Lieve kleine jij

Lieve kleine jij,

Wanneer mogen we je in onze armen houden en maak je ons papa en mama?

Diep vanbinnen ben ik, toen wij besloten dat we graag een kindje wilde, al een mama. En ik weet dat dit ook voor papa geldt. Alleen jij laat nog op je wachten.

Vandaag, een jaar en 3 weken geleden, werd onze droom waarheid. Jij was in aantocht. Dat weten grote mensen, omdat er een testje is die we dan doen en die vertelde ons dat jij in mijn buik groeide. Dolgelukkig waren we. Helaas bleek toen we jou voor de eerste keer mochten bewonderen dat er iets mis was. Jij was er niet meer.

Misschien was je er nog niet klaar voor?

Deze week was er iets geks. Ik was zo moe en wilde de hele dag slapen. Ook moest ik soms spugen, zomaar als ik uit bed kwam. En gisterenavond heb ik papa zelfs onder de douche gestuurd omdat hij zulke zweetvoeten had. Maar zelf rook hij die helemaal niet.
Even dacht ik, lieve kleine jij, dat we een team aan het vormen waren. Jij en ik, samen tegen papa zijn zweetsokken.
Maar helaas kwam ik er vanavond achter dat er geen jij en ik en wij is. Bij grote meisjes gebeurd er soms iets waardoor je zeker weet dat er geen baby in de buik groeit. Maar dat leg ik je later nog wel eens uit.

Nu moeten papa en mama weer wachten. Wachten tot jij er klaar voor bent.
We zijn al wel bij een hele lieve dokter geweest die heeft gekeken of alles goed is met papa en met mij. Die meneer zei dat er in principe niets in de weg zou moeten staan, dus je mag groeien lieve kleine jij. Bij ons ben je veilig.

Je bent welkom,
want we houden nu al van je.
Neem je tijd,
want wij wachten op je.

Liefs