Wat als je straks bevallen bent

Bespreken met je VK. En uitleggen aan je man dat dat niet ok is. Jeetje, ik zou dat echt supergemeen vinden van mijn man, al zou het niet expres zijn! Wat denkt hij nou! Ik al het werk leveren en hij alle mooie momenten alleen opstrijken, dikke doei! Dus ik zou dit heel duidelijk tegen je man zeggen. Dat hij bijv. Niemand belt totdat jij weer bij je nieuwe baby bent! En jij er ook van kan genieten, dat heb je na een bevalling meer dan verdiend. (En ook na een keizersnee for what if matters! Die hele zwangerschap kan je je allerlei dingen ontzeggen en dan het leukste deel missen...)

Ook hier liet de placenta niet los (heb nog 2 uren ervoor in de weeën gezeten, maar mocht niet baten) en toen onder algehele narcose laten verwijderen. De volgende bevalling moet op medische indicatie in het ziekenhuis, maar er bestond een grote kans dat het de volgende x wel gewoon goed gaat.

Wat betreft je familie en de ontmoeting van de kindjes... Dit kan toch ook wanneer jij er weer bent? Ze kunnen heus wel even wachten.

Gewoon zeggen dat he pa a wilt dat er familie gebeld wordt als jij helemaal in orde bent en op de kamer bent. Daar moet hij maar gewoon rekening mee houden. Toeb ik moest bevallen van mijn eerste dochtertje hebben mijn vriend en ik dat ook afgesproken. En ik kan me niet voorstellen dat als je vrouw of vriendin bevallen is en het gaat nog niet goed en ze moet naar de ok dat je er dan aan denkt om familie te bellen dat doe je toch samen? En pas als jne vriendin goed en wel weer terug van de ok is?

Bij mijn eerste soortgelijk iets mee gemaakt. Ik had een spoedkeizersnee onder algehele narcose. Toen ik eenmaal terug op de kamer was had mijn man onze dochter op zijn buik huid op huid contact en mijn ouders stonden erbij. Mijn moeder zei dat ze haar niet hadden vastgehouden want ze wilde niet dat iedereen mijn baby had vastgehouden behalve ikzelf. Dat vond ik wel fijn.

Vervolgens bij mijn 2e een bevallingsplan opgesteld. En aangegeven dat ik graag als eerste mijn baby wilde vasthouden EN huid op huid contact wilde ivm borstvoeding. Dit hebben ze gerespecteerd en toen het helaas weer een spoedkeizersnee werd hebben ze mijn zoon met enkel een luier aan in de couveuse gelegd. Totdat ik boven kwam, toen kon ik hem vasthouden. Mijn man heeft dit gerespecteerd en stond hier helemaal achter! Nog steeds ben ik zo blij dat ik dit heb gedaan toen!

Ik ben 2 maanden terug bevallen van mijn derde kindje. Bij mijn tweede bevalling had ik veel bloed verloren en kwam mijn placenta moeilijk los. Gelukkig kwam hij alsnog vanzelf. Omdat ik bang was dat het nu ook zou gebeuren met een mogelijkheid dat ik naar de ok zou moeten en omdat mijn zoon in stuit lag een paar weken voor de bevalling en de kans op een keizersnee er was heb ik van te voren afspraken gemaakt met mijn man. Pas als ik terug zou zijn uit de ok mag familie pas komen. Ik vind dat iedereen dat moet respecteren. En zeker dat bijzondere moment met je zoontje die kennis maakt met zijn zusje maak je maar één keer mee, dat mag niemand je afnemen. En mogelijk kun je daar nu al duidelijk over zijn naar familie toe. Spreek af dat jullie laten weten wanneer ze mogen komen. Ze wachten net als jij al 9 maanden dan maakt dat extra uurtje wachten ook niet uit. Succes!

Bedankt allemaal voor jullie reacties.

Een geboorte plan ga ik idd eens voor kijken en mee aan de slag!

Verder zal ik erop hammeren wat mijn wensen zijn bij mijn man en daar moet ie het maar mee doen zo nuchter ben ik wel of het werkt is een 2e.

En bevallen ben ik niet bang voor het moet er toch uit.

Gelukkig te lezen dat bij de 2e toch zo los kan komen dus duimen daarvoor.

Dan wordt de situatie al gelijk heel anders als dit gebeurt scheelt weer zorgen .

Ik ben ook 8 jaar geleden bevallen en ik kijk ook erg tegenop maar het moet eruit uiteindelijk . Niet teveel over nadenken.

Maak duidelijke afspraken met iedereen. Lijkt mij eerlijk gezegd niet zo moeilijk. Je kan dit ook opnemen in het geboorteplan bijvoorbeeld. Niet teveel over stressen. Het komt zoals het komt. Al rekening gehouden met het feit dat je placenta misschien wel gewoon loskomt? Ook dat kan he.

Een geboorteplaats schrijven. En echt met je man bespreken.

Bevalplan schrijven.

En dit goed overleggen met iedereen.

Hier was ook de deal dat mocht er iets gebeuren waardoor ik even KO was er vlak na of tijdens alleen papa bij haar mocht zijn.

Wat als dit alles nou niet gebeurd? De tweede gaat er vaak makkelijker uit dan de eerste.

Ik zou je gevoelens bespreken met gynaecoloog of verloskundige. En zeker met je man.

Van te voren bespreken met je man! Zelfde soort situatie gehad.

Ik wilde ook graag de reactie van m'n oudste mee maken en eerst zelf de tijd hebben met de kleine voordat er opa's/oma's/oom/tante kwamen kroelen. Dat van te voren meerdere keren besproken met mijn man, ook als onderdeel van m'n geboorteplan. Kracht zit in de herhaling bij mijn man.

Hier had mijn man het niet beter kunnen registeren. Nog steeds blij dat ik alle eerste momentjes 6 uur na de bevalling zelf heb kunnen meemaken. Hij had nog niemand iets verteld totdat ik daar "klaar" voor was.