De eerste weken als moeder...

Met 3 a 4 weken oud moet jij helemaal niks op 1 ding na .. proberen te luisteren naar wat je gevoel zegt .. wil je hem blijven knuffelen lekker doen .. het luisteren naar anderen vind ik vooral een no go want het maakt jou denk ik onzeker .. laten huilen met 3 weken das gewoon weg zielig .. mopperen is wat anders dat is niet erg maar een baby van amper een maand oud wil alleen maar liefde en aandacht .. ritme is vaker pas bij meerdere maanden wat meer logisch .. voor nu enjoy the little things

Geef jezelf de tijd... wij snapten er eigenlijk ook de ballen van, vervelende schoonmoeder erbij die doet alsof ze alles weet, en toch heeft dochter het nu al tot 6,5 jaar geschopt.

Och ja heel herkenbaar verhaal! Het voelt best zwaar om een kleintje te krijgen, vooral de eerste. Zo wennen aan alles.

Probeer niks aan te trekken van wat anderen zeggen. Flesje luier oma krijgt de baby wel stil blabla onzin.. ene oor in andere oor uit.. jij kiest lekker zelf iemand uit waar je advies van wil horen! Of je kiest het advies uit dat goed voelt🥰

En ritme zoeken is op t begin idd erg moeilijk. Wij deden baby 1 strak in de tijden en ze huilde best veel. Nu hebben we baby 3 en we lieten haar bepalen.. geen huilende baby en een hele fijne tijd gehad! Het ritme is nu met 16 weken er heel goed in! Zonder weinig moeite! Volg jou gevoel, klopt altijd!

Ik geniet altijd enorm begrijp me niet verkeerd maar die 1e 3 maanden vind ik wel echt pittig omdat alles nieuw is en je die tijd echt nodig hebt om je baby te leren kennen. Alles zo zijn voor en tegens. Je komt er wel! Geniet vooral en dan maar een keer niet alles schoon of wathever.. ben er maar voor je kind.

Advies moet je zo zien, mensen geven het en je kijkt zelf wat je er mee doet😉 geloof me, zodra je moeder bent vliegt het advies je om de oren😂

Ik geniet altijd enorm begrijp me niet verkeerd maar die 1e 3 maanden vind ik wel echt pittig omdat alles nieuw is en je die tijd echt nodig hebt om je baby te leren kennen. Alles zo zijn voor en tegens. Je komt er wel! Geniet vooral en dan maar een keer niet alles schoon of wathever.. ben er maar voor je kind.

Advies moet je zo zien, mensen geven het en je kijkt zelf wat je er mee doet😉 geloof me, zodra je moeder bent vliegt het advies je om de oren😂

Oefenen oefenen.. je moet een kindje leren kennen, leren aanvoelen wat hij nodig heeft.. je ziet hem dag en nacht, uiteindelijk gaat het je steeds makkelijker af mama.

Leren ontdekken welk geluid hij maakt als hij honger heeft of buikkrampjes, wanneer hij moe is etc..

Maar eerlijk is eerlijk: de eerste 6 weken zijn gewoon Lood en Loodzwaar!

Het wordt ook echt allemaal weer beter en makkelijker

Wat hier een goede tip was van iemand:

Accepteren!!!!

Ik heb hele makkelijke baby gehad een super lastige baby gehad en 2 ertussenin.

Het is een fase en je kan de baby wel willen veranderen in zijn gedrag maar dat zorgt alleen voor frustratie bij jou en lost de situatie niet op.

Oké deze baby slaapt dus niet in zijn bed overdag.... dan maar bij je houden. De baby komt om de 2 uur voor een voeding... Ik kan wel willen dat het 3 uur is en dus steeds 1 uur van de 3 gestresst zijn door het rekken... óf ik accepteer dat het 2 is en dat scheelt een berg frustratie en stress.

En laten huilen.... tja ik ben er echt niet van. Ik laat ze ook niet even huilen maar ga er meteen naartoe. Ik kan er ook niet naar luisteren raak dan zelf ook gestresst.

En mijn andere 3 kinderen zijn er niet door verwend geraakt en slapen nu allemaal goed in hun eigen bed 😉

Sja... iedereen doet het op zijn manier. Iemand vertelde me dat ze vroeger de deur vd baby kamer op slot deden ( de kraamverzorgster) zodat de moeder er Snachts niet bij kon 😞😱. Kreeg ik als advies toen ik zei dat m’n baby’s altijd snachts 2-3 x kwamen tot ze ong een jaar 14 mnd zijn. ...Dan laat ik ze vaak wel ff paar keer goed huilen en dan is het over, maar kga kijken tussendoor en ze aaien. Maar voor die tijd ach nee.. zo zielig. Misschien doe ik iets verkeerd, misschien heb ik gewoon waak baby’s geen idee , ik heb er nu 5 en ze deden / doen het allemaal zo. Tja wie zal het zeggen, maar ik trek m’n eigen plan. M’n derde was echte huilbaby, dat maakte mij wel onzeker , die huilde dag en nacht bijna non stop voor 9 mnd. Heb toen zelfs boeken gekocht ... dat zou ik nooit gedacht hebben van mijzelf 🤣self help boeken

Echt zúlke normale gedachten/gevoelens. Zelfs na 3 kinderen snapte ik ze soms niet. Elk kind is anders.

