Ik zit er een beetje door heen.

Morgen al weer 22 weken zwanger. Wat gaat het hard. Ik heb weinig klachten. Wel veel last van hormonen. Mijn man werkt wisseldiensten en is altijd moe. Als hij nachtdienst heeft, slaapt hij overdag en bij dagdienst dan slaapt hij vaak om 20:00 al. Hij slaapt meestal maar 5 uur ofzo. Dit gaat al 3 jaar zo. Ons seksleven lijd eronder en het maakt me zo onzeker. Ik heb er echt veel meer moeite mee nu. Ik snap echt wel dat hij moe is en dat hij echt wel van me houdt. We praten er ook wel over en hij zegt het ook vaak.. Ik ben het gewoon zat. We lijken soms wel huisgenoten. We hebben al 14 jaar een relatie en we hebben een zoon samen. Tuurlijk is het anders dan in het begin. Nu ik zwanger ben, lijkt het erger te zijn. Ik weet het soms gewoon niet meer. Ik moet me erbij neerleggen, dat het tijdens er deze zwangerschap ook niks qua seks/intimiteit zal zijn. Bij mijn vorige zwangerschap deed het pijn en nu niet. Misschien is dat ook de reden, waarom ik het nog vervelender vind om weinig samen te kunnen zijn. Ik moet er wel bij zeggen dat ik altijd meer wil dan hij. Ik heb ervan geleerd dat ik geen initiatief moet nemen, omdat ik 9 van de 10 keer toch afgewezen word. Ik hoop dat het gauw beter word. Ik moest het gewoon even kwijt. Betekend het zwanger zijn van een meisje, ook meer last van hormonen? Ik herken het niet van mijn 1e zwangerschap namelijk. Toen zat ik veel beter in mijn vel. Deze depri buien ken ik wel van voor mijn zwangerschappen. Maar wel wat minder heftig (vlak voor menstruatie). Ik moet positief proberen te blijven...het gaat wel weer over.

833 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Amatullaah

    Ja ik heb 2 zoons en 1 meid en man wat heb ik afgezien en wat heeft ons huwelijk afgezien van die zs! Was hormonaal echt een horror, had zelfs momenten dat ik suïcidale gedachten kreeg terwijl ik echt niet zo ben normaal!! Hier dus wle maar kan ook andersom (meisje makkelijk jongen supermoeilijk)