Spiraal eruit #eindelijk!

Zo, hij is eruit, EINDELIJK!!

Gistermiddag moesten we in het ziekenhuis zijn en zouden ze hem met behulp van een camera, opzoeken en verwijderen.
Best zenuwachtig, niet veel uitleg gehad.. maar vriendlief ging mee (hele geruststelling!)
In de wachtkamer samen nog wat zitten grappen, zo vertelde hij dat zijn ex eens bij hem de kamer uit liep toen ze zijn pinnen uit zijn arm gingen verwijderen.. ze viel namelijk bijna flauw. Ik met m'n grote mond, noujaaa! Je kan iemand toch niet alleen laten zitten joh, dan had ik de andere kant wel uitgekeken.. 

Maargoed, al gauw riepen ze ons binnen. Staat daar een heel circus.. slik.. is dit nodig?
1 gynaecoloog, 1 verloskundige en 2 verpleegkundige.. Voelde echt als 'open deurdagen', en ik zag er al zo tegen op.

Nou daar lag ik dan, en toen begon het. Wat was dit een hel.. De pijn was echt zacht uigedrukt, vreselijk! De tranen over m'n wangen..
''Ja geef maar tegendruk, duw maar je op je buik!'' Duw maar op je buik dacht ik, mens je wil niet weten wat ik voel!!
Maarja door te huilen span je je eigen alleen maar aan en zal het nog meer zeer doen dacht ik, dus ik me maar conctreren op mijn ademhaling (wat vriendlief achteraf beschreef als een hyperventilerende geit #hanksSchat)..

Zelfs in mijn baarmoederhals waren de touwtjes niet zichtbaar dus ze moest wel volledig door naar de baarmoeder, wat dus die hevige pijn veroorzaakte. Camera(tje) was groter dan de baarmoederhals en dat kan pijn veroorzaken vertelde de gyn, ja dat had ik wel gemerkt..
Hoor de verpleegkundige zeggen, jaa we zien hem zitten en nu pakt ze hem.. maar het enige wat ik dacht is ''schiet op haal hem eruit!''

Zo die is eruit.. de pijn zakte weg en veranderde in menstruatie krampen maar prima!! alles beter dan die pijn! En toen liep vriendlief naar het eind van de kamer.. ik kijk hem aan en hij zegt ''ik ga even om cola'' .. ik zat binnen 2 tellen recht op en zie hem zo wit als de muren staan.. hij vluchtte letterlijk de kamer uit om op zoek te gaan naar suikers.
Zat ik daar met in m'n achterhoofd dat ik met m'n grote mond had lopen zeggen in de wachtkamer ja je gaat toch niet weg als je gaat flauwvallen! Hahah het is zonde.. Het hele circus om me heen focusde gelijk op vriendlief maar zo stoer als hij is 'nee hoor ik ga wel even om cola komt allemaal goed'.

Nou eenmaal thuis zei hij al, pfff ik vond zo erg dat je zoveel pijn had joh werd er gewoon niet goed van! 
Nu gelukkig (allebei haha) weinig last meer. Af en toe nog wel wat krampen maar thats it.. 

Op naar de volgende stap in ons leven, ronde 1