Toch miskraam

Oke na mijn vorige blog van onzekerheid hebben we een week daarna een echo gehad en klopte het hartje niet... Vruchtje was wel ietsje gegroeid nog na de vorige echo maar helaas gaat het toch niet goed.... Vier weken onzekerheid, hoop en verdriet hebben we afgelopen dinsdag toch bevestigd gekregen dat het hartje niet klopt...
Nu kwam er zelf na weken wachten nog geen miskraam op gang dus hebn ik dinsdag avond een oraal tabletje geslikt om mn baarmoedermond voor te bereiden op een miskraam. Gistermiddag begon ik toch zelf al bloed te verliezen (de orale pil zou hier niks mee te maken hebben) dus nu heb ik zojuist 4 vaginale pilletjes ingebracht (misoprostol) omdat ik geen stolsels oid verloor alleen bloed met slijm en ineminie klontjes, en nu zou binnen drie uur de miskraam moeten optreden en anders moet ik na die drie uur weer 2 pilletjes inbrengen
... Mn drie kinderen zijn net naar school, manlief heb ik gezegd gewoon te moeten gaan werken en als er iets aan de hand is komt hij naar huis. Nu lig ik hier alleen op bed en vraag ik me af wat me te wachten staat... Totaal geen ervaring mee.. Ben wel redelijk rustig nu, had na de eerste echo eigenlijk voor me zelf al besloten te denken dat ik niet zwanger ben.... En wisselend denk ik... Mn lijf is al 11,5 week zwanger maar van wat... Van een rijstekorel waarvan het hartje niet klopt.... Hoe zal ik dit ervaren... Ik ben verdrietig geweest en goed ook maar ook denk ik bij mezelf... Laat het maar komen dan kunnen we door en gaat het hopelijk de volgende keer wel goed... Ik bedoel.. Zolang dit dode rijstekindje er zit kan er ook geen nieuwe komen.... Gemengde gevoelens dus want het verlangen is zo groot... De jongste is nu 4,5 en we hopen dat we de volgende keer meer geluk hebben.. Eerlijk is eerlijk... Ik wil er liever geen 7-8 jaar leeftijdsverschil tussen... Misschien is het niet meer aan ons besteed om nog een wondertje te mogen krijgen... Maar we hopen er op...