Wat beschrijf je dat heerlijk!!!! Hahaha. Ik had het ook hoor. Ik werd ingeleid maar ik voelde de pers weeen niet goed dus deed het maar op soort van gevoel. Ook gepoept tijdens de bevalling 👍👋👌 ik vond het echt vreeeeeselijk dat moment dat het 'hoofdje staat' heb geloof ik toen ook gevloekt dat het zo'n pijn deed. Bijna totaal uitgescheurd op een haar na. Maar toch ..... houd het mij niet tegen kennelijk want nu zwanger van de 2e. Maar tegen die uitdrijving kijk ik ook niet naar uit haha

Ik vond het persen bij elke bevalling juist het fijnste deel haha! Meestal waren ze er dan ook binnen vijf minuten maar afgezien daarvan vond ik het gewoon fijn dat ik wist "nu zijn we er bijna!" Ik vond persweeën dan ook helemaal niet vervelend

Het persen is indd het minst fijne van dr bevalling haha, bij mijn eerste was ik al 48 uur bezig met bevallen tot ik eindelijk mocht persen lukte het maar niet , kwamen 2 zusters op me bed klimmen km met ze 2 keihard o pl me buik te drukken , toen hoorde ik in de verte iets over een vacuüm pomp en dat was iets wat ik absoluut niet wou, toen heb ik keihard geperst en kwam ze er uit haha.

Bij de 2de was het 3 x persen en daar was mijn reus, bijna 4,5 kilo en 59 cm lang en geen scheurtje n jks, heerlijke bevalling was dat.

De 3de werd als sterrenkijker geboren en mijn god wat deed dat een zeer, kreeg nog een flinke trap na van hem.

4de was ook geen pretje, er bleef een randje wat maar niet weg wou, met als gevolg de gyn die .et ze hand naar binnen ging om dat randje weg te duwen en de baby die geboren werd .et zijn hand nog erin😱😱😱😱 nou dat deed mega veel pijn ook.

Heb bij de eerste weinig meer van meegekregen. Weet van het begin dat ik het fijn vond op het einde weet ik het niet eens meer. Bij de tweede vond ik het wel.fijn om te doen, maar die pijn😣😣 kon me dat niet meer herinneren van de eerste(nu was ik toen ook verdoofd vanwege een knip en ik was vrij ver van de wereld geloof ik).

Bij de eerste duurde het ook het langst: 2,5 uur. waarvan ik nog een kwartier in een ambulance naar het ziekenhuis heb gelegen. Niet voor herhaling vatbaar kan ik je vertellen😅🙈

Tweede was een kwartier persen, maar toen die schouders erdoor moesten was dat echt een hel😅😣 had liever die eerste waar ik al zover heen was dat ik er niks meer van merkte🙊

Over de derde valt weinig te vertellen aangezien dat met 20 weken was(hartje was gestopt). Dus dat was sowieso allemaal anders.

Ik vond het persen geweldig!

Eerste 15min persen,

2e 10min persen,

3e 7min persen,

4e 5min persen en de

5e 1 perswee van 2 min.

Geen enkele uitgescheurd of ingeknipt. Echt fantastische ervaringen.

(Zonder pijnstilling)

Wat vervelend dat je het zo ervaren hebt.

Het persen vond ik juist het prettigst omdat ik wat met de pijn kon doen. Echter heb ik bij mijn beide bevalling gehad dat het hoofdje stond (was er voor een gedeelte uit) en er vervolgens 1 á 2 minuten geen wee meer kwam! En die pijn was heftig! 😶

Bij mijn eerste duurde het persen drie kwartier, duurde een tijd voor ik doorhad hoe het moest na uren puffen. Bij de tweede was hij er met drie keer persen uit. 😅

Bij de eerste duurde het persen een uur en moest ik de eerste persweeen wegpuffen. Ik duwde stiekem iets mee. Vond het persen prima te doen.

