Met trillende handen ben ik hier aan het typen.
K lees dagelijks hoeveel moeite men heeft om kinderen te krijgen. Wat ze er elke keer voor doen.
K ben gezegend met drie geweldige kinderen die ik alle 3 alleen heb moeten opvoeden. Door mindere omstandigheden zijn ze helaas niet
Van dezelfde vader. En 5 jaar later ben ik zwanger van een 4e. K was er super blij mee, tot dat mijn vriend me vertelde dat hij niet wil. Na2 jaar samen heb
Ik dan maar de relatie beeindigd. Teveel negativiteit. Hij vroeg me paar keer abortus te plegen. En heb ik het mijn moeder verteld. Ze reageerde teleurgesteld en zei dat ze me dit keer niet zal steunen.
En ook zei vroeg me de zwangerschap te beeindigen. Dit kleine wonder dat in mijn groeit is alleen gewild door mij. Onstaan door liefde. K hou er zoveel van, maar het feit om het allemaal weer alleen te doen baart me zorgen.
K vertelde me moeder dat k een afspraak zou plannen voor de abortus, maar dat wil ik helemaal niet. Ben 31 jaar, maar iedereen schijnt alles beter te weten wat voor mij het beste is. Mijn kinderen zijn mijn rots. K heb een vaste baan. Een eigen huis.
En hoe moeilijk dit ook gaat worden k weet dat ik het kan. Maar als k voor de baby kies raak ik mijn familie kwijt. Heb mijn ex vriend al gezegd als hij nu ervoor weg loopt dan hoeft hij niet te komen na de bevalling. Weet niet meer wat te doen.
Mijn roze wolk is ineens een donkere donderwolk!!! Moet k er gewoon voor gaan?
😭😭😭😭😭
reacties (0)