Lieve Zana

Hallo lief meisje van me,

Hoor je me? Luister je naar mama als ik tegen je praat?
Wat zou ik dat toch graag willen weten.. Ik mis je. Ik mis je in mijn buik. Ik mis je thuis. Ik mis je aanwezigheid. Ik mis je..

Een week geleden alweer dat we thuiskwamen met je uit het ziekenhuis. Je kwam thuis, maar helaas niet voor lang.
Niet zoals mama het zich had voorgesteld schat.
Je zou in maart lekker warm in je wiegje moeten liggen, niet nu al in een mandje of bak water.
Je zou nu niet alleen moeten zijn in het crematorium, maar veilig en warm in mama's buik.

Dus is mama boos. Boos op de wereld. Boos dat dit jou moest gebeuren, en wat is er precies gebeurd? Misschien krijgen we daar wel nooit een antwoord op..
Gek he wat voor voorgevoel mama heeft gehad?
Ik heb letterlijk tegen papa gezegd dat het voelde alsof de zwangerschap zou stoppen na 20 weken.
Bah, waarom heb ik gelijk gekregen..

Je zusje zei gisteren nog dat ze aan Sinterklaas een nieuw broertje of zusje ging vragen, want het is zo oneerlijk dat ze niet met je kunnen spelen.
Mijn hart breekt als ze dit zegt. Je was zo welkom mijn lieve meisje.
Je zusjes keken zó naar je uit. En nu.. Nu is het weg. En willen ze gewoon een nieuw broertje of zusje.
Maar lieverd, weet dat jij nooit te vervangen bent voor mij.
Jij zult altijd mijn Zana blijven. Mijn lieve kleine meisje die zo gewenst was.

Let je een beetje op je zusjes en broertje?
Ik zal met je blijven praten, en blijven hopen dat je me hoort.

Ik hou van je kleine meid, tot de maan en weer terug ❤️