Bevalling van mijn zoontje

Twee maanden geleden is mijn zoontje geboren. Vooraf heb ik erg getwijfeld of ik thuis of in het ziekenhuis wilde bevallen. Uiteindelijk gekozen om het thuis te proberen maar wel de vluchttas en maxi cosi klaargezet.

Op dinsdag was ik 37.2 had ik de hele dag al een vreemd zeurend gevoel in m'n rug. Ik stond op om een lekkere warme douche te nemen en daarvoor nog even te gaan plassen. Halverwege de kamer stond ineens stil. 'huh.. Kon ik nou m'n plas niet ophouden..? Zo nodig moest ik toch niet?' 'Wat ben je nou aan 't doen?!' vroeg m'n vriend en ik riep dat ik dacht dat m'n vliezen waren gebroken.

De verloskundige kwam controleren en bevestigde dat het vruchtwater was. Ik mocht douchen, niet in bad, en moest vooral nog even proberen te rusten of slapen. Met een lijf vol adrenaline ging dat totaal niet.. Vriendlief ging slapen en ik kroop ook in bed. M'n gedachten gingen door 'bellen als je regelmatige weeën hebt...? Maar hoe weet ik nou hoe een wee voelt?'. 3 uur nadat m'n vliezen braken kreeg ik een krampje en die ebte langzaam weg. Dat ging elkaar opvolgen. Mij was vertelt dat het voelde als menstruatiekramp en zo voelden de eerste weeën wel maar al gauw werden ze wat heviger. Na 3u hebben we de verloskundige weer gebeld want ik had regelmatige weeën. Ik bleek 1cm ontsluiting te gaan en mocht lekker in bad. Kaarsje aan, muziekje aan en helemaal in mijn bubbel. Mijn weeën kwamen steeds sneller op elkaar en werden steeds heftiger. Ik kon mezelf geen houding geven en wilde naar 2u echt uit bad. De verloskundige had gezegd dat we sochtends contact zouden hebben, maar dat ik altijd mocht bellen als ik wilde weten hoeveel ontsluiting ik had. We hebben dus weer gebeld en ze kwam weer controleren. He nee... 1,5 cm ontsluiting
Gaat het zo langzaam?! De moed zakte me in mijn schoenen maar ergens had ik ook niet meer ontsluiting verwacht. De weeën blijven snel komen, soms zit er maar 20 seconden tussen. Op adem komen lukt niet meer en ik knijp mijn vriend hand fijn. 'misschien is het een idee om naar het ziekenhuis te gaan voor een ruggenprik, je hebt het zo zwaar en je moet nog wel even..' zegt de verloskundige. Ik ben het direct met haar eens. Vooraf wilde ik echt geen ruggenprik maar ik ging dit echt niet not lang volhouden. Snel de auto in en naar het ziekenhuis.

Ik moet natuurlijk eerst aan de monitor en kreeg ik een infuus en controle. Hoera, ineens 4 cm! Ik kan me dit allemaal niet meer herinneren. De ruggenprik zetten ging super. Ben echt bang voor naalden en ondanks de weeën kon ik me heel rustig houden
'hoelang duurt het voordat dit inwerkt?!' heb ik aan iedereen die voorbij liep gevraagd. Al gauw merkte ik dat de weeën vager werden en op ene gegeven moment voelde ik alleen nog het harder worden van mijn buik. De prik werkt super en ik voel me echt heel fijn.
De weeën nemen na 6cm ontsluiting af en ik blijf hier de hele middag op hangen. Ik krijg er weeënopwekkers bij, maar dat vindt de baby niet zo fijn.

Bijna 23 uur nadat mijn vliezen gebroken waren voelde ik ineens iets duwen. Alsof je moet poepen? Nee ik voelde echt dat de baby eruit wilde en we drukten op de bel. 9.5 cm, even inhouden nog. Een kwartier later drukken we weer op de bel, ik houd het niet meer! Hoera 10 cm en ik mag gaan persen. Na 30 minuten persen is mijn zoontje geboren en ik ben in de wolken. Hij doet het super.
Wel is hij geboren met een pompje en een knip. Die knip... Dat vond ik prima maar nu 2 maanden na de bevalling kan ik er erg emotioneel over worden. Het wordt nooit zoals het was. Was de medische noodzaak dan zo hoog..? Waarom dat pompje en die knip als ik nog maar zo kort aan het persen was.. Ik probeer het maar te vergeten. Mijn zoontje is tenslotte veilig geboren en dat is het belangrijkste.

