Zwangerschap in familie zorgt voor jaloerse gevoelens

Mijn schoonzus is zwanger geraakt door medisch traject. Super leuk! Maar ook moeilijk. Voordat ze zwanger raakten konden we goed praten, we zaten in hetzelfde traject. Sinds ze zwanger zijn vraagt mijn schoonzus nooit meer hoe het gaat. Ze ratelt dagelijks over de zwangerschap, moet elke dag die stomme buik showen... Ik probeer het echt, maar ik word er zo moe van.. Ze moet weten hoe het voelt elke dag geconfronteerd te worden met zwangerschap nieuws, ze maakt het er niet makkelijker op. 3 weken geleden een miskraam gehad en ze hebben niets gezegd. Dag na de miskraam hadden ze gender reveal party. Ik kon wegens pijn( lag die dag op de spoedeisende hulp) en verdriet het niet aan om daar naartoe te gaan. Nu blijkt dat ze daar boos over zijn. Dat wij ze niet steunen??
Ik vraag me echt af of ik inderdaad zo gevoelloos ben door niet te zijn geweest of die dag niets van me heb laten horen...
Ik neem nu meer afstand en merk veel verdriet, doordat het bij ons nog steeds niet is gelukt en bij hun wel.
Ik ben ook wel jaloers op het groeiende buikje, ik wil dat ook!!
Ik word langzaam aan gek! Gek van al die gevoelens die ik niet wil, maar ik niet weg kan stoppen.
Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn, maar dit is zo lastig!!
Nu met het corona virus is het ook nog maar de vraag wanneer we weer voor terugplaatsing mogen. In april is het lab sowieso dicht, dus hoop echt dat we in mei weer mogen.
Het maakt me zo radeloos dit.

5878 x gelezen, 7

reacties (34)

1 2



  • vugt996

    Mijn vriend heeft het 1 jaar geleden uitgemaakt en we stopten met communiceren, ik miste hem maar hij weigerde me terug te accepteren nadat hij hem zo vaak had gesmeekt. Op een dag deed ik wat onderzoek naar relaties op Google toen ik talloze getuigenissen zag van mensen die getuigden over Lord Bubuza Miraculous spreuk. Ik heb nooit in betovering geloofd, maar ik was diepbedroefd, dus nam ik contact met hem op via WhatsApp: +1 505 569 0396, ik vertelde hem mijn problemen en hij beloofde me te helpen met zijn betovering. Ik volgde zijn instructies en het was een schok voor mij, want 14 uur nadat Lord Bubuza zijn betovering had uitgesproken, belde mijn vriend me huilend op en smeekte me om hem te vergeven. Hij kwam thuis en smeekte me op zijn knieën om hem terug te nemen. Lord Bubuza is een God op aarde die problemen met zijn betovering oplost. Zijn spreuk is avondmaal actief en 100% gegarandeerd.. Neem contact met hem op via Signal / WhatsApp: +1 505 569 0396 via e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com

