Zit je dan, weer. Weer met een ziek kind bij de huisarts. Longontsteking. Yep, al weer. Veel meer dan pappen en nathouden kunnen ze niet doen. ‘Hoe gaat het’ vraagt de huisarts. En dan breek ik. Waarom maakt me dit zo emotioneel? Is het wanhoop? Vind ik het zielig? Machteloos? Ergens is het niet zo raar. Dit kleine lijfje van dit dreumesje heeft het al vaak zwaar gehad. Met 6 weken oud ...   

Vanmorgen zat ik (weer) eens bij de huisarts. Mijn zogeheten onderkant is een chaos, een drama. Chronisch onderbuikpijn. Tussentijds bloedverlies. Lichen sclerose (huidaandoening, Google maar voor interesse). Schimmelinfectie. Een kapotte vagina. Leuk kinderen, je krijgt er zo veel voor terug. In mijn geval een hoop pijn en lichamelijke ellende. (Sarcasme mensen. Sarcasme..) Volgende maand staat e ...   

Ik herbeleef. Ik herbeleef de bevalling, rit richting ok, nasleep. Zodra ik mijn ogen sluit voor de nacht gaat het mis. Overdag lijk ik nergens last van te hebben. Verdringen? Negeren? Ik Google mijzelf suf, ervaringen en symptomen. Trauma? Of ‘gewoon’ een pittige bevalling? Al was de bevalling zelf meer dan ok trouwens, het is voornamelijk ‘after’. Ik kan er niet over ...   

Al of pas? Hoe dan ook, je bent nu 4 weken oud. Na een redelijk ok bevalling, ging het daarna alsnog flink mis. Ik bleef maar bloeden, meer dan 2 liter verloren. Nog op de OK geweest. Bloedtransfusie. Meer ellende. En 3 dagen ziekenhuis. Gevalletje trauma. Moet allemaal nog verwerkt worden. Maar o o o wat Ben jij een voorbeeldbaby! Vanaf het eerste moment super tevreden. Slaapt goed. Drinkt goed ...   

Voor het eerst een blog. Waarom? Omdat ik het graag wil opschrijven haha. De kogel is door de kerk, de spiraal er uit. We gaan voor nr 2! mijn eerste zwangerschap ging niet van een leien dakje, helaas een prenatale depressie, welke vervolgens doorging in postnatale depressie. Onze dochter is ondertussen al weer een tijdje 2 jaar. En stiekem begon het te kriebelen. Met mijn vorige zwangerschap in ...