Bij de tweede vond ik het vervelender. Eerst een check: 8 cm, oké we zijn dr bijna. 2 weeen later persdrang, pers maar mee. Uhm oké. Moest heel snel omschakelen van weeen wegpuffen naar persen, kon de persdrive daardoor de eerste weeen niet echt vinden. Uiteindelijk na iets van 20 min schouder vast en moest ik op handen en knieën draaien, ik dacht alleen maar: hoe dan!? Met wat hulp omgedraaid en toen was ze er zo. Ja draai maar weer om. Haha moest even bijkomen😝

Ik vond de persweeën bij beide kinderen fijner dan de ontsluiting. Ik vond ze vooral minder pijnlijk en er zat tenminste wat meer tijd tussen. Bij de oudste kreeg ik mijn eerste persweeën in de ambulance terwijl ik met loeiende sirene van een ziekenhuis in Brabant naar het Academisch Ziekenhuis in Maastricht werd gebracht. De verloskundige die mee was en achterin de ambulance naast me zat, klopte op mijn hand en zei dat ik de persweeën weg moest puffen. Nou, dat was makkelijker gezegd dan gedaan: ik pufte wat ik kon terwijl ik daar op de brancard vastgesnoerd lag, maar mijn lichaam perste uit alle macht. Telkens weer. En de vk maar aandringen: "Puffen! Puffen!" Maar ik had geen idee hoe ik moest puffen, want ik was nog nooit naar een zwangerschapscursus geweest. Ik dacht dat de persweeën zouden stoppen door het puffen, maar dat was dus ook niet zo. Ik wist niet eens dat je lichaam zo intens en niet te stoppen kon persen! Bij aankomst in Maastricht bleek dat de persweeën wel hadden geholpen, want ik bleek onderweg van 4 naar 8 cm ontsluiting te zijn gegaan. Een uurtje later had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen.

Of nou ja...persen... Door een boek over hypnobirthing was ik er helemaal van overtuigd geraakt dat ik NIET actief mee ging persen, maar dat ik mijn lichaam zelf het werk ging laten doen en dat ik de uitdrijving met mijn ademhaling ging ondersteunen. Na 45 minuten 'kind naar beneden ademen' en 'ontspannen je bekken openen' vond de gynaecoloog het welletjes (en ik ook). Er zat hélemaal geen vooruitgang in. Wat bleek: Mijn staartbeentje (dat ooit gebroken was geweest) blokkeerde de doorgang voor mijn zoon. Hij kon er niet door. Dat riep ik dus al de hele bevalling, maar niemand had mij willen geloven omdat kennelijk veel moeders dat bij hun eerste bevalling roepen. Maar goed, 45 minuten na het begin van de persweeën was men het erover eens dat mijn zoon werd tegengehouden in het geboortekanaal door het staartbeentje. Een keizersnede mocht ik niet (i.v.m. medische complicaties) dus hij MOEST er toch via de normale weg uit.