  • MolliePip

    Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Een miskraam meemaken is ontzettend heftig, maar je weet pas hoe het is en hoe het voelt als je het hebt meegemaakt. Voor je gevoel gaat iedereen gewoon door, terwijl voor jou de tijd even stil staat. Ik zit niet in een medisch traject, maar heb wel recent een miskraam gehad (op natuurlijke wijze, was 9 weken zwanger). Ik heb dit als heel heftig ervaren, maar de mensen in mijn omgeving die nooit een miskraam hebben meegemaakt weten niet hoe ze hiermee om moeten gaan. Je voelt je echt een beetje eenzaam, omdat weinig mensen begrijpen hoe ingrijpend dit verlies is en ze niet weten wat jij op dat moment nodig hebt. Ze bedoelen het goed, maar zeggen dan dingen zoals "je weet nu in ieder geval dat je wel zwanger kunt worden". Hoe goed bedoeld ook, maar hier kun je echt niets mee (ik in ieder geval niet). Het liefst was je nog steeds zwanger van een gezond kindje, want de toekomst blijft toch onzeker. Helaas snappen en begrijpen zij niet wat jij voelt, omdat ze niet weten hoe het is (of op dit moment niet door hebben hoe het voor jou is en wat jij nodig hebt). En misschien gelukkig ook maar, want een miskraam meemaken gun ik echt niemand. En helaas behoor je dan toch ineens bij de vrouwen die wel weten hoe het is om dit mee te moeten maken en hoe verdrietig dit is! Jouw schoonzus zit waarschijnlijk in die zwangerschapsbubbel en is zo trots als een pauw op haar zwangerschap. Geen idee of zij eerder een miskraam heeft meegemaakt, maar de situatie waar jullie nu allebei in zitten is totaal verschillend. Eerst zaten jullie in dezelfde situatie en konden jullie dit met elkaar delen. Nu is dit het tegenovergestelde. Ik vind het goed van je dat je jouw grenzen aangeeft en ik snap heel goed dat het niet te doen is om vlak na je miskraam naar een gender reveal party te gaan. Naast het feit dat je jezelf de ruimte moet geven om lichamelijk en emotioneel bij te komen, zit je ook in een rouwproces en daar mag je alle tijd voor nemen. En het is inderdaad heel confronterend om al het zwangerschapsnieuws te horen. In mijn omgeving kondigt iedere week wel een bekende aan dat ze zwanger is. En mijn buurvrouw beviel een dag na mijn miskraam van een gezonde dochter en nu kijk ik dagelijks naar het babybordje in de gezamenlijke voortuin. Het voelt zo oneerlijk en is heel confronterend, maar tegelijkertijd ben ik ook heel blij voor haar en gun ik ze alle geluk van de wereld.

    Het is heel lastig voor je en je mag echt verdrietig zijn. Op mijn blog kreeg ik de vele tips om het er gewoon allemaal uit te gooien als je verdrietig bent. En serieus, het werkt echt en het lucht zo enorm op! En als je de behoefte hebt om te praten, dan zul je er waarschijnlijk echt zelf om moeten vragen. Dit klinkt misschien heel vervelend, maar in de praktijk werkt het vaak wel zo. Anderen kunnen niet in jouw hoofd kijken en weten vaak niet waar je op dat moment behoefte aan hebt. Sommigen vinden het misschien ook lastig, omdat het een onbekend onderwerp is of ze jou er niet lastig mee willen vallen. Hopelijk kun je hier iets mee en voel je je snel weer wat beter.

  • Melanie-93

    Bedankt voor je reactie. Ik kan er ook zeker heel veel mee.

    Heftig om te lezen dat je buurvrouw dag later na je miskraam is bevallen. Super fijn voor haar natuurlijk maar wel pijnlijk. Ik moet zeggen elke dag gaat nu wel beter, wij hopen na de coronacrisis weer vol goede moed verder te kunnen en hopelijk dat wij ooit ook een wondertje mogen krijgen

  • Sarita92

    Ik besef dat ik mijn twee handjes mag kussen dat het bij ons gelukt is, maar ik herinner me nog dat van zodra er bij ons de expliciete kinderwens was de zwangerschapsaankondigingen als paddestoelen uit de grond leken te schieten.

    Mijn vriend speelt zaalvoetbal en wij gaan geregeld met de partners mee en drinken dan een glaasje (nu voorlopig appelsap in een wijnglas). We zijn er met vier jonge mama's (in spe) die kort op elkaar een baby krijgen: twee zijn net bevallen en ik en nog een ander meisje bevallen deze zomer. Nu is er een ander meisje waarvan we weten dat ze bewust niet meer mee komt, omdat ze als heel lang bezig zijn met proberen en het maar niet wil lukken. Ik begrijp dat helemaal en m'n hart breekt voor haar. Ook bij mijn collega die 10 jaar ouder is dan ik is het nog niet gelukt en ze maakt zich ernstig zorgen omwille van haar leeftijd. Om dan te zien dat er 17-jarige leerlingen van ons "perongeluk" zwanger worden, die emotioneel en financieel (nog) niet deftig voor hun kind kunnen zorgen is dan ook een erg zure appel om te doorbijten.

