Na lang nagedacht te hebben, besluiten mijn man en ik om te stoppen met het proberen om zwanger te worden van een 2e kindje. Als het deze maand niet lukt, gaan we de babyspullen uitzoeken en wegdoen. Na bijna 2 jaar proberen, wil en kan ik niet meer. Mijn cyclus is normaal, mijn man is vruchtbaar...dus snappen we het niet. We willen de medische molen niet in. We hebben al genoeg stress enzo. Maar ik voel me wel schuldig naar mijn zoon toe. Hij vindt baby's leuk en ik weet dat hij graag een broertje of zusje zou willen. Ik weet zeker dat hij een leuke en lieve grote broer zou zijn geweest. Het heeft niet zo mogen zijn. En daar zullen we ons bij neer moeten leggen. Misschien dat men denkt, dat we het niet graag genoeg willen, omdat we niet verder gaan met proberen met hulp van de huisart en dergelijke. Dat is niet waar. Er spelen veel factoren mee. Misschien heb ik het mis en ziet men het niet zo. Ik kan het niet meer aanhoren dat ik er niet mee bezig moet zijn. Ik heb geen knop waarmee ik het uit kan zetten. Maar nu ik wil me gaan richten op andere dingen en mijn wens voor nog een kindje loslaten. We hebben een geweldige zoon. Dat zal genoeg moeten zijn. Sorry, ik moest dit even kwijt. Ik wens voor jullie, dat jullie wens wel uitkomen.
reacties (0)