1925 x gelezen, 1

reacties (24)


  • Gertjuh

    Hier bijna een jaar geleden bevallen van een tweeling. Was ingeleide bevalling met weeënopwekkers en tijdens langdurige weeënstorm injectie met pijnstilling gekregen (7cm ontsluiting). Maar daarna kon ik door de pijnstilling af en toe ontspannen waardoor ik binnen 40 minuten op volledige ontsluiting zat (denk al eerder, maar toen pas getoucheerd).

    Had bij uitleg over pijnstilling gehoord dat ze met 8 of 9 cm ontsluiting niks meer geven omdat als de pijnstilling net gegeven is de hartslag van de kleintjes soms kan gaan dalen.

    Nouja, 3 x raden: vanwege dalende hartslag werd na 15 minuten persen knip gezet omdat ze de vacuümpomp waarschijnlijk nodig hadden, want ze moest snel geboren worden. Gelukkig vacuüm niet nodig geweest, daarna was de 1e van de 1 er zo uit in 1x persen maar die knip was echt iets waar ik tegenop zag vooraf en eigenlijk niet wilde. 2e kwam daarna trouwens supermakkelijk, 2 pers weeën toen was ze er al.

    De knip is wel hersteld maarja, litteken blijf je uiteraard zien en soms trekt de huid daar of jeukt het. Mijn man vind het allemaal niet erg gelukkig.

    Het heeft vooral mentaal een impact denk ik en in mijn geval wist ik dan nog dat er een medische reden voor was: dalende hartslag. Zelfs met dat ik de reden wist vond ik de nasleep en het herstel van de knip pittig hoor. Heb soms zelfs gedacht: was het anders gegaan als ik geen pijnstilling had gekregen? Maarja, dat helpt niks. Uiteindelijk hersteld het ook (redelijk) goed en ook mentaal herstel je wel, maar dat kost wat meer tijd dan 2 maanden.

    Oh, ik heb het toendertijd ook nog bij de nacontrole (6 weken na bevalling) kort besproken en toen benadrukte de arts ook echt dat het medisch nodig was en waarom ze het hadden gedaan

  • Kleine-vos-????

    Ik ben ook bevallen met knip en vacuümpomp. Bij mij is de knip mooi genezen.

  • Flamingootje

    Fijn om te horen ❤️ de kraamverzorgster zei dat 'n verloskundige het bij een tweede bevalling vaak niet direct ziet dus dat 't echt niet opvalt maar ik kan me dat nog niet echt voorstellen 😂

  • DaMama88

    Helaas wel herkenbaar. 10 jaar geleden had ik ook in mijn beval plan staan dat ik thuis wilde bevallen. Zonder pijnmedicatie. En dat ik op de hoogte gebracht wilde worden als het toch medisch werd en er ingrepen nodig zouden zijn. Ik wilde zo min mogelijk mensen aan mijn bed.

    Uiteindelijk had ik thuis 10 cm ontsluiting maar de weeën bleven uit.

    In het ziekenhuis aan de wee opwekkers waardoor ik alleen maar kon persen. Maar er gebeurde niks..

    Toen de arts zei dat hij de vacuümpomp erbij moest halen kon het me niet meer boeien, ik was al wel ruim 2 uur aan het persen, eerst zonder weeën en erna met een weeënstorm.

    Bij mij is er geen knip gezet, enkel een verdoving die pas werd aangekondigd toen hij al in mijn huid zat.

    Uiteindelijk werd het een spoedkeizersnede omdat mijn zoontje niet goed lag. Hij kon de draai naar buiten niet maken. Tussendoor wisseling van dienst waardoor ik zeker 20 verschillende personen in de kamer heb gehad terwijl ik daar lag te persen..

    Ik heb hier echt lang last van gehad. Dus als je merkt dat het blijft knagen, zoek dan op tijd hulp. Al is het bij de praktijk ondersteuner van de huisarts. Dat je even je verhaal kwijt kan!! Ik kon pas 7 á 8 jaar na de bevalling erover praten zonder in tranen uit te barsten. Had gewild dat ik niet zo koppig was en hulp had gezocht!!

