Alvast excuses voor het lange (misschien niet echt samenhangend) verhaal maar ik moet even afschrijven.
Ik ben nu tussen de 6 en 7 weken zwanger en heb vaak te kampen met groeipijn en darmkrampen.
Gistermiddag op het werk kreeg ik ineens pijnlijke steken rechts onder.
Ze kwamen steeds meer en wat vlakker achter elkaar.
Eenmaal thuis even gegeten een bad genomen en mijn bed in gegaan.
Na het bad was het wat gaan zakken maar eenmaal in bed kwamen de steken weer flink op.
In paniek mijn moeder een bericht gestuurd die even later voor de deur stond.
Zij heeft met het ziekenhuis gebeld en de situatie uitgelegd ( ik en vriendlief waren niet zo goed aanspreekbaar door de zenuwen).
Het ziekenhuis twijfelde geen moment en heeft ons laten langskomen bij de spoedeisende hulp.
Eenmaal aangekomen was de gynaecoloog van de afdeling waar ik in behandeling ben nog onderweg en werden mijn vriend en ik naar een kamertje gebracht.
Hier werd een naald in mijn arm geplaatst om wat bloed af te nemen voor eventueel onderzoek.
Wat later kwam de gynaecoloog en besprak met mij zijn bedenkingen.
Aangezien ik al wat darmklachten had dacht hij dat hier iets mee zou kunnen zijn of het ergste geval een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
De gynaecoloog heeft eerst mijn buik en rug onderzocht.
Hierna mocht ik mij van beneden uitkleden voor de echo.
Ik was een hoopje aan emoties en dacht echt dat ik slecht nieuws zou gaan krijgen.
Toen eenmaal de ehco er in ging en er gekeken werd in de baarmoeder zagen wij meteen een boontje met een heel mooi knipperend hartje en beginnende armpjes/handjes.
Verder heeft hij nog gekeken rondom mijn baarmoeder (eierstokken en dergelijke) en kwam tot de conclusie dat dit er allemaal perfect uit zag en hoogst waarschijnlijk mijn darmen flinkt aan het opspelen zijn.
Vanwege wat verhoging is er ook meteen gekeken naar ontstekingswaarden in mijn bloed en de andere waardes maar dit was allemaal goed.
Wij zijn naar huis gestuurd met een foto van de echo en het drukken op ons hart dat er meteen contact opgenomen moet worden als de pijn weer erger word en er koorts is.
Op dit moment lig ik nu lekker in bed bij te komen.
De steken zijn er nog maar veel minder en de pijn is er haast niet meer.
Het was ons nachtje wel maar wat heb ik zitten huilen (van blijdschap) toen wij dat mooie flikkerende lichtje zagen...
Voor nu ben ik enorm meer gerust en heb ik er tien keer meer vertouwen in dat het allemaal goed komt.
reacties (6)