De beste tip die ik je kan geven: luister naar je moedergevoel en niet teveel naar andermans meestal goedbedoelde, maar niet altijd nuttige/helpende adviezen.

Straks komt hier nummer 4, ik weet nu al dat ik precies dezelfde gedachten weer ga krijgen, haha. Maar het komt vanzelf allemaal goed!

Ik herinner mij deze periode na de geboorte van onze eerste zo goed. Die onzekerheid bah! Terwijl eigenlijk het heel simpel is (nu na drie kinderen). Je kleine mannetje heeft negen maanden in jouw buik geleefd en heeft gewoon jou nodig. Dus heel veel dragen. Huilen hoort er mijns inziens ook bij (zolang het ‘normaal’ huilen is). Je kindje moet alle prikkels verwerken en het is een van de manieren om te communiceren. Dus doe waar jij je goed bij voelt en negeer de adviezen waar jij niets mee kunt.

Ik voelde me de 1ste weken ook onzeker... uiteindelijk doe jij het op jouw manier ook goed . En tuurlijk gaat er wel eens iets mis , daar leer je van.

En elk kind is anders he, dus ga niet (zoals ik) vergelijken 😋

Die 'tips' die jij krijgt geven me kippenvel! Een baby'tje en zeker eentje zo klein als die van jou hoef je helemaal niet te laten huilen. Hij heeft 9 maanden alleen maar de warmte van zijn mama gekend en heeft daar ook nu gewoon nog behoefte aan.. Ook met een propere luier en een gevuld buikje hebben ze huidhonger. Dus weent je kleine man volg dan je gevoel en neem hem bij jou en biedt hem troost.

Heb jij het gevoel dat er iets mis is volg dan ook dat gevoel en adviezeer een kinderarts.

Jammer genoeg kunnen wij als mama's de pijn van krampjes niet overnemen van hun. Het kan zeker zijn dat ze op die momenten gewoon ontroostbaar zijn. Een badje net iets warmer dan normaal (37,1 of 37,2 graden), een warm kussentje op de buik of zijn buikje masseren/'fietsen' zouden wat verlichting kunnen brengen maar zijn geen garantie.

Er is nog genoeg tijd om een ritme te vinden samen maar voorlopig kan je echt wel zijn ritme gewoon nog volgen. Honger is honger.. Ik ging uit van 3u tussen de voedingen maar als ze sneller aangaf honger te hebben kreeg ze gewoon een fles en gingen we daarna gewoon weer uit van 3u. Nu is ze 6 weken en voed ik volledig op verzoek behalve de laatste fles voor het slapen gaan. Daar maak ik ze wakker voor zodat ze de nacht kan doorgaan.

Het feit dat je bezorgd bent of je klaar bent om mama te zijn toont aan dat je het bent! Je wil enkel het beste voor je kindje. Blijf dus vooral gewoon je moederinstinct volgen. Jullie moeten elkaar nog volop leren kennen... Helpt inbakeren? Bij de ene doet het wonderen, de andere wordt er gek van.. Alles komt zeker goed het is heel normaal dat je je onzeker voelt maar mommy knows best!

♡ zo nieuw en lastig allemaal, en iedereen die het beter lijkt te weten! Vertrouw gewoon op jou mama gevoel, jij kent je baby al 9 maanden, jullie kennen elkaar, het is niet zo nieuw als je nu denkt. Jou mama gevoel zegt niet laten huilen, doe dat dan gewoon niet. Hou baby dan gewoon bij je, dat heb je al 9 maanden gedaan en dat is het enige wat hij kent. Succes!

