodra m'n zoontje er echt om vraagt, mag hij gerust eens een nachtje blijven slapen daar.

  • BoyBoyBoy

    Eigenlijk toen het net “leuk en dragelijk” werd met de eerste, werd ik zwanger van de tweede. De oudste was toen 1,5 jaar, ruim 2 jaar toen de tweede geboren werd.

    De jongste is inmiddels 1, oudste 3, het zijn heerlijke kinderen, maar ik voel me uitgeleefd, vermoeid, ben blij als ik mag werken 😉 ‘even de deur uit’ bestaat niet meer, waar je 1 kind even de auto in kan gooien en wegrijden, is het met twee kinderen een ware volksverhuizing met een voorbereidingstijd van 45 minuten.

    De relatie tussen mij en mijn vriend is niet meer als wat het geweest is. We zijn moe, uitgeblust en blij als we op bed liggen na een dag werken en/of een dag met de kinderen.

    We zijn net terug van een midweekje weg, nou ik ben vermoeider terug dan hoe ik er heen ging.

    Maar ik had mijn twee lieve jongens ook niet willen missen. Het is het waard en ze noemen het niet voor niets de tropenjaren...

  • Moederkloek.

    Ik kan het me heel goed voorstellen dat jullie moe zijn! Ik had het echt niet aangekund om zo snel een tweede te krijgen. Voor ik zwanger was, dacht ik dat ik snel weer een tweede kindje zou willen. Wou een leeftijdsverschil van 2jaar zoiets. Daar zitten we dus al ruim overheen, maar ik kon me er echt niet toe zetten om dan al voor een tweede te gaan met al het werk.

  • MamaJL

    Het is ook gewoon echt zwaar. En ik ga het ook niet mooier maken dan het is. Ik vond de tweede de moeilijkste van allemaal. En het was (en is) een schat hoor, daar niet van. Maar ik vind het moeilijk de kinderen uit handen te geven op de momenten dat ik niet werk. En één kindje nam ik makkelijk overal mee naar toe. De tweede, dat was gewoon stuk lastiger. Maar daarna... Een derde... Tja... Die ging gewoon mee in het ritme. Ging zo makkelijk dat er nu een vierde bij komt.

    Nou speelt ook mee dat ik na de tweede een postnatale depressie heb gehad natuurlijk.

  • Moederkloek.

    Oei, dat geeft me geen goede moed 🙈😁. Toon is ook gewoon altijd bij me als ik niet moet werken. Het scheelt wel dat hij in november op school start en ik dus wel een deel van de dag alleen ben met de baby.

  • MamaJL

    Oh, dat scheelt vast wel. Maar de eerste jaren is gewoon hard werken ook als ze naar school gaan. Ben er wel van overtuigd dat als je dat de eerste keer kon, dat je het nu ook wel weer kan! Ik heb tijdens al mijn zwangerschappen mezelf afgevraagd of ik het wel zou gaan redden met een extra kindje erbij, maar uiteindelijk is het steeds gewoon goedgekomen.

  • Mommyx3

    Ik vond het eigenlijk het meest heftig bij de eerste. We waren dan ook nog eens heel jong (19 jaar) dus je wordt ineens volwassen alle verantwoordelijkheden die er bij kwam kijken. Ook waren we best over bezorgd allebei, en ook een echte moederkloek. Bij de 2e en 3e niet zo ervaren , wisten we wat ons te wachten stond. ook sliepen baby 2 en 3 snel door dus dat zal daar ook wel mee te maken hebben . Maaar we moeten echt tijd voor ons samen nemen thuis doen we dat wel als de kids slapen , filmpje of serie kijken maar we kogen best wel vaker weg gaan

  • Moederkloek.

    Ja wij gaan ook echt nooit samen onder ons tweetjes weg. Toon is altijd bij mij als ik niet moet werken.

    Geeft me wel wat moed dat je dat niet zo ervaren hebt met de tweede en derde

  • Mommyx3

    Ik vond het eigenlijk het meest heftig bij de eerste. We waren dan ook nog eens heel jong (19 jaar) dus je wordt ineens volwassen alle verantwoordelijkheden die er bij kwam kijken. Ook waren we best over bezorgd allebei, en ook een echte moederkloek. Bij de 2e en 3e niet zo ervaren , wisten we wat ons te wachten stond. ook sliepen baby 2 en 3 snel door dus dat zal daar ook wel mee te maken hebben . Maaar we moeten echt tijd voor ons samen nemen thuis doen we dat wel als de kids slapen , filmpje of serie kijken maar we mogen best wel vaker weg gaan dat is wel echt belangrijk

  • zomerkindje2015

    het is inderdaad best zwaar ik heb een dochter van 7 en een zoon van 4 jaar nu een baby van bijna 7 maanden 3de keizersnede bv gegeven tm 4 maanden daarna verplicht gestopt omdat ik steeds borstontsteking had moet zeggen dat ik nu pas mezelf begin te worden ritme heb al die gebroken nachten en huishouden en de kinderen die aandacht liefde willen.

    de baby wordt 2 x wakker voor flesvoeding dus doorslapen zit er niet in bij ons 😅 komt goed nog even doorbijten denk ik dan hij is bijna 1 jaar hahaha nog 5 maanden dan is hij 1 denk ik steeds dan zal hij zeker doorslapen hoop ik🤔

    aaggh mijn zoon van 4 word nog steeds wakker snachts dan is het plassen dan is het water dan is het bij ons in bed kruipen, terwijl mijn dochter nooit zooo is geweest nooit zo’n dappere op der zelf meisje ia het echt haar eigen dingen doen enzo😍.

    tuurlijk kinderen is ideaal en we houden zoveel van ze maar impact op je relatie heeft he zoiezo in het begin je draai vinden daarna komt alles goed succes

  • Moederkloek.

    Ja het was best pittig hier. Toon is nu bijna 2,5jaar en heb nu pas het gevoel echt terug een beetje mezelf te zijn.

    Ik heb daardoor ook wel een beetje getwijfeld aan een tweede. Maar ik weet nu misschien ook wel meer wat de valkuilen zijn en dat het allemaal een fase is 🙈😁.

    Hopelijk komt bij jou de nachtrust snel weer terug! 🤞