Wanhopig

De kleine man is inmiddels ruim 2 maanden en wat gaat het vreselijk snel! Ineens is er ook de bewuste behoefte on te communiceren met steeds meer geluidjes.

Maar inmiddels ben ik met voeden de wanhoop nabij, in de eerste weken was er niks aan de hand ja hij gaf wat voeding terug maar niet bijzonder veel daarnaast drinkt meneer erg gulzig met wat langer rechtop houden na de voeding werkte een beetje.
Na een tijdje Johannesbroodpitmeel gaan toevoegen en alle ellende was voorbij.
Tot de laaste paar weken, hij kan al.een tijd moeilijk poepen extra water toevoegen etc hielp niet en bij iedere fles was t inmiddels uitschreeuwen van de pijn, op advies ben ik andere voeding gaan proberen, de pepti (mijn andere zoontje jeeft als baby koemelkallergie gehad) dat doe ik nu precies een week de eerste 3 dagen leek alles veel beter te gaan, continu dee hik was weg, geen snotneus meer en geen windjes meer maar het poepen lukt tot nauwelijks zonder hulpmiddel dus logisch dat meneer dan buikpijn heeft na een hulpmiddel als het een aantal dagen niet uit zichzelf lukt poept hij als een tierelier.

De overige klachten van de hik, neus en windjes zijn gelukkig nog steeds weg en de voedingen zijn vergeleken met de normale flesvoeding véél rustiger. Zo als hij eerste verborgen reflux had nu wordt het ineens ook zichtbaar regelmatig komt er puur en alleen maagzuur uit. Zojuist ook toen hij wakker werd voor de fles, hij liet een boer met oppakken en vervolgens een flinke plens maagzuur.
Ik ga al naar een ostheopaat vanwege het overstrekken wat hij altijd al gedaan heeft, er staat veel spanning op zijn rug en hoofd wat ook invloed heeft op maag en darmen.
Volgens de huisarts is er weinig aan te doen en moet ik maar uitzitten tot het over een tijdje vanzelf beter gaat worden, de kleine man groeit goed en lacht continu en kletst graag maar rondom de voeding is het 9 van de 10 keer huilen. Zo graag als dat ik de voeding gaf en genoot van het tutten en knuffelen daarna is het volledig omgeslagen, ik zie er als een berg tegen op als hij zich meld denk ik al meteen 'oh nee he niet weer' en wanneer ik de mogelijkheid heb om een ander (zoals papa) de voeding te laten geven doe ik dat.

Ik ben ten einde raad... ik kan mijn baby niet helpen met zijn pijn en ik voel me schuldig dat ik ondertussen een bloedhekel aan voeden heb gekregen.
Zijn voeding is veranderd dus daar zal hij ook nog wat aan wennen, zn bed staat schuin, de fles geef ik zo rustig mogelijk, hij ligt op zn zij ook omdat hij op zn rug niet kan slapen, tijdens en na het voeden houd ik m recht op, om zn buik te verlichten geef ik soms lopend of wiegend de voeding. Hij slaapt goed overdag 3 uur in de avond vanaf een uur of 8 slaalt hij 6 tot 9 uur door vannacht zelfs 10 uur.

Daarnaast kijken bekende maar ook onbekende mensen me er op aan dat mijn baby zo huilt en ik er niks of niet genoeg aan doe.
Ondertussen voelt het dat ik als moeder faal en voel ik me zelfs bij mijn ouders en oma ongemakkelijk omdat ze ook nog eens uitspreken dat ik misschien eens wat moet gaan doen want dit is wel heel zielig.
Ik worstel met mezelf.dat ik voeden inmiddels haat en daar voel ik me schuldig over.

Sorry voor deze klaagblog maar ik ben gewoon zo verdrietig hierover...

Heeft iemand nog tips of is het echt maar gewoon uitzitten tot het over gaat of na de gewenning aan de voeding beter gaat ?