Weer een volgende stap, IUI wordt ICSI

Zo ging mijn vorige blog nog over de aller eerste follikelmeting bij onze 1e IUI poging in november vorig jaar. Zijn we nu alweer een stap verder in ons traject en komen in aanmerking voor ICSI. 

We hebben 4 pogingen IUI gedaan. Bij 2 pogingen ging de inseminatie door. Bij beide keren bleek het zaad van mijn van dusdanig lage kwaliteit dat IUI waarschijnlijk niet de juiste behandeling voor ons zou zijn. Mijn man is doorgestuurd naar de uroloog om te achterhalen of er een oorzaak zou zijn voor de verminderde kwaliteit van het zaad. Omdat de wachttijd bij de poli urologie 3 maanden was en we wel een break konden gebruiken hebben we in die 3 maanden dan ook geen behandeling gedaan. Even rust, geen spuiten geen hormonen... en wat was dat heerlijk!

Na een uitgebreid onderzoek bij de uroloog kwamen er geen schokkende dingen aan het licht, het is zoals het is. Blij met deze uitslag maar helaas niets aan te doen. Nu is ICSI de behandeling waar we mee gaan starten. Vorige week een uitgebreide uitleg gehad over hoe het in zijn werk gaat van de arts. Aanstaande donderdag samen met mijn man een afspraak bij de verpleegkundige om uitleg over het logistieke stukje. Wanneer wat allemaal plaats gaat vinden en welke medicatie wanneer gespoten moet worden. En dat worden nogal wat injecties. Vanwege een eerdere trombose moet ik tijdens de behandeling ook al en bloedverdunner gaan spuiten. 

Het enige waar ik echt tegenop zie is de punctie. Ik denk dat de angst vooral in het onbekende zit. Wat moet ik ervan verwachten? Hoe is de pijn? Hopelijk kunnen we gelijk starten wanneer mijn menstruatie begint dat zou dan eind deze week zijn. Dit ligt aan de bezetting ivm de vakantie periode. Anders wordt het aan de start van mijn volgende cyclus eind augustus. Of er moet een wonder gebeurt zijn en ik ben toch spontaan zwanger, al lijkt me dat sterk maar is natuurlijk niet uitgesloten. 

Ik heb goede hoop dat dit voor ons de juiste behandeling gaat zijn. Vanaf de start van ons medische traject vorig heb ik altijd het gevoel gehad dat we tot het uiterste moeten gaan om zwanger te kunnen worden maar dat het uiteindelijk gaat lukken. En mijn gevoel komt uit! Na de pauze vanaf maart tot nu zetten we onze schouders er weer onder!

Hopelijk kan ik ooit de blog plaatsen dat ik een positieve test in mijn handen mag hebben want die zijn tot nu altijd omo wit gebleven!

Succes aan alle dames die ook in een traject zitten. Geef nooit op! -X-