PCOS LEO operatie

Hallo allemaal,

Even mijn frustratie van me afschrijven.
Even vanaf het begin:
1 oktober 2018 ben ik gestopt met de pil.
Na maanden niet ongesteld te zijn geworden ben ik naar de huisarts gegaan.
Zei heeft mij provera voorgeschreven in de hoop dat dit mijn cyclus op gang brengt.
Maar dit mocht niet zo zijn. Ik weer terug naar de huisarts.
Zei heeft mij toen door verwezen naar het ziekenhuis waar ik eind januari 2019 terrecht kon.
Hier hebben ze bloed geprikt en een inwendige echo gemaakt, hieruit is gebleken dat ik PCOS heb.
Mijn gynaecoloog (vond ik geen fijne trouwens) schreef mij 50 mg clomid voor.
Na 10 dagen moest ik contact opnemen met de gynaecologie en een afspraak maken voor een inwendige echo.
Zo ben ik tot cyclusdag 22 elke week 2 keer naar het ziekenhuis geweest voor een inwendige echo.
Elke keer zagen ze wel een eitje maar deze bleef op 10 mm hangen terwijl die 20 mm gemiddeld moet zijn om te gaan springen.
Toen hebben ze besloten om de dosering te verhogen naar 100mg. Eerst moest ik mijn menstruatie weer opwekken met provera.
Begin april had ik weer de inwendige echo. Hierop was nog weinig te zien.
Toen moest ik weer 2 keer in de week naar het ziekenhuis voor een inwendige echo.
Eind april zat ik op cyclusdag 22 en zat wederom mijn eitje weer op 10 mm.
Toen hebben ze weer besloten dat ik omhoog ga met de dosering clomid en mijn menstruatie weer moet opwekken met provera.
Ik start begin mei weer met 150 mg clomid.
Ook in deze periode ging mijn eitje niet verder als 10 mm.
Ik begon aan mij zelf te twijfelen.
Dit eitje zat elke keer aan de zelfde kant en op de zelfde grote, dus vroeg ik af kan die niet van de vorige cyclus zijn?
Dit na gevraagd bij 1 van mijn 6 gynaecologen waarbij ik toch allemaal mijn benen al voor wijd heb gelegd.
Maar dit kon niet. Dit geloof ik dan maar, zij zijn hier inmiddels in gespecialiseerd.
Eind mei had ik nog niet het gewenste resultaat, met een andere gynaecoloog als de 1e keer heb ik afgesproken om over te gaan op gonal f.
Halverwege juni kreeg ik uitleg van de verpleegkundige uit het ziekenhuis over hoe ik zou moeten gaan spuiten.
Zelf wist ik wel hoe het moest, kom zelf uit de zorg.
Maar ik dacht laat ik maar gewoon luisteren wat ze zegt, het is tenslotte en ander soort medicijn als wat ik op mijn werk spuit.
Na het gesprek kon ik meteen de spuiten ophalen bij de apotheek.
Gonal f en ovitrell. Eind juni mocht ik beginnen met het spuiten van de gonal f 50ie.
Vanaf cyclusdag 10 moest ik elke week 2 keer naar het ziekenhuis voor een inwendige echo. Ik kende inmiddels elke gynaecoloog.
Dus als ik een afspraak had en de gynaecoloog zag me al lopen werd ik al van de gang geplukt.
Maar ook nu bleef het eitje constant hangen op 10mm.
Wel is het zo dat je met gonal f langer kunt door gaan dan als met de clomid.
Ik ben nu dan met het spuiten van de gonal f door gegaan tot cyclusdag 53. Ik spoot inmiddels 87.5ie. Langzaam bij beetje ging ik omhoog.
Bij cyclusdag 53 heb ik in overleg met de gynaecoloog deze cyclus afgebroken door weer provera te slikken en opnieuw te beginnen.
Begin september ben ik weer begonnen met het spuiten van gonal f.
Ik moest nu starten met 87.5ie.
Bij cyclusdag 25 had ik een controle echo bij mijn gynaecoloog. Ook toen zat mijn eitje op 10mm.
Zei heeft toen de doorslag gegeven om mij te laten opereren. Ze had het over de LEO operatie. Ik spoot inmiddels 125ie.
Op cyclusdag 31 had ik gesprek met mijn gynaecoloog die mij ook zou gaan opereren. Ze heeft uitgelegd wat ze zou gaan doen.
Ze legt uit dat ik allemaal kleine blaasjes op mijn eierstokken heb zitten. Dit kan komen door verklevingen. Deze eiblaasjes wil ze door branden.
Dit doorbranden doet ze zodat het eitje beter kan gaan groeien.
Ook wil ze mijn eileiders doorspoelen door middel van HSG.
Hierbij kijken ze of de eileiders toegankelijk en doorgankelijk zijn.
Ze gaf me de keus om nog door te gaan met spuiten in de hoop dat mijn o zo moeilijke eigroei op gang gaat komen, of de operatie in te gaan plannen.
Voor mij was de keuze snel gemaakt 'opereren'.
Ik heb bij de balie een afspraak gemaakt bij de anesthesist.
Deze afspraak staat gepland op 17 oktober.
Zodra ik daar ben geweest en de anesthesist goedkeuring heeft gegeven voor de operatie kan deze ingepland gaan worden.
Toen ik de afspraak had bij de anesthesist had ik ook nog een afspraak bij de apothekersassistent.
De apothekersassistent heeft mij medicatielijst doorgenomen, mijn gewicht en lengte opgenomen en mijn bloeddruk opgemeten.
