Op 01-02-2022 om 15 uur bevallen van onze prachtige dochter.
Bevalling was de heftigste, qua pijn, van allemaal.
Het ballonnetje is er uiteindelijk om 01:34 snachts uitgevallen en de hele nacht niet meer kunnen slapen vanwege een rommelende buik. Ze zouden mij 6:15 aan het ctg leggen tot 07:15. Uiteindelijk werd dit van 06:30 tot 09:30 omdat ze niet voldoende personeel hadden in geval mocht ik weet een fluxus krijgen. Uiteindelijk om 10:30 hebben ze mijn vliezen gebroken en we zouden tot 12 uur afwachten of mijn lichaam het zelf zou oppakken.
Helaas bleek dit niet het geval en zijn om 13:00 de weeenopwekkers gestart. Het deed wel iets maar echt noemenswaardig was het niet. Om 14:30 hebben ze hem een standje hoger gezet en toen begon het. Geen seconde rust tussen de weeen door. In mijn benen, rug en buik. Ik, die 5 bevallingen zonder pijnstilling heeft gedaan en een enorm hoge pijngrens heeft, lag bijna te huilen in bed. Om 14:55 mijn vriend de verloskundige laten halen dat ik iets van pijnstilling wilde hebben want ik zat om half 3 pas op 4 cm. Terwijl hij de gang op loopt (knopje deed het niet) moest ik me op mn rug draaien.. Mijn vriend kwam de kamer binnen lopen en ik kon alleen maar wijzen. Niet praten, niks zeggen alleen wijzen. Ik voelde het hoofdje van onze dochter namelijk al staan.. Vriend gilt de gang over dat ze Nu moeten komen want het hoofdje is er al en terwijl hij naar mij loopt word de rest van onze dochter geboren. Zonder verpleegkundige en zonder verloskundige...
Nog zeker een uur na lopen trillen van de adrenaline en pijn maar gelukkig geen fluxus of andere rare dingen. Savonds om 9 uur zaten we weer thuis op de bank😍 Duurde wat langer omdat ik na de bevalling nog 4 uur aan het infuus moest.
Ons meisje is nog steeds erg misselijk van de bevalling maar voor de rest is ze om op te eten. De andere kinderen vinden het helemaal geweldig en de 2 jongste zijn zo lief en knuffelig❤
reacties (24)