De titel zegt het al, ik moet even ventileren. Het leed wat schoonmoeder heet noem ik het maar even..
Wij gaan elk jaar een week naar de Ardennen met de schoonmoeder, broers + aanhang van mijn vriend. Zo ook dit jaar. Vorige week vrijdag vertrokken en de eerste dagen waren semi ok. Maar vanaf zondag was ik er echt even klaar mee. Het huisje waar we in zaten was mega gehorig, je hoorde letterlijk alles en Ivy sliep op onze kamer dus die sliep slecht door alle geluiden, waardoor ik op mijn beurt ook weer slecht sliep. Elke ochtend hetzelfde riedeltje, half 7 naar beneden voor Ivy's flesje en elke keer als wij dachten even een momentje samen met haar te hebben kwam mijn schoonmoeder beneden en claimde haar compleet met haar hoge piepstem. Dat stoorde mij enorm maar heb het maar laten gaan. Elke keer als Ivy eindelijk sliep werd ze weer wakker omdat mijn schoonmoeder niet kan fluisteren blijkbaar. En als wij buiten met haar in de schaduw gingen zitten, want het was graftakkewarm, was ze vanaf een afstand de HELE tijd naar ons aan het staren. Continu commentaar want zij heeft drie kinderen opgevoed en zij deed het anders. Ook de hele tijd doen alsof mijn vriend een mietje is. Hij draagt sinds een paar weken een brace ivm een voetbalblessure en kan dus niet ver wandelen, wat logisch is. Maar nee hoor, zij heeft al 40 jaar last van haar knie dus zij zal het wel beter weten, die arts snapt er niks van volgens haar.
Valt opzich nog mee hoor ik jullie denken, maar het word erger.. het jongste broertje van mijn vriend, nogal een zorgenkindje, besloot om gewoon maar 1 nachtje te komen maar ondertussen wel een half krat bier op te drinken en flink te bunkeren tijdens de bbq. Uiteindelijk gisteren legden we de bonnetjes van de boodschappen samen om zo ieders aandeel uit te rekenen. Jongste broertje hoefde niks te betalen volgens schoonmoeder, waarop mijn vriend zei 'hij heeft toch ook meegegeten en gedronken?'. Toen is het finaal uit de hand gelopen. Schoonmoeder werd uit het niets kwaad en riep 'dan betaal ik zijn deel wel weer!?' Waarop vriendlief antwoordde dat het zo elk jaar gaat en hij het wel wat beu is. Toen kwam mijn schoonmoeder al KRIJSEND en sxhreeuwend terug en riep 'WAT ZEI JE TEGEN MIJ?! Donder maar op naar huis!'. Ze stond onder het raam van Ivy te schreeuwen, waarop mijn vriend en ik zeiden zeg je maakt Ivy zo wakker doe even rustig. Maakte haar niks iit. 'Ik hoef niet stil
Te zijn!' En wat me nog het meeste steekt is dat ze zei 'voor mijn drie kinderen hoefden we nooit stil te ziin, want ze moeten leren met lawaai te kunnen slapen'. Echt, welke oma zegt nu zoiets?! Of doet uberhaupt zo? De neefjes van mijn vriend waren helemaal overstuur door haar geschreeuw. Ik heb me de hele week zo hard moeten inhouden maar voor ons was het genoeg geweest. We zouden normaal vanochtend zijn vertrokken maar hebben gisterenavond onze spullen gepakt en zijn naar huis gereden. Mijn vriend was verdrietig, ook al liet 'ie dit niet zien en ik ben er nog steeds ook van aangedaan.. ik verwacht een excuses aan ons allebei maar vrees dat we die niet gaan krijgen.
Echt jongens toch. Een vakantie zou ontspannend moeten zijn alleen voelt het alsof ik nog een extra vakantie nodig heb nu.
reacties (31)