  • Flamingootje

    Ohhh wat erg dat ze het pas zeiden toen ze het al deden! Dat deden ze bij mij met de katheter. Daar komt ie! Maar met Daar zat dat ding er al in. Dat was de dag na de bevalling dus alles beneden was beurs en zeker niet meer verdoofd 😒

    Goed dat je uiteindelijk toch hulp gezocht hebt! ❤️

  • Narnar

    Fijn dat alles goed gaat met je zoontje, gefeliciteerd! Wel vreemd hoe snel ze trouwens komen met de ruggenprik, gezien weeënopwekkers, een knip en de pomp vaak daardoor gebruikt moeten worden. Had je daar iets over in je geboorteplan? Ze hebben de knip heel erg snel gezet, ook zonder overleg?

    Ik ben zelf niet geknipt en thuis bevallen, ik ben wel 2e graads uitgescheurd, dat ziet het er ook niet geweldig uit daar beneden, mocht dat je geruststellen. Maar een of andere manier lijkt me een knip emotioneler wat heftiger, gevoel van controle kwijt over je eigen lichaam ofzo. Ze doen dat erg snel vind ik.

  • dennenboom

    Erg dat ze dat vaak überhaupt zonder overleg doen he, mag natuurlijk helemaal niet.. Of "even een knipje zetten" 🤨 En dat is dan informed consent. Net als een schedelectrode die in de huid word geboord een "plakkertje" noemen..🤷‍♀️

    Flamingootje: Misschien een pijnlijk antwoord, maar het is helaas 1 van de meest gebruikte onnodige interventies, en vaak veroorzaakt door op je rug bevallen.. En natuurlijk is het belangrijkste dat je kindje veilig is geboren, maar het is ook enorm belangrijk dat jij met een goed gevoel kan terugkijken naar jou bevalling. Misschien dat een nagesprek nog kan?

  • Flamingootje

    Ja eens. Plakkertje kwam ik ook na de bevalling pas achter dat dat geen plakkertje is.

    Ze hebben wel gevraagd of ze een knip mochten zetten en uitgelegd dat dat was ivm de pomp maar ik snap achteraf niet dat ze na 25min al 'n pomp moesten gebruiken...

  • Flamingootje

    Aii naar ook gescheurd. Want doet zo'n wond daar zeer he?

    In m'n geboorteplan stodn dat ik wilde proberen thuis te bevallen. In houdingen die de zwaartekracht de kans geven om te helpen. En dat ik gebruik wilde maken van ontspanningsoefeningen enz. Dat lukte de hele nacht tot sochtends vroeg.

    Ze hebben de ruggenprik geadviseerd omdat ik al 30+ uur wakker was en pas 1 cm ontsluiting had. Moet zeggen dat ik de ruggenprik heel erg chill vond. Maar wel rot dat ik daardoor op m'n rug wilde bevallen want ook dat stond in m'n geboorteplan : NIET op m'n rug

  • Narnar

    Ja precies, dat op de rug bevallen wilde ik ook absoluut niet. Ontsluiting duurde bij mij ook mega lang en wat een pijn brr. Maar juist omdat je zo snel (onnodige) ingrepen krijgt in het ziekenhuis wilde ik daar niet heen. In Nederland wordt zo'n knip zo snel gezet, in sommige andere landen echt nauwelijks. Wellicht dat de hartslag toch vertraagd was en dat ze daarom de pomp erbij haalden. Het is echt veel lastiger om goed te persen als je verdoofd bent. Ze kunnen wel goed zien of er genoeg vordering in zit of dat het te lang zal gaan duren.

    Bij mij duurde het actief persen bijna 2 uur, en dat lieten ze gewoon gebeuren omdat de hartslag van m'n dochter gewoon goed was.

  • Mykha

    Wow wat een verhaal zeg! Ik zou inderdaad vragen waarom je de knip kreeg, waarschijnlijk ging het niet goed met je kindje? Hier duurde het persen anderhalfuur (echt een ramp) en daalde de hartslag van m’n baby ineens... toen gaf ze aan: je hebt nog 1 kans anders gaan we knippen. Toen schoot ik hem er eindelijk in 1 pers volledig uit, maar anders had ik ook knip en pomp gemoeten. Maar het was voor een goed doel! Geniet van je zoontje!🥰

  • Assi81

    Hi gefeliciteerd!!