    Bij deze wil ik je even een hart onder de riem steken en zeggen dat je schoonzus gerust wat meer begrip en empathie mag tonen. Ik wens je zo snel mogelijk een gezonde zwangerschap toe. 🍀

  • Melanie-93

    Heel erg bedankt voor je lieve berichtje. Ben blij dat het bij jou wel heeft mogen lukken :)

  • Mamalie1

    Ik hoop dat ik niemand kwets met dit bericht, maar ik zit net aan de andere kant van de situatie. Momenteel heb ik zelf het geluk om zwanger te mogen zijn, maar helaas heeft mijn schoonzus het afgelopen jaar een aantal miskramen te verwerken gehad. Ik vind het zo erg voor haar en leef enorm met haar mee. Net daarom zwijg ik altijd over mijn zwangerschap en deel ik ook geen foto's, maar ergens merk ik wel dat ik het jammer vind dat ik de zwangerschap niet kan delen met de familie omdat we normaal erg close zijn en eerdere zwangerschappen van een oudere zus wel op veel liefde en warmte konden rekenen. Ik had heel graag kunnen delen hoe het met ons en de baby gaat, maar dit kan nu even niet. Uiteraard schaam ik mij over deze gevoelens, want natuurlijk besef ik dat het voor haar veel erger is. Daarom vroeg ik mij af hoe jullie graag hadden gewild dat jullie schoonzus met jullie zou omgaan, misschien kan ik er wat uit opsteken. Heel veel moed allemaal, ik wens ieder van jullie snel een gezonde zwangerschap toe.

  • Melanie-93

    Allereerst gefeliciteerd! Wens je alle geluk. Bij mij zit het er niet zo zeer in dat ik niets wil horen van de zwangerschap, want ik ben blij dat ik tante word. Het punt is meer dat ze elke dag van alles vertellen over de zwangerschap enz( begrijp ik) maar nooit vragen hoe het met ons is. Tijdens het traject dat het bij ons allen niet lukten hadden we het er regelmatig over en konden we troost vinden bij elkaar. Sinds de zwangerschap hoor ik ze daar nooit meer over. Heb het haar inmiddels gezegd dat ik dat stukje heel erg mis, maar daar geeft ze geen antwoord op. Ook het punt dat ze niets hebben laten weten toen ik een miskraam had en ze verwachtten dat ik de volgende dag wel gwn aanwezig zou zijn bij de genderreveal party en ze achteraf zeiden dat ze daar boos om waren deed voor mij de deur dicht. Als ze hadden gevraagd hoe het ook met ons was, zeker net na de miskraam, had een hoop frustratie gescheeld en af en toe vragen hoe het traject gaat. Dan had ik me ook meer kunnen neerleggen bij de zwangerschap. Praten over de baby is leuk, maar niet elke dag en ook vragen hoe het met de ander gaat. Hoop dat je er wat aan hebt, al is elke situatie anders natuurlijk

  • yune

    Hier ook een schoonzus die zoiets zei in de trant, van dat was nog niets (mentruatie na positieve test, vmk met 3w 4d)

    Later allebei proberen zwanger te raken, bij haar na het stoppen van de pil binnen 3 maanden, en ze vertelde het een paar weken na mn miskraam, dat ze zwanger was, eerst liegen dat ze weer ongesteld was geworden, maar kleine 2-3 later toch leuk vertellen dat ze rond de 8 weken zwanger was. (Juist t bewust ontkennen is wat t zeerste doet )

    Ik natuurlijk boos en verdrietig en verraden gevoel, want ik geloofde er heilig in dat ze gewoon de waarheid zou vertellen, dat heb ik ook gezegt dat ik dat echt heel naar vond.

    Maakte ze een opmerking, ja, ze (ik) is boos/verdrietig omdat ik eerder ben zwanger ben, iets in de trand dat ik t haar niet zou gunnen (wel, maar mezelf toch iets meer).

    En vooral nu dat mn moeder er niet meer is, ze heeft haar 2de kleinkind dus nog wel gezien, en vast kunnen houden, en de mijne kan ze nooit meer ontmoeten en vasthouden, omdat ze er nu niet meer is.... en dat doet zo'n zeer..

  • Melanie-93

    Oh jeetje wat vind ik dat erg! Heel erg dat je moeder jouw kindje nooit zal meemaken! Vind ik echt heel erg voor je. Wat naar ook dat je schoonzus erover loog! Dat zijn ook net de dingen die het inderdaad pijnlijk maken..

    En dat je het haar niet zou gunnen is ook een rare opmerking.. Je gunt het iedereen, maar je wilt het zelf ook graag!