We veranderden van houding, half liggend, half zittend met de knieën opgetrokken, omdat zo de doorgang van het bekken het grootst was, aldus de gyn. Bij de volgende wee mocht ik persen. Alleen...kennelijk had mijn lichaam in die eerste 45 minuten (waarin ik niet actief had meegeperst) meteen al zijn kruit verschoten. Na de verandering van houding waren de persweeën zo goed als verdwenen, die die nog kwamen stelden niet meer voor dan een lichte harde buik. Ik moest daarom op eigen kracht gaan persen. Vanaf dat ik zelf mee ging persen duurde het nog anderhalf uur voordat hij werd geboren. Ongeveer 15 minuten voor hij geboren werd, brak de gyn tijdens een perswee mijn staartbeentje. Ik was inmiddels zo beurs dat dit geeneens pijn deed. Ik voelde alleen vaag 'plop', meer niet. Vanaf dat moment veranderde alles. Ineens kon mijn zoontje wel dieper het geboortekanaal in zakken en kwam de geboorte in een stroomversnelling. Mijn weeën waren echter nog steeds weg, ik moest volledig op eigen kracht persen en ik was ontzettend moe. Ik weet nog dat de gyn tegen me zei: "De baby heeft het moeilijk, nu MOET hij er echt uit, anders ga ik een tang halen." Dit 'dreigement' gaf me wilskracht om toch nóg harder te persen, zelfs al haalde het voor mijn gevoel nog steeds geen bal uit. Na een paar minuten zei de verpleegkundige: "Bij de volgende keer persen je ogen openhouden, want nu komt er iets heel moois." Ik weet nog dat ik dacht: "Mens lul niet, die baby is nog geen millimeter opgeschoven, het duurt nog minstens een uur voordat 'ie eruit is." Bij de volgende keer persen loeide de verpleegkundige in mijn oor: "Ogen open! Ogen open!" en toen opeens tilde de gynaecoloog mijn zoontje op en werd hij in mijn armen gelegd! Wow! Magisch gewoon!

Bij de eerste voelde ik niks qua weeen of persweeen. Had hige inderdruk dus werd ingeleid, onderdruk steeg na 122 dus kreeg zuster van morfine boven op ruggenpril (die 2x bijgevuld was) ben erna nog 5 dagen met me kind 'stoned' geweest.

Bij de 2e hele dag weeen, toen een stop, 12 uur(00:00) werd ik wkkr ervan en drang, had 5cm, 2.04 is die geboren na 3 persweeen dua appeltje eitje xd ben benieuwd hoe het met de 3e gaat.

Moet zeggen dat ik teken voor de bevalling van me 2e haha

Vond het een soort van heerlijk.. kon eindelijk wat doen, en niet meer focussen op de pijn maar op het persen waardoor ik het goed te doen vond. Duurde een kwartier en geen scheurtjes.

Ik vond persweeen fijner dan de laatste weeën daarvoor... Als je je eraan kunt overgeven, doen ze (bij mij) juist veel minder pijn. En dan is het zó gepiept Maar ik heb makkelijk praten met vlotte bevallingen en geen scheuren

Vond het erg meevallen.

Alleen na 2 uur en 3 kwartier !! Persen zonder enige voordering was ik er wel klaar mee.

Toen is hij uiteindelijk met de vaccuumpomp eruit gehaald.

Ingeknilt en ingescheurd en zon 33 hechtingen verder hsd ik me zoontje op ne borst🤗

Vaccuumpomp was dus ook de hell van me bevalling.

Bij mn eerste moest ik 3 kwartier die dingen wegpuffen want de vk dacht dat het allemaal wel mee viel toen ik belde . Toen nog naar ziekenhuis, toen ik eindelijk mocht persen was hij er na de tweede perswee in zn geheel eruit gefloept!

De tweede was nog sneller; na anderhalf uur "echte" weeen een wee met in de laatste paar seconden persdrang.

Volgende voelde ik dr hoofd en hield ik het nog een beetje tegen, de derde was niet te houden en werd ze geboren. Zonder vk. Staand in mn slaapkamer voor de tv.

Geen poep geen scheur . Super dus. Na een uur wel veel bloed, toen ik ging plassen. Ik had dr ervoor al staand aangekleed etc dus dit kwam wel onverwachts. Ik kreeg een prikje en toen ging het beter.

Ik vond het persen heeeerlijk. Liever 100x persen dan de gewone weeën😂 Ik vond het echt een verademing dat ik eindelijk mocht persen. Iets gevoeld ervan heb ik ook niet, alleen maar oerkracht voelde ik hahaha. Ohja en uitscheuren, dat voelde ik ook🙈 Dat deed geen pijn, maar was echt wel even eng.

Uiteindelijk heb ik maar 18 minuten hoeven persen, maar mijn totale bevalling duurde 17 uur vanaf de regelmatige weeën.

