Dat was een zin die ik van de week te horen kreeg.. Kinderen die lief zijn, eigen bedrijf, geen geldzorgen. Zeer strakke routine waardoor alles en iedereen weet wat er van ze verwacht word.
Toch loop ik nu ergens tegenaan maar kan ik het met niemand delen want 'ach joh, bij jou gaat alles vanzelf en zonder problemen.'
Ik loop aan tegen mijn faalangst. Ik heb 6 bevallingen doorstaan, 6 eigen kinderen en 2 uit de relatie van mijn vriend en ex, zeg moeiteloos alle afspraken in een soepele planning maar er is 1 ding waar ik nooit aan durfde te beginnen.. een rijbewijs.. Nee, deze heb ik niet. Rij al 12 jaar rond door weer en wind op mijn bakfiets om iedereen af te leveren.
Ik durf gewoon niet, bang om fouten te maken.
Mijn vriend kwam paar weken geleden met een theoriecursus. En dat gaat allemaal prima, 2 fouten max. Maar praktijk.. ik was net naar rijscholen aan het zoeken en wilde een proefles plannen online, maar het zweet brak mij uit en ik begon te trillen. Het trillen zorgde ervoor dat ik mijn proefles bevestigd heb.
Is toch stom? Ik ga hem zeker niet annuleren en ik weet ook dat na 2x rijden die zenuwen compleet weg zijn maar de spanning voor het onbekende is gewoon niet te doen.
Ik zeg altijd tegen onze kinderen dat fouten maken mag want daar leer je het meeste van maar eigenlijk voelt dat nu gewoon heel hypocriet..
Iemand tips?
Wat ik hiermee wil? Even van mij afschrijven , ontladen .. ik weet het eigenlijk niet
reacties (15)