    Heel veel succes met alles, als je kinderwens nog niet is uitgekomen hoop ik echt dat die snel komt

    Xxx

  • yune

    Gelukkig komt ie snel uit over 2,5 week

  • Elien_

    Wat is dit een erg nare situatie voor je! Ik heb hetzelfde meegemaakt (erg veel vriendinnen die plots zwanger waren én een miskraam met 5 weken) en ik vind alle gevoelens die je hebt heel normaal. Probeer haar en de situatie wat los te laten meid je doet echt niets fout en haar reactie op je miskraam vind ik echt niet kunnen.

    Hopelijk kan je toch nog de nodige steun vinden in deze corona tijden. Erg veel sterkte

  • Melanie-93

    Bedankt voor me reactie, dat doet mij nu wel goed. Vind het vervelend te lezen dat je helaas in zelfde situatie hebt gezeten

  • Elien_

    Ja dat wens ik niemand toe. Maar hou zeker de moed erin ❤️

  • Mirarepol

    Niemand kan oordelen waar jij wel of niet verdrietig mag zijn en over wat jij voelt! Jij doet niks verkeerd het is juist heel goed dat je zegt hoe jij je voelt. Zij zou zeker wat meer begrip voor je situatie mogen tonen.

    Helaas heb ik de nodige ervaring op miskraam gebied op divers aantal weken en ik kan je vertellen het doet altijd pijn!!! Hoe vroeg of laat ook. Het is vanaf de positieve test in je hoofd al je kindje met bijbehorende dromen. En jij zit ook nog in de medische molen! Lijkt me dan nog iets extra beladen.

    Sterkte !!!

  • Melanie-93

    Bedankt voor je reactie. Inderdaad vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was was het een kindje voor mij al voelde ik nog niets. Zo jammer dat sommige mensen alleen maar aan zichzelf kunnen denken

  • Linde-1

    Veel sterkte.. een miskraam met 5 weken mag je zeker verdrietig over zijn. ❤️

    Als je zwanger bent wil ie over niets anders praten en je buik laten zien en dat is logisch en snap ik ook van je schoonzus, maar toen ik zwanger was hield ik wel rekening met mijn schoonzus en een vriendin die moeilijk zwanger konden raken. Vond dat wel het minste dat ik kon doen. Ik had het er wel over met hen, maar altijd wat neutraler.

    Ik zou ook even een afkoelingsperiode inlassen. Ik vind het echt raar dat ze zo tegen je doet terwijl ze zelf ook uit een traject komen.

    Ik hoop dat je snel zelf zwanger bent en dat deze keer alles goed mag gaan🍀🤞

  • Melanie-93

    Hoihoi, ik snap heel goed dat ze blij zijn en vind het leuk om tante te worden. Denk ook doordat ze zo een reactie gaf over de miskraam en ook niets lieten weten toen ik 0p de spoedeisende hulp lag wegens zoveel pijn dat dat de deur wel heeft dicht gedaan. Ik kon tot die tijd aardig mijn emoties de baas zijn maar nu niet meer. Dat is ook denk ik de reden dat ik het hier van me af heb geschreven.

  • Linde-1

    Ja heel goed dat je het even van je afschrijft. Ze hadden best wat medeleven mogen tonen 😘.

    Als was het maar, begrijpelijk dat je niet op de reveal party kon zijn.

    Laat het verwerken van de miskraam de tijd geven. En je weet nu met wie je er wel en niet over kan praten. Desnoods hier op babybytes inderdaad😘

  • Mama-van-7-wondertjes

    Wat rot voor jou pijnlijk ook.

    Maar begrijp haar gevoel ook heeft ook moeilijk gehad traject maar dan weet ze ook als geen ander hoe jij jullie je voelen. Boos omdat je er niet bent geweest dat vind ik wel heel erg miskraam en veel pijn verdriet daar hadden hun zich wel kunnen indenken dat jij dat niet kon. Ik zou er nu ook zeker wat van zeggen. Afstand ik begrijp dat je dat gaat doen maar mensen waar je heel goed mee bent en zwanger zijn kunnen ook rekening met jou houden. Kijk uit dat je niet helemaal geïsoleerd word want eens komt ook jullie geluk mag je dit mooie ook ervaren en dan wil jij je gesprekken ook kwijt. Ik hoop dat het snel allemaal lukt heel veel geluk gezondheid gewenst.