Het hoofdje heeft ook nooit ‘gestaan’ bij mij, kind floepte er in zijn geheel uit whaha🤭

Ik heb een helse bevalling van meer dan 30 uur gehad... Ik vond de persfase juist nog de minst erge fase 😅

Ik zal het niet zo uitgebreid doen... Ik kwam met hoofd reeds in het geboortekanaal ineens onder de aandacht van ziekenhuispersoneel ( mijn eigen verloskundige heeft de bevalling gemist, waren zelf naar het ziekenhuis gegaan) persfase voor ons eerste kindje was 12 minuten. Het ging soort van vanzelf, ik moest op een gegeven moment inhouden omdat het te snel ging. Maar mijn lichaam deed al het werk en ik heb het totaal niet als pijnlijk of vervelend ervaren. Ben benieuwd hoe lang de tweede er over zal doen......

Het moment dat de ontsluitingsweeën en persweeën door elkaar kwamen en mijn dochter op dat moment nog de draai moest maken en ik dus op mijn rechterzijde moest blijven liggen waren vreselijk! Ik dacht echt ‘dit kan ik echt niet’

En de verloskundige maar zeggen.. ‘je bent er bijna...’ terwijl je dan bij jezelf denkt ‘hallo ik weet niet maar ik lig hier inmiddels 9 uur mijn best te doen.. het duurt allemaal veel te lang met je bijna’

Toen ik eenmaal volledige ontsluiting had en alleen persweeën, vond ik dit een stuk beter te doen. Dit ging dan ook echt top! Naar mijn idee juist het betere gedeelte van de bevalling. Zelf echt iets kunnen doen, daar kon ik iets mee. Heb geperst alsof mn leven er vanaf hing, wat later ook bleek want ben een week als Halloween griezel door het leven gegaan met mn gezicht en ogen kapot geperst, maar... 20 minuten later was ze er!

Ik lag op mn zij op een zkh bed al een paar uur dood te gaan van de pijn, zo voelde het, na 3 (!) nachten zonder slaap door de weeën en inmiddels met weeën met 1.5 minuut ertussen..door een infuus met weeenopwekkers.., toen ik ineens werd overvallen door een bizarre oerkracht-persdrang! Ik had echt geen idee wat ik daarbij moest verwachten dus het overviel me ook echt en kwam uit het niks voor mijn gevoel. (Het is een beetje te omschrijven als de kracht waarmee je moet overgeven als je ziek bent, maar dan x1000..) Ik kon alleen nog uitbrengen dat ik moest persen, en meteen rende de verpleegster naar de gang om de gyn op te trommelen. “Hou nog even tegen”, was het. Alsof dat lukt, met persweeen. “We moeten eerst nog je ontsluiting meten” omg.. Of ik op mn rug wilde gaan liggen... euh ja dat ging niet omdat ik zeg maar kapot lag te gaan en iedere beweging weer zo’n helse wee teweegbracht. En ineens stond er 4 man om me heen, ze pakten allemaal een kant en bam draaiden ze me op mn rug; hoppa direct een perswee, waarbij ik dus niks mocht doen. Vervolgens werd gemeten, jahoor 10 cm, mooi dacht ik. Weer een halve minuut daarna kwam de volgende perswee en ik gaf alles wat ik had. Het voelde alsof ik een skippybal door een wijnfles moest duwen en er geen beweging in te krijgen was. Ze vroegen wanneer ik voor het laatst geplast had, euhhh weet ik veel, ik kon sowieso niks uitbrengen, had de hele tijd mn ogen dicht en zat in mn eigen wereld. Ik hoorde ze over blaas legen dmv een katheter en smeekte van neee nee nee. Ik mocht het proberen te laten lopen maar dat lukte niet. Tussen de persweeen door brachten ze dus de katheter in en haalden ongeveer 5 liter eruit, zo leek het tenminste, toen een nieuwe perswee zich aandiende, dus snel snel het slangetje eruit en ik gaf me weer volledig. Mn knieën klapperden van de adrenaline en ik kon ze niet uit elkaar houden dus ze hielden aan beide kanten mn knieën opzij,.. ook mijn hoofd werd door de kracht steeds naar achter geduwd, dus mn man moest mn hoofd naar voren houden. Ze vroeg of ik het hoofdje wilde voelen, jaa graag, en ik voelde het puntje van haar bolletje al zitten, dus ik dacht oooo is ze daar al.. dit kan ik! (Had immers al weken geoefend met de geboortetrainer Epino). De gyn hield haar hand onder het hoofdje als een kommetje en toen de volgende perswee kwam gaf ik 200% en glibberde ze er in 1 keer uit! Zonder knippen of scheuren, zonder ‘ring of fire’, maar alles in 1 keer, met een hele guts vruchtwater erachteraan. Ik vroeg beduusd of dit het was zo en ja dat was het, zeiden ze, terwijl ik haar op mn borst gelegd kreeg en twee waterige oogjes me onderzoekend aankeken. Het was eindelijk voorbij.. 😱💕

