Hoi,
Iets meer dan een maand geleden is mijn dochter geboren.
Ze is geboren met 17 weken en 2 dagen.
Ik ging met mijn 2 stoere jongens een pretecho maken.
Als eerst kregen we te horen dat het een meisje was. Mijn oudste was door het dolle heen.
Een zusje eindelijk. Ondanks dat deze zwangerschap absoluut niet gepland was en de vader ook niet in beeld is. Waren we heel blij.
Deze blijdschap was voor kort. De vrouw van de pretecho zei er is iets niet goed. Hierdoor was is gelijk van de kaart maar moest sterk blijven voor mijn jongens.
Ik moest wachten tot na het weekend voor ik na de gynaecoloog kon, Ik hield mijzelf voor misschien een hazenlip of klomp voetje. Prima! Ze is welkom.
Maandag bij de gynaecoloog zeiden ze van alles maar kreeg niks mee behalve dat ze een open ruggetje had in haar nek en dat ze de bevalling waarschijnlijk niet zou overleven.
Ook had ze geen maaginhoud, ook iets mis met de aansluiting.
Na veel tranen besloten om de zwangerschap af te breken.
Alles gaat door je heen, Wat moet ik regelen en wat wil ik. Ik wist direct dat ik haar wilde zien en vasthouden. Zo blij dat ik dat heb gedaan. Ik wilde haar graag laten cremeren maar helaas omdat ze geen 20 weken was zat dat niet in de verzekering kwam 2 weken en 5 dagen te kort.
Dit deed veel pijn. Ik wilde zo graag haar as in mijn tattoo verwerken maar als alleenstaande moeder kon ik niet €500 ophoesten.
Ik denk elke dag aan haar, en steeds vaker verdriet dat ze niet meer komt. Kan haar niet meer vasthouden.
Soms en op dit moment gaat er een nare gedachten door me heen.....je hebt je dochter vermoord!
Hoe ga ik hier mee leven.
Heeft iemand hier ervaring mee?
reacties (0)