Ik weet niet zo goed waar ik het vandaan moet halen. Het nieuwe jaar begin ik met mijn periode... Deze had zondag moeten beginnen. Doordat we ons best gedaan hadden deze maand en ik dus een dagje overtijd was, had ik een klein beetje hoop.
We zijn nu 1,5 jaar bezig. Dat had ik niet verwacht. Eerlijk is eerlijk, ik ben niet meer zo jong als ik was bij de eerste twee en ook niet meer zo gezond. Ik dronk toen nog wel eens wat en nu al jaren geen druppel meer, maar ik rook nog stiekem. Niet stiekem voor mijn man! Maar voor mijn kinderen. Ik had nooit weer willen beginnen en wil al heel lang helemaal stoppen. Dus ook niet op een feestje ofzo! Iedereen maand dat ik ongesteld word is dat echter ontzettend moeilijk. Ik ben dan verdrietig en boos, waardoor ik juist meer rook als excuus, 'het lukt toch niet'...
Mijn man en moeder zeggen dat ik daar niet zo zwaar aan moet tillen en gewoon stop als ik zwanger ben, maar ik ben heel bang dat het daarom niet lukt. Ik durf ook geen contact op te nemen met een fertiliteitsarts, omdat ik me enorm schaam voor dat stomme roken!
Maandag begint de werkweek weer. Tegen die tijd kan ik ook ovulatietesten gaan gebruiken. Ik wil dan helemaal gestopt zijn (ik rook niet zo veel meer, een paar per dag). Starten met ovulatietesten en echt goed ons best doen. Mocht het dan nog niet lukken dan neem ik contact op met een arts. Dan ben ik in ieder geval een maand 'schoon' en ligt het daar niet aan.
Ik weet hoe dom het is. Ik schaam me er ook echt voor. Alsjeblieft wijs me niet op alle nadelen en dat soort zaken. Ik voel me al rot genoeg. Vandaag begint het vloeien en heel mijn lijf doet zeer. 😔
Op naar een gezond, vruchtbaar jaar en rondes zonder nicotine!!!
Happy new year allemaal!
reacties (0)