Persfase duurde 20 minuten

Bij de eerste vond ik het persen fijn. Ik kwam even tot rust. Bij de tweede een hel. Het voelde alsof mijn stuitje brak en ik durfde echt niet.

Ik heb 5 minuten geperst en toen was ze er! De persweeen vond ik minder erg dat de normale weeen hoe gek het ook klinkt. Het persen zelf voelde als vlinke druk daaronder. Ik was verbaast toen ze zeiden dat ze er al bijna uit was. Ben trouwens ook ingeknipt maar heb daar niks van gevoeld. Na de bevalling alleen de hechtingen voelde een beetje naar en trekkerig.

Vanaf de derde is het echt een *Zucht* nou daar gaan we weer kom maar op, douw je dr zo uit en we zijn er weer vanaf haha. Laatste bevalling ; ik denk dat je zo even moet voelen. “ oké dan prik ik meteen de vliezen” “ goed dan ga ik ff nog naar de wc” *aldaar* “ ZE KOMT ERAAN!” “ stop met persen !” Terug hobbelen naar bed.. vliezen gebroken. 4 min en daar was baby4. Hopelijk gaat het nu weer soepel. 5e x en allemaal zonder pijnstilling ( waar ik toch stiekem beetje trots op ben🙈)

Een week geleden heb ik bevallen van mijn tweede dochtertje en ik vind het persen het prettigste. Ik voelde alleen een soort van druk in mijn achterste en dan kwam er een perswee aan. Op het moment dat ik mocht persen vernam ik de gewone pijnlijke weeën bijna niet meer. Ik heb een kwartiertje geperst en toen was mijn kleine meisje er al. Ben wel ingeknipt maar niks van gevoeld. Het enige wat ik vervelend vond was tijdens het laatste stukje dat ze er bijna uit was en dat ik moest zuchten, je voelt dan zo immens veel druk van onderen dat vind ik niet fijn.

Persweeën, bah, wat vond ik die klote. Voelde ze door Mn ruggenprik heen en had echt het gevoel alsof ik een dinosaurus ei ging leggen. Alle mensen die zeggen: ooh persweeën zijn een soort opluchting, je kan er eindelijk wat mee. Nou ik heb dat niet zo ervaren. Ook mooi dat de vk zei ja het kan nu wat gaan branden, dat ik reageerde met: Neee alleen Mn kont doet zon pijn, ze komt echt uit het verkeerde gat zo.

Toen de vk uiteindelijk met dr vingers meehielp om het wat op te rekken, brandde het echter wel goed..

geperst zo hard dat ik de aambeien voelde ploppen, goed last van gehad. Vk en kraamzuster zeggen dat ik niet gepoept heb, Mn vriend dacht van wel, dus weet niet of ze Mn gevoelens wilde sparen hahah Uiteindelijk veertig minuten geperst, maar wel een knip nodig gehad. daarna floepte de rest er zo uit..

