Nog meer tegenvallers, maar het aftellen is begonnen! #PTSS #PrenataleDepressie

3 weken geleden heb ik voor het eerst mijn verhaal openbaar gedeeld. In de tussentijd is er al weer veel gebeurd. Een aantal keer opgenomen in het ziekenhuis, extra afspraken met een gynaecoloog…. Waar ik 3 weken geleden nog hoopte dat er nu eindelijk rust in mijn zwangerschap zou komen, blijkt dat jammer genoeg niet voor mij weggelegd zijn. Ik ben ondertussen alweer 34 weken en 4 dagen zwanger, en dat betekend gelukkig dat het nu nooit meer lang kan gaan duren voordat ons kindje er is.

Ik ben de afgelopen weken een aantal keren opgenomen in het ziekenhuis in verband met pijnlijke harde buiken / steken. Ik maakte me gelijk enorm zorgen en ondanks dat mijn anti depressieve mij flink eentonig en vlak kan houden kon ik deze stress en spanning niet tegenhouden. De huilbuien begonnen weer en mijn zorgen werden weer groot. Ik heb ongeveer 6 dagen lang last gehad van deze verschijnselen, ik kon op dat moment dan ook niks meer. De pijn kwam golvend opzetten en hield niet op, ook in de nachten werd ik hier jammer genoeg steeds wakker van. Ik heb dan ook gebeld met het ziekenhuis en mijn zorgen aangegeven. Ik heb aan de hartmonitor gelegen maar er bleken geen weeën te zijn. Ik mocht daarom ook weer naar huis. Een dag later zat het me nog steeds niet lekker en heb ik weer gebeld. Ze wilden me nogmaals controleren dus we gingen weer naar het ziekenhuis. Toen we binnen kwamen zag ik een mannelijke verloskundige staan en de wereld zakte voor een paar seconden onder mijn voeten vandaan. Moest ik nou echt geholpen worden door een man, net nu ik had aangegeven dat ik dit niet wilde. Ik was gelijk nerveus maar heb er op dat moment niks van gezegd. Hij stelde zich voor en bracht me naar de kamer waar ze me zouden onderzoeken. Hij was duidelijk en vertelde wat hij zou gaan doen. De informatie ging wat bij me langs omdat ik gelijk in de stress was geschoten. Voordat ik onderzoek kreeg had hij denk ik door hoe ik me voelde. Hij ging even zitten en gaf aan dat hij mijn dossier en dus ook mijn verhaal had gelezen. Hij gaf aan dat hij er rekening mee zou houden en hij geen inwendige onderzoeken bij mij zou doen. Ik keek hem aan en er viel een last van mijn schouders. Eindelijk iemand die zich goed had ingelezen en wist hoe hij met mij en mijn situatie om moest gaan. Hij heeft er letterlijk alles aan gedaan om mijn zorgen weg te nemen. Hij heeft alles getest wat er getest kon worden en heeft rekening gehouden met mij als persoon. Er kwam gelukkig weer niks uit de testen en ik mocht weer naar huis. Door deze ervaring heb ik minder moeite gekregen met mannelijke verloskundigen. Ik vind het fijn dat ik hem heb ontmoet omdat er ook een kans bestaat dat hij dienst heeft op het moment dat ik moet bevallen. Een dag later heeft mijn gynaecoloog nog een uitgebreide echo bij mij gedaan zodat ik me nergens meer druk om hoefde te maken.

Afgelopen Maandag heb ik weer een afspraak gehad met de gynaecoloog, en wat bleek… Hij ligt al helemaal ingedaald in mijn bekken! Hij heeft er dus zelf ook zin in! Mijn medisch bevallingsplan is nu helemaal op papier en heb alles kunnen aangeven of kunnen vragen wat ik wilde. Ik heb dankzij mijn gynaecoloog ook een afspraak gekregen met een anesthesist zodat ik ook alles nu weet wat betreft de ruggenprik. Het is fijn dat mijn medisch bevalplan nu af is en ik minder zorgen hoef te hebben wat betreft de bevalling. Gisteren heb ik ook nog een afspraak gekregen met de pop poli. Dit aangezien ik nu anti depressieve slik en ik angstig was dat mijn (negatieve) emoties van de afgelopen maanden invloed hebben uitgeoefend op ons kindje. Ik heb hier uitleg over gekregen, en krijg na de geboorte van ons kindje een extra afspraak  (in de eerste 6 weken) waarbij ze mijn kindje extra kunnen onderzoeken zodat ik mij geen zorgen hoef te maken. Ze hebben me ook gelijk in gepland bij een psychiatrisch verpleegkundige zodat ik samen met haar nog een psychisch bevalplan kan maken en een signaleringsplan voor na de bevalling.

Ik heb 2 keer EMDR gehad bij mijn psycholoog. Ik kon mij moeilijk openstellen hier voor maar heb er wel degelijk iets aan gehad. Jammer genoeg laten ze het nu afweten. Mijn gynaecoloog wilde dat ik onder behandeling zou blijven bij mijn psycholoog zodat er op tijd problemen of een terugval gesignaleerd zouden kunnen worden en ik op tijd aan de bel zou kunnen trekken. Jammer genoeg trekken ze hun handen er van af omdat ik volgens hen nu geen problemen meer ervaar. Ze kunnen alleen doelgerichte therapie geven en geen begeleiding bieden. Het komt er op neer dat ik nu weer geen psycholoog heb en dus weer geen persoon heb waar ik bij aan de bel kan trekken. Ik hoop dit maandag te kunnen bespreken met de psychiatrische verpleegkundige, en dat zij een plek voor mij weet waar ik terecht kan. Het is toch wel erg prettig om nu eens een vast persoon te krijgen die weet wat er aan de hand is met mij. Op deze manier kom ik telkens bij iemand anders en moet ik keer op keer opnieuw mijn verhaal doen. Ik zal rustig maandag af wachten en proberen mijn stresspijl op 0 te houden.

Mijn gynaecoloog had gelukkig wel goed nieuws. Ik hoef van haar niet te wachten tot week 40. Als de kleine er voor week 38 niet is word ik die week gelijk ingeleid! Ik moet dus nog max 3,5 week zwanger zijn voordat onze kleine man in onze armen mag liggen. Ik kan niet wachten tot het moment dat ik zwanger af ben. Ik weet het… ik moet nog ontzwangeren maar het einde is in zicht! Als de kleine zich nu al laat zien mocht het ook van de gynaecoloog. De longen zijn goed genoeg en een bevalling zouden ze niet meer tegenhouden. Aftellen maar!