Daar heb je geen tijd meer voor

Een tijdje geleden had ik een kort blogje geschreven voor een website die een oproep had gedaan voor bloggers. Na het ingestuurd te hebben waren ze heel enthousiast, maar moest het gamen veranderd worden in lezen omdat de beoogde doelgroep niet zoveel heeft met gamen (rare lui). Veel prettig contact gehad, maar helaas kreeg ik vandaag te horen dat ze hun keuze toch hebben veranderd en dat mijn stukje is geschrapt. Jammer natuurlijk, maar nu kan ik het stukje wel eindelijk met jullie delen!

Komt ie dan, helemaal origineel mét gaming als onderwerp!

'Nog vóór ik zwanger was werd me verteld dat ik geen tijd meer zou hebben voor gamen als ik een kind zou krijgen. Ik reageerde hier eigenlijk altijd hetzelfde op ‘Pfft, kleine kinderen doen de wereld aan dutjes. Tijd zat!’. Ik negeerde de veelzeggende blikken van die negatievelingen en overtuigde mezelf ervan dat ik zeeën van tijd zou hebben, baby of niet.

En toen werd Tess geboren. Eindelijk kon ik dan al die zure pessimisten aantonen dat ze ernaast zaten. Mevrouw deed braaf haar drie uur durende dutjes (uitzonderingen daargelaten) en ik had tijd om leuke dingen te doen, zoals… uh… nou… het huishouden, eerlijk gezegd. Want slapen deed ze prima, maar als ze wakker was werd ze het liefst vastgehouden. Dus als ze sliep was het tijd voor de schoonmaak. En stilletjes, want als ze te vroeg wakker werd had je een baby die het liefst werd vastgehouden maar dan met een pesthumeur. Ik ging de woonkamer door met de Swiffer, deed op mijn tenen de was en vervloekte het opeens superlawaaierige sluitmechanisme van het deurtje van de droger. Al met al waren we twee uur verder voor ik op deze manier een beetje opgeschoten was en had ik kramp in mijn voeten van al het sluipen. Stofzuigen deed ik op standje Speedy Gonzales zodra ik Tess wakker hoorde worden over de babyfoon. Dus dat was het eerste dutje van de dag.

Maar! Ze had twéé van dat soort dutjes! Dus bij het tweede dutje en ná het huishouden kon ik naar hartelust… werken. Want ja, leuk dat thuiswerken, maar het is verrekte lastig je te concentreren als er een levende vuvuzela met een luier om in je oren loopt te tetteren.
Als ze sliep had ik eindelijk even de rust om het werk waar ik die ochtend niet aan was toegekomen snel weg te (hah) werken.

Ondertussen zit mevrouw het liefste bij mij op schoot en kijkt ze toe hoe mama aan het gamen is. Soms probeert ze zelfs te helpen door met haar hele hand op het toetsenbord te slaan of de muis uit mijn hand te trekken. Maar ik kán gamen. Had ik uiteindelijk toch gelijk. Het duurde allemaal alleen wat langer dan ik had gewild.'

872 x gelezen, 4

reacties (0)


  • RawrKittyRawr

    Ik herken mij eerder in het gamen dan in t lezen. Denk dat tegenwoordig veel meer mensen gamen dan lezen.

    Leuk geschreven! Ik kijk uit naar je volgende blog

  • MamaJL

    Nog even en ze gamet zelf.

  • Pixel87

    Als ze wat ouder worden krijg je dan wel weer het probleem dat ze mee willen doen 😊 Dan koop je ze ook maar een account en geef je ze een oudere pc en dat zit je met het probleem dat ze heel de tijd met je willen meelopen in game. En mooi volgen blijkt o zo moeilijk te zijn 😋