Bij de eerste lag ik met persweeen in de ambulance. In ziekenhuis was het nog twee keer persen en ze was er. En de tweede was er na drie persweeen in totaal

In verband met een ruggenprik heb ik de persweeën nooit als pijnlijk ervaren, wat echt een mazzeltje is geweest. Heb wel echt álles gegeven tijdens de persfase want was er na 28u bevallen zo klaar mee haha. Hij was er in 10min persen maar heb ook wel alles laten lopen in die 10 min, gesprongen adertjes in mijn gezicht en aardig wat aambeien. Niet uitgescheurd overigens, wel wat sneetjes hier en daar. Die aambeien trokken gelukkig wel snel weg dankzij goed smeren en pillen slikken.

Klinkt voor jou misschien heel raar...maar ik blijf het jammer vinden dat ik laatste stukje niet heb mee mogen maken. De oudste kwam met een spoedkeizersnee en ik was er bijna ( 8cm ontsluiting) en bij jongste was een geplande keizersnee.

Bij de persweeën kreeg ik pas pijn eigenlijk. Na 2x persen lag nr 1 op mijn borst. Nr 2 kwam niet en door veel bloedverlies moest ik met spoed naar de OK. Probeer maar eens niet te persen als je persweeën hebt! Nu waren onze zoons niet voldragen, dus ik ben benieuwd hoe het deze keer zal gaan. De bevalling zelf is mij in ieder geval enorm meegevallen (behalve de OK dan en 2,5 liter bloedverlies).

Ik heb het hele gebeuren (inleiden, weeënstorm, ruggenprik, persweeën) als niet heel heftig ervaren.

Wat me wel is bijgebleven zijn vooral deze drie dingen:

1.Mijn moeder was een aantal dagen voordat ik ingeleid werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik heb toen contact gehad met haar werk.
Tijdens de bevalling werd ik door een medewerker van het ziekteverzuim gebeld met vragen over de situatie van mijn moeder.
Ik heb tussen de weeën door gewoon met die meneer gebeld alsof er niets aan de hand was.

2. De verloskundige vroeg tijdens het persen of de tv niet uit moest. Ik schreeuwde nog net geen nee, want ik lag tussendoor catfish te kijken.

3. Wij hadden een geboortefotografe bij de bevalling. Achteraf blijkt dat ze ook wat mini filmpjes had gemaakt, o.a. van een goed gesprek tussen mij en mijn man van tussen de weeën door.
Ik: Hij wil eruit hoor.
Mijn man: Ja hij is z’n weg aan t banen naar beneden..
Ik: Nou ik voel ‘t. Maar ik heb ook veel water weer verloren, dan gaat ‘ie toch snel naar beneden?!
Mijn man: Nee dat betekent alleen maar dat ‘ie een beetje aan het wiebelen is en ...-
Ik: Nee, dat betekent dat ‘ie naar beneden gaat.
Mijn man: Ja, maar ‘t gaat niet zo snel als jij wilt.
Ik: Misschien wel.
Mijn man: Als jij je best blijft doen, dan kan je ons misschien wel positief verrassen.
- En toen kwam er weer een wee -

1e 33 minuten geperst..alleen het hoofdje deed inderdaad zeer.

2e moest ik inhouden ivm navelstreng om nek anders was hij er meteen uit.

3e meteen 1 perswee klaar.

Ik zag wel op er tegen...maar de laatste keer viel het echt mee.

Vond 't wel meevallen, bij de oudste een half uur geperst, bij de jongste 4 min(ook niet geluisterd en gewoon geperst) vond 't vervelend dat hoofdje door 't geboorte kanaal ging.. Maar that's it..