Het mooiste compliment

Soms vraag je je als moeder zijnde af of je het wel goed doet allemaal. Natuurlijk weet je het wel of dat dat zo is, maar een kleine bevestiging is wel eens prettig. Want ook wij als moeder zijn wel eens onzeker.
Mijn kinderen, Dani en Britt, vertellen mij dagelijks hoe blij ze met me zijn, en hoeveel ze van me houden, daar alleen al aan weet ik dat het met hun wel goed zit. Maar er zijn nog 2 kinderen waar ik sinds een jaar zorg over draag. Mijn bonus kinderen. En heel eerlijk, fulltime voor bonuskinderen zorgen is toch echt net wat lastiger dan voor je eigen kinderen. Vooral wanneer je in zo'n situatie zit als waarin wij zitten/zaten. Waarin de kinderen zo plotseling van de een op de andere dag fulltime bij ons wonen, en waarin er allerlei instanties bij betrokken zijn ivm allerlei akkefietjes die er voorgevallen zijn met de andere partij.
Als bonusmoeder zijnde moet je extra hard je best doen om het vertrouwen van de kinderen te winnen, om ze op hun gemak te stellen, hun thuis te laten voelen, troosten in hun verdriet, bijstaan in hun onbegrip, maar ondertussen ook dezelfde regels aan houden als wat de andere 2 kinderen hebben.
Het was echt een jaar wat energie heeft gevreten, maar wat ik met zoveel liefde heb gedaan. Ik heb die 2 kinderen zo ontzettend op zien bloeien, en niet alleen ik, iedereen bij ons in de wijk zien het.
Mijn eigen kinderen en de bonuskinderen zijn nu na een jaar nog steeds zo gek op elkaar, als je ze samen ziet, het is zo aandoenlijk. Ze komen voor elkaar op, als de een valt, komt de ander aanrennen om te helpen, ze wachten op elkaar met spelen, ze kibbelen met en tegen elkaar als echte broers en zussen, en maken het ook echt weer goed met een sorry.

En gisteren kreeg ik dan het grootste compliment.. Van een vrouw die ik ken.. M'n bonusdochter had haar verteld dat ik de liefste moeder ben, de liefste moeder die niemand anders heeft.

Nou als dat dan geen kers op de taart is... ❤️