Ahh het liefst zou ik je willen bellen om je gerust te stellen! Ik wilde zo onwijs graag moeder worden.. ik was heel blij met m’n zoontje, maar de eerste 5 weken dacht ik echt: wat overkomt me nu? Ik moest m’n zoontje nog leren kennen en wist totaal niet wat ik deed en waarom ik iets deed... hij had ook last van krampjes, ik heb mee gehuild en wist niet hoe ik hem moest helpen. Ik had een boek gelezen over hoe het zou moeten, inderdaad met vast ritme, baby meteen in eigen bedje even laten huilen etc... maar ik kwam er al snel achter dat dit niet bij ons werkte. Mijn zoontje raakte volledig overstuur, dus heb toen besloten dat ik hem niet meer liet huilen. Wat een verademing! Er kwam toen veel meer rust in huis. Na 5 weken waren de krampjes voorbij en ineens sliep hij toen zelf in z’n eigen bedje. Ik bakerde hem in, legde hem in bed met een speentje en baarmoedergeluiden en hij viel zo in slaap. Die weken daarvoor ging het niet, maar dat is logisch want hij was nog zo klein en had de geborgenheid nodig die hij in de buik ook had... en krampen zijn zo pijnlijk, dan wil je toch bij mama zijn? Ik ben vanaf 5 weken gaan voeden op ritme en dat werkte wel, maar ik heb eerst mijn zoontje het ritme laten betalen. Hij kwam zelf om de 3,5 uur dus ben dat aan gaan houden elke dag.... maar jouw kindje is pas 3 weken, dan heeft ritme opbouwen echt nog geen nut. Ik zou proberen in te bakenen, lekker bij jou in slaap laten vallen en dan in bedje leggen. Gebruik je een speen? Dat was hier heel fijn!

En echt: je baby zo jong laten huilen is echt heel zielig. Ze beseffen nog niet dat ze in een veilig bedje liggen in een warm huis. Hun instinct denkt nog dat ze in het wild leven met roofdieren om hen heen. Mensen baby’s zijn zó hulpeloos, ze kunnen zelf niet eten of drinken, niet vluchten of wegrennen, zichzelf niet warm houden... als papa/mama er niet is betekent dat voor hun twee dingen: als ze me niet vinden dan sterf ik van de honger, of: als ze me niet meer vinden dan wordt ik straks opgegeten door een ander beest. Het voelt onveilig en daarom huilen ze, zodat jij hem weer vindt en die veiligheid kan bieden. Vind je ze niet, dan zijn ze stil omdat dit de meeste overlevingskansen geeft... ze verspillen minder energie waardoor ze langer zonder voeding kunnen, en ze zijn niet meer te horen door roofdieren. Maar onderzoek heeft aangetoond dat er heel veel stress hormonen in een babylijfje zitten, juist als ze stil zijn.

Ik heb mijn kindje vanaf 3 weken nooit laten huilen en hij sliep met 8 weken door van 20u tot 6u en viel altijd zelf in slaap in bed. Ik zeg niet dat jouw kindje dit ook gaat doen, dat verschilt echt per baby, maar ik probeer duidelijk te maken dat het écht kan zonder een kind te laten huilen! Succes! Over een paar weken voel je jezelf helemaal ervaren (: Hier duurde het 5 weken ;)

Zooo herkenbaar, niet dat ik onzeker was, maar wel mezelf regelmatig af vroeg wat mijn mind had en hoe ik kon helpen. Ik heb wel geleerd dat je vaak niet kunt helpen. Je kan inderdaad je lijstje afwerken, maar als dat de oplossing niet is heb ik me er bij neergelegd dat baby's nu eenmaal hebben. En als je verdrietig bent wil he geborgenheid en liefde dus dat biedt ik aan.

Ik weet qua ritme nog dat mijn eerste kind met 6 mnden echt geen ritme had,, en ik vond het prima. Kindjes komen vanzelf op hun eigen tijd in hun eigen ritme. Uiteindelijk komt altijd alles goed.

Oh meid! Het lijkt altijd alsof iedere moeder hun eigen kind direct kent. Dat is misschien ook je verwachting geweest. Maar guess what.. Het is gewoon een compleet nieuw mensje dat je moet leren kennen. Je weet na drie weken nog niet wat je kindje bedoelt. Dat is heel normaal. Maar het komt goed! Ik weet nog dat ik dacht dat ik een slechte moeder was, omdat ik als enige op de wereld niet het verschil in huiltjes hoorde. Serieus pas na een maand of 2/3 had ik het door. Je moet in deze fase vertrouwen op jezelf, op je moedergevoel. En dat zit niet altijd even goed en misschien werkt niet alles wat je doet. Maar je doet het met liefde en je probeert alles omdat je het beste voor hebt met je kind. En uiteindelijk ga je erachter komen wat wel en niet werkt bij jouw kindje, maar dat heeft tijd nodig.

Als ik je één tip mag geven: ga niet per sé kijken naar vaste tijden als dat niet werkt. Een ritme is ook 'voeden-spelen-slapen', maakt niet uit in welke volgorde. Als je maar steeds dezelfde volgorde aanhoudt, dat geeft rust en structuur voor je kindje. En er komen dagen dat je kindje ontroostbaar is, of veel vaker wil drinken dan anders. En dan denk je weer dat je het helemaal fout hebt gedaan, maar je zult zien dat dat na een paar daagjes weer voorbij is :). Geniet van je kleine man, je doet het goed!