Nog steeds verbaasd...

We zijn nog steeds een beetje verbaasd. Ik zal uitleggen waarom...

Gisteren hadden we een echo in het ziekenhuis, om te kijken of ik 'leeg' was na die bloeding met grote stolsels. Ik ga rustig liggen en zei al tegen de gyn die de echo zou doen, dat ik dacht dat er niet veel te zien zou zijn. Ze wil eerst via mijn buik kijken. Daar zit nogal wat vet, dus ik echo wat lastiger. Ze doet het toch. Mijn baarmoeder is goed te zien, ze draait een beetje en ze komt ineens een holte tegen. Ik zie meteen iets zitten met een knipperlichtje(nog niet zo snel zoals het hoort, maar toch), ik  zeg nog niks, want misschien was het wel iets anders. Ze kijkt nog even en zegt dan dat we inwendig gaan kijken, omdat ze het dan beter kan zien.

Hop, inwendige echo. Ze kijkt goed en licht me helemaal door zo wat. Ze vind de holte weer met het vruchtje, ze zegt hier zit wat en ze zegt ook meteen dat ze wat ziet knipperen. Alsnog valt mijn mond open van verbazing. Ik dacht echt dat het helemaal niks zou zijn, hoe kan dat? Ik vraag ook, wat dan die bloeding met stolsels geweest is. Ze kijkt nog eventjes verder en komt bij een 2de holte uit in mijn baarmoeder. Dit klinkt heel stom, maar het lijkt wel of er een bom ontploft is. Er zijn overal witte vlekjes te zien. Ze denkt nog iets van een dooierzakje te zien, maar dat is dusdanig stuk, dat het niks is. 

Het blijkt dus dat ik zwanger was van een tweeling. 1 daarvan heeft het niet gered helaas, maar de andere dus nog wel!!!! Ze bekijkt het vruchtje en begint met meten. Ze zet me een weekje terug. Niks mis mee, want mijn cyclus past het nog in de tijdlijn. 

We zijn er dus nog niet. Of het hartje is net op gang gekomen en moet nog gaan versnellen of het hartje is langzaam aan het stoppen. We hebben 50/50 kans. Maar voor nu is de gyn vrij positief. Het past allemaal in het plaatje.

We krijgen een afdruk mee en ik loop met open mond weer naar buiten. Cire had al een voorgevoel dat er nog iets zat en er zat nog net geen gat in het plafond van geluk. Als hij naar buiten loopt, laat hij zien dat het kippenvel op zn armen staat. 

Ik moet ook eerlijk zeggen dat na die donderdag van dat bloedverlies, mijn kwaaltjes weer toenamen. En tot op de dag van vandaag worden ze steeds sterker weer. Ik ben enorm misselijk....de hele dag door. Mijn borsten knallen bijna uit elkaar (althans zo voelt het), enorm moe. Voorlopig dus nog goede tekens. 

Vanwege mijn gewicht en voorgeschiedenis blijf ik onder controle bij mijn vaste gyn in het ziekenhuis. Vandaag hadden we met haar de intake. Heel erg fijn. 

Nu mogen 04-08 weer komen voor een echo, om te kijken of onze frummel gegroeid is en of het hartje sneller klopt. Ik ben nog steeds met stomheid geslagen, maar zou het dan dit keer wel blijven plakken?? 

Onze vingers en tenen zijn gekruisd!!