Mijn man is ziek. Ja daar heb je hem al. En hij is goed ziek, dat moet ik toegeven. Slaapt de hele dag... en dat gun ik hem ook echt. Hij is geen klager en doet ook niet als de 'mannengriep'. Doet niet alsof hij doodgaat, zucht en kreunt bij elke beweging. Nee zo is hij niet.
Wat is dan het probleem? Het slapen.. Of nouja de plek van.. Op de bank, in de woonkamer met 2 meisjes in huis. En die meisje maken ruzie, kunnen heel hard lachen en willen vooral stoeien met papa op de bank. Soms zegt de peuter wel eens tegen de dreumes dat papa ziek is maar de dreumes houd vol dat papa slaapt en ze hem wakker gaat maken.
Gevolg is een chagrijnige man die constant loopt te zeuren dat ze zachtjes moeten doen, geen troep moeten maken of hem met rust moeten laten. Gezeur naar mij dat ik niet op let. Kortom, gewoon zeiken omdat hij ziek is.
Hoe vaak ik al niet heb gezegd dat hij dan gewoon naar bed moet gaan en dat hij niet kan verwachten dat ik iedere seconde de 2 meisjes in de gaten kan houden of ze niet naar hem toe lopen... het komt gewoon niet aan.
Ik zou geen moment twijfelen als tegen mij word gezegd dat ik mijn bed in kan gaan om uit te zieken... Waarom doet die van mij dan zo moeilijk... ik zou het echt niet weten.
reacties (22)