    Betreft de knip; ik beviel thuis en hartslag van dochter ging wat achteruit. Ik kreeg een knip.

    Verschrikkelijk, vooral het herstel! Kon door de pijn ook niet genieten van mijn baby.

    Maar het komt goed!!! Alles wordt zoals je gewend bent. Het is pas twee maanden terug.

    Geniet van elkaar!!

  • Jojo91

    Dat laatste ben ik me ook altijd af blijven vragen., over het knippen. Ik was 'nog maar' 25min aan het persen, zoontje had het verder ook niet zwaar. En toch wordt er heel makkelijk een schaar ingezet

    Gefeliciteerd met je zoontje

  • Grumble2.1

    Voor je eigen verwerking zou ik t zeker na vragen ..

  • Flamingootje

    Ja misschien wel 'n goed idee.

  • Grumble2.1

    Bij mij na 1u 20 m pas eventueel een knip .. wou ik niet dus uiteindelijk niet gebeurd ..

  • Mama~linda~

    Gefeliciteerd met je zoon.

    Wat een pittig verhaal. Het maakt het niet minder vervelend voor jou, maar Je bent hierin niet alleen. Mijn oudste zoon is ook met vacuum en knip geboren. Ik heb er ook veel last van gehad emotioneel gezien. Uiteindelijk emdr therapie gevolgd. Dat heeft goed geholpen. Maar nee, blij ben ik er nog niet mee. Mijn man heeft er geen problemen mee, maar ik baal er soms nog wel van na 2 jaar.

  • Flamingootje

    Dankjewel! Ik heb de bevalling zelf echt als prima ervaren, mede door de ruggenprik. Maar die knip zit me echt niet lekker. Loop ook bij de bekkenbodemfysio ivm zeer verkrampte bekkenbodemspieren en dat maakt het er allemaal niet prettiger op. En dan dat lelijke litteken... M'n vriend vindt het ook echt niet erg maar ik baal..

  • Lama94

    Verkrampte bekkenbodemspieren had ik ook, zo pijnlijk! Ook in combinatie met de knip.

    Hopelijk kun je nog een nagesprek krijgen om de noodzaak van de knip te bespreken. Het heeft mij veel geholpen in de verwerking van de bevalling om dit met de gynaecoloog na te bespreken.

    Twee maanden terug is ook nog heel vers allemaal.

    Bij mij is de bevalling nu ruim anderhalf jaar geleden en ik heb het idee dat het litteken dunner is geworden. Al is hij bij mij deels open gegaan een week na de bevalling en daar zit een breed stuk litteken. Nu vrijwel geen last meer van, af en toe nog een beetje.

    Succes met je verdere herstel!

  • Mama~linda~

    Ik herken wel veel van je verhaal. Ik keek ook snel goed terug op de bevalling. Ook een goed werkende ruggenprik gehad.

    Gelukkig helpt de tijd ook. Litteken wordt echt nog wel anders. De bekkenbodemfysio kan je hopelijk goed helpen voor de verkramping. Mogelijk dat ze ook nog wat voor je litteken kan doen dmv massage.

  • Myrtheflower

    In ons ziekenhuis doen ze enkel een ingreep als het echt nodig is, zoveel mogelijk de natuur zn gang laten gaan. Ga er daarom maar vanuit dat het echt nodig is, ze doen dat niet zomaar! Als je het fijn vind zou je dit evt nog kunnen bespreken, ik heb naderhand ook nog gesproken met de verloskundige en gynaecoloog die aanwezig waren (veel staat wel in het dossier geschreven), dat was voor mij erg fijn en verhelderend.

  • Flamingootje

    Dankjewel voor je reactie! Wat fijn dat je ze nog gesproken hebt. Hoelang na de bevalling heb je dat gedaan of weet je tot hoelang dat kan?

  • Myrtheflower

    In mijn geval moest ik door complicaties op dag 3 weer terug nr het ziekenhuis waar ik de gyn gesproken heb, en ik geloof dat ik 6 weken na de bevalling op nacontrole bij de vk ben geweest. Even bellen mbt de mogelijkheden kan natuurlijk altijd :).