Toen zei weg was kwam de anesthesist.
De anesthesist heeft een vragenlijst met mij doorgenomen en verteld wat er gaat gebeuren. Ook heeft hij nog naar mijn hart en longen geluisterd.
Hij verteld je ook hoe de narcose in werking gaat en wat je te wachten staat.
In mijn geval krijg ik een infuus, hierin komt het slaapmiddel in en ik krijg een kapje op.
Hij schreef mij een pijn box voor met pijnstillers voor na de operatie.
Volgende dag kon ik contact opnemen met de afdeling dag opname.
Mijn operatie staat gepland op 22 oktober om 11:00u moest ik me melden. Tot die tijd moest ik gewoon door spuiten.
Ik moest inmiddels ophogen naar 137.5ie.
18 oktober moest ik nogmaals naar de gynaecoloog voor een inwendige echo. Wederom 10mm.
Tot de operatie hoefde ik niet meer naar de gynaecoloog.
22 oktober de dag van de operatie. Ik moest me om 11 uur melden op de dagopname, mijn vriend ging met mij mee.
Eerst krijg ik een intake gesprek met de verpleegkundige, zij nam mijn bloeddruk en temperatuur op.
Mijn bloeddruk was aan de hoge kant maar dat snap ik wel. Ik kreeg 2 paracetamol en een diclofenac om een spiegel op te bouwen.
Ik werd naar mijn kamer begeleid en daar lag een jasje voor me klaar voor de operatie.
Voor de operatie moest ik nog even goed uitplassen en kon ik het jasje aantrekken mocht hier verder niks onder aan doen.
Tegen 12:15uur werd ik naar de OK gebracht.
Op de OK kreeg ik een infuus ingebracht. Ik kreeg een aantal plakkers op mij voor de controle van mijn hart.
Om mijn andere arm kreeg ik de bloeddrukmeter om.
Toen ze begonnen om mij in slaap te krijgen zijn ze tegen me aan gaan praten.
Ik kreeg een kapje op, ik heb niet het gevoel gehad dat ik wegging.
Na de operatie werd ik wakker op de uitslaapkamer. Dit was tegen 14:30u.
Ik was nog wel een beetje slaperig maar het eerste wat ik deed is kijken of ik een katheter in had.
Ik zag dat ik 3 pleisters op mijn buik had, 1 onder mijn navel en 2 onderaan mijn buik rond de bikinilijn.
Na een kwartiertje was ik wakker en zat ik te wachten op de uitslaapkamer dat ik terug mocht naar de afdeling.
Tegen 3 uur mocht ik terug naar de afdeling, daar heb ik mijn vriend gebeld en die kwam naar mij toe.
Ik had deze dag nog niks gegeten dus had enorm veel trek, Er kwam iemand langs van de voedingsdienst.
Die 2 broodjes kaas hebben me nog nooit zo goed gesmaakt.
Het enige nadeel was dat er naast mij iemand lag die een soortgelijke operatie had, zei was erg aan het overgeven en erg vermoeid.
Toen ik op de kamer kwam lag zij er al, en ik mocht eerder naar huis.
Tegen 15:30u was ik alweer in mijn eigen kleren en was ik al zelfstandig naar het toilet geweest.
Toen was het nog wachten op de gynaecoloog die mij had geopereerd.
Tegen 17:15u kwam de gynaecoloog langs.
Zij vertelde dat de operatie goed was gegaan alles was goed te zien. De pcos was wel duidelijk zichtbaar.
Maar in de hoop met deze operatie dat de eisprong beter gaat.
Voorlopig hoef ik niet te spuiten of medicatie in te nemen alleen de pijnstillers na de operatie.
4 november moet ik weer naar mijn gynaecoloog toe, dan krijg ik waarschijnlijk een inwendige echo en gaat ze kijken of er al wat groeit.
Wel overwoog ze snel om over te gaan op clomid. Dit gezien de operatie maar tot 1 jaar helpt.
Achteraf gezien valt de pijn erg mee, het lijkt een beetje alsof je ongesteld bent. En je romp is erg stijf je kan niet goed bukken en zo.
Wel bloeden ik van onder nog wel iets naar met dit valt aanzienlijk mee, ik had dit erger verwacht.
Wel heb ik pijn tussen mijn schouderbladen/armen maar dit is goed te onderdrukken met pijnstillers. Die pijn komt omdat ze je buik zeg maar opblazen zodat ze alles goed kunnen zien.
De dag na de operatie was ik op tijd wakker kon niet meer goed op bed liggen omdat je natuurlijk ook niet een hele goede houding kan vinden zoals normaal.
Wel had ik verwacht dat de dag naar de operatie de pijn erger zou zijn maar dit valt reuze mee.

Ik hoop dat het snel raak is en dat ik niet meer continu ziekenhuis in ziekenhuis uit moet.
De tijd zal het leren, geduld is een schone zaak.

Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen informeren hierover, vragen zijn altijd welkom!
P. S. zie er niet tegenop om deze operatie te doen het valt echt reuze mee.

977 x gelezen, 7

reacties (0)


  • Pcuk

    Spannend nu! Afwachten hoe het gaat ik hoop dat je snel een mooie eisprong mag hebbenr

  • Dimmedoem

    Jaa dat hoop ik ook! De tijd zal het leren..