  • Lindaaaaaaaa

    Gevoelloos misschien voor andere, maar niet voor onszelf. Ik heb me ook zo gevoeld en stootte iedereen af die maar een baby had . Ik vind op dat moment dat mensen dat moeten begrijpen. De reden ligt immers niet bij hun. Nu ik zelf moeder ben vind ik het nog zwaar om andere te zien die al zo snel weer zwanger zijn .

    Mm zoon is net een half jaar, maar hebben we lang op moeten wachten

    Sterkte

  • Mamasgirls

    Ik heb zelf ook in traject gezeten en zou dit never zo doen tav iemand. Snap het niet ze zou je moeten snappen... Zou het voor nu laten voor wat het is, een verhaal heeft altijd 2 kanten dus helemaal oordelen kunnen we niet natuurlijk..

    Laat het nj voor wat het is, schoonfamilie heb je niet voor het kiezen. Je weet wat je aan haar hebt en dus doe daar je voordeel mee..

  • Melanie-93

    Ik vond het ook een vreemde uitspraak. Was vanaf dag 1 dat ik wist zwanger te zijn verliefd, jammer dat ze je dan daarin niet steunen. Ik heb me nu dan maar gefocust op klussen in huis dat geeft gelukkig wel afleiding :) ik heb ook gelukkig veel steun aan mijn man. Bedankt voor je berichtje ♥️

  • Baby.wens

    Heb je dit tegen haar gezegd? Daar kom je het verste mee denk ik.

    Zeggen dat je ontzettend blij voor haar bent en haar alle geluk van de wereld gunt, maar ook dat dit voor jou lastig is omdat het bij jullie nog niet is gelukt. En dat ze wel moet weten hoe dat voelt.

  • Melanie-93

    Ik heb het tegen haar gezegd, maar ze vind dat ik alleen met mezelf bezig ben. Ik heb toen gezegd dat ik voor hun super blij ben, maar dat ik net na een miskraam even aan niets anders kan denken dat dit. Toen zei ze dat ik het geen miskraam kon noemen omdat het maar 5 weken was... Ja toen was ik even uit het veld geslagen heb sindsdien ook niets meer van me laten horen, omdat ik me serieus af vraag of ik iets fout doe nu, maar vond het echt een klote opmerking

  • Baby.wens

    Nouja zeg!!! Een miskraam met 5 weken is óók een miskraam. En zoiets doet pijn, of je nou 5 weken was of 15 weken. Wat een rare uitspraak zeg!!

    Ik zou het voor nu even laten rusten. Accepteer je gevoelens, die zijn volkomen logisch. Maar probeer ook nog de leuke dingen ( in het leven) te zien. En praat hier goed met je man over, jullie kunnen elkaar steunen

  • yune

    Hè getsie, met zo'n opmerking zou ik haar voorlopig links laten liggen, focus maar liever op jezelf dan op haar, als ze het niet kan opbrengen om empathisch om te gaan met jouw gevoelens... terwijl ze weet hoe zwaar het is.... dan heeft ze het voor mij part verpest.

    5 weken is net zo goed n miskraam als een latere

  • Babyblessed

    Wauw wat een **** zeg! Met 5 weken is ook super erg. Je wilt graag een kindje en dan gaat het mis. Dat is emotioneel echt zwaar. Wat een rot opmerking zeg. Zou niet eens meer met der praten. Ben daar echt een harde tante in, maar vind dat je zoiets niet zegt tegen iemand waar je echt om geeft. Gemeen vind ik het.

  • Melanie-93

    Ik heb het tegen haar gezegd, maar ze vind dat ik alleen met mezelf bezig ben. Ik heb toen gezegd dat ik voor hun super blij ben, maar dat ik net na een miskraam even aan niets anders kan denken dat dit. Toen zei ze dat ik het geen miskraam kon noemen omdat het maar 5 weken was... Ja toen was ik even uit het veld geslagen heb sindsdien ook niets meer van me laten horen, omdat ik me serieus af vraag of ik iets fout doe nu, maar vond het echt een klote opmerking


1 2