De mindfuck dat zwanger raken heet.

Ik stond op van de bank en moest me vasthouden aan de tafel. Wow wat voelde ik me ineens duizelig zeg! Ik zocht er niks achter en ging mijn ding doen. 's avonds onder de douche, was ik mijn oksels aan het scheren en het gebeurde weer, vanuit het niks werd ik ineens even duizelig. De volgende dag precies zo en daarna was het weg... Later die week kreeg ik ineens een flashback naar 9 jaar geleden, ik stond netjes in de rij. Mensen liepen langs om ons te condolen, omda was immers net overleden en na het waken/ helpen met afleggen en de schoonfamilie bijstaan, voelde ik me niet helemaal top. Ineens werd ik ontzettend duizelig en moest me even terug trekken in het toilet, alvorens ik weer meer frisse tegenzin terug kon. Een paar dagen later bleek ik zwanger van een inmiddels 8 jarige zoon! Zou het dan???? Zou ik nu dan eindelijk zwanger zijn??? Mijn NOD kwam steeds dichterbij en met de dag werd ik er zekerder van.. Ik ben zwanger, het kon niet anders. De normaal gesproken gespannen borsten, hoofdpijn en rugpijn waren er allemaal niet. Zelfs de krampen voelde anders deze keer. Ik huilde om alles, boerde de hele dag, alsof ik in dat koor zat (je weet wel, met die mannen!), ik had maagzuur waar geen Rennie tegenop kon en straalde als nooit tevoren! Ik kon de wereld aan...  En toen was het de dag voor mijn NOD, 22:30 nog even snel plassen voor ik naar bed zou gaan en de dag erna eindelijk zwanger zou testen... een veeg rood bloed... Ik heb werkelijkwaar 2 minuten alleen maar stomverbaasd zitten staren naar dat papiertje.... Dit kon niet.... Uiteindelijk als een debiel zitten googlen op late innesteling, want ja dat gebeurd immers bij sommige voruwen... Uiteindelijk om 1 uur nog even gekeken en alleen maar oud bloed... Dit is hoopvol dacht ik nog, maar wist stiekem al beter. De afgelopen nacht ben ik denk ik wel 5 keer wakker geweest, maar niet uit bed durven gaan, bang dat het door zou zetten. Toen vanmorgen de wekker om 7 uur ging, kon ik er niet langer meer onderuit, ik was ongesteld geworden.... De krampen kwamen op gang en mijn kind was boos omdat het paard van Sinterklaas zijn bakje water niet leeg had gedronken (ik was al blij dat ik snel wat in die schoen had gepropt gisteravond). Ik heb nu dus besloten, om nergens meer op te letten. Want ik voel me nu letterlijk gefuckt door mijn eigen lijf!!! Op naar de volgende ronde en wie weet, ooit...