Ik fantaseer graag over namen, vind ik erg leuk,, maar een derde zie ik de komende jaren helaas niet zitten. Denk regelmatig: hoe doen al die andere ouders met meer kinderen dat dan... Mocht ik zwanger raken door ac heen, dan is het welkom, maar ik heb inmiddels alle babyspulletjes het huis uit gedaan om voor mezelf het hoofdstuk af te sluiten
Na de eerste wisten we gelijk dat we een tweede wilde. Mocht dit opnieuw lukken met icsi. Na 5 maanden opnieuw zwanger en tussendoor nog een miskraam gehad. Maar bij deze zwangerschap wist ik wel dit is de laatste was ook niet haalbaar meer met mijn medische geschiedenis. En met twee vroeggeboortes
Na de eerste gelijk.
Na de tweede kwam ik in een postnatale depressie. Heeft even geduurd. Mijn man was klaar.
Eind 2017 werd ik ongepland zwanger vd derde (jongste was 6 jr). Helaas een vroeggeboorte geworden. Ik wild het liefst weer zwanger zijn. Na 9 maanden was mijn man er ook klaar voor.
Zou heel graag 3e willen maar opvang ook best duur ook al krijgen we veel trug toch vind 500 per maand veel voor 3e word nog duurder dus zo dubbel 😥 de wil is er heel erg.
Ik heb heel sterk de wens voor een derde maar mijn lief helaas absoluut niet... Ze vond het ook wel grappig om te kijken of ik tijdens de bevalling nog steeds heel hard zou roepen een derde te willen en ze keek verbaast op dat ik volmondig ja zei. De hele tweede zwangerschap wist ik dat dit de laatste keer zou zijn maar ik kan de wens echt nog niet loslaten, hoe zwaar de zwangerschap en kraamtijd ook waren... Ik baal zelfs dat een verassingsbaby voor ons onmogelijk is. Ik hoop echt dat ik het gevoel ooit krijg klaar te zijn!
Gelijk eigenlijk.
Na de zwangerschappen van de oudste 2 voelde het nog niet klaar. Heeft wel meer tijd tussen 2 en 3 gezeten dan tussen 1 en 2, maar de tijd had niks met dat gevoel te maken.
Eenmaal zwanger van nr 3 wist ik dat t goed zo geweest is en heb eigenlijk nooit meer gedacht over een eventueele 4e. Moet er niet aan denken zelfs 🙈
Ik dacht net na de bevalling van de eerste; dat mijn tante er 8 heeft gekregen, en nu heb ik er inmiddels 5. 
. Ik moest wel nadat de jongste geboren was omschakelen dat het nooit meer zou zijn. Ik wist het is goed zo maar ergens moest ik ook verwerken dat deze periode niet meer terug komt.
Nu vind ik het goed zo, ook gezien het huis, leeftijd en financieel. Maar als ik jonger was geweest weet ik het niet. Ik had nooit van mezelf verwacht dat we een groot gezin zouden krijgen.
Ik heb nu 4 kids en de jongste word bijna 2, ik vind het prima zo, heb altijd gezegd dat ik er 5 wou, maar het is mooi zo met 4. Ik voel me compleet, ook als ik baby's zie dan denk ik oh schattig en even kroelen, maar ben blij dat ik het weer terug aan mama kan geven hahah, moet er echt niet meer aan denken aan zwanger zijn , of de baby tijd , al dat gezeul met die spullen steeds , slapeloze nachten heb ik nu nog steeds dus dat zou me niet uit maken. Maar bewust gaan we et niet meer voor, mocht het gebeuren dan is het natuurlijk wel welkom.
Ergens zou ik ooit nog wel een kindje willen. Ik vind baby's eerlijk gezegd super schattig en zou het ook leuk vinden als mijn dochter ooit grote zus zou worden, maar aan de andere kant zie ik heel erg op tegen de bevalling en de hele babytijd. Gisteren is de nicht van mijn vriend bevallen van een zoontje, en het enige wat ik vanochtend kon denken was: 'pff wat gaan die een zware tijd tegemoet'. Komt denk ik ook doordat mijn dochter een sterrenkijker was en ik haar er maar niet uit kon persen. Uiteindelijk op handen en knieeën met 5 artsen in de verloskamer toch natuurlijk bevallen. Ik kijk er op terug als een hele heftige, beetje traumatische gebeurtenis. Ook de tijd erna. Ik zou bijv. Nooit meer vaginaal willen bevallen. Dochter haar hele hoofdje was helemaal langwerpig na de bevalling doordat de achterkant van haar hoofd als eerste geboren werd en ze hadden het vermoeden dat ze haar sleutelbeen gebroken heeft tijdens de bevalling. Haar schouder zat vast achter mijn schaambod en door het persen en trekken kan het dus breken. Soms heeft ze heel veel last van haar armpje ze zich bijv. Op de grond werpt en ik haar aan haar armpje vasthoud zodat ze niet valt. Heel zielig om te zien. Ik heb ook een depressie gehad na de bevalling. Ik maak me heel erg veel zorgen dat een tweede bevalling weer zo traumatisch word en ik weer depressief zal worden. Daarom heb ik vooral besloten dat het nu niet het juiste tijdstip is. Misschien ben ik er over 5 jaar nog niet klaar voor 🤷♀️ mocht dat zo zijn dan is dat maar zo. Mijn lijf, mijn keuze. Mijn vriend zal dat dan moeten accepteren. Mannen kunnen helaas geen kinderen krijgen, anders had hij dat deel met liefde over kunnen nemen. Mijn dochter wordt in december 3. Ik moet eerlijk toegeven dat ik vaak het gevoel heb dat de maatschappij en mijn famillie van mij verwacht dat ik net zoals vele andere moeders binnen 2 jaar weer zwanger zou worden en dat allemaal makkelijk zou kunnen combineren, maar ik ben er gewoon nog lang niet klaar voor. Ook als het bijvoorbeeld altijd maar bij 1 zal blijven heb ik vaak toch het gevoel dat ik minstens 2 kinderen zou moeten hebben. Omdat dat zo'n beetje de maatstaaf is in de maatschappij. Dat vind ik vaak wel vervelend en pijnlijk. Het geeft me een beetje een opgejaagd gevoel. Famillie's met 1 kind zijn ook gewoon gezinnen. 😊 anyway, als jij voelt dat het zo klaar is dan is dat toch helemaal prima?!😊
Gelijk na de bevalling van de 1e wist ik , ja ik zou graag nog een keer mama willen worden! Nu ben ik opnieuw zwanger, en bekruipt mij steeds meer het gevoel dat dit de laatste keer zou kunnen zijn. Ik heb overigens nooit in mijn hoofd een bepaald aantal kindjes gehad wat ik het liefst zou willen , ik had überhaupt niet gedacht dat ik er een zou mogen krijgen! Wat ik wel weet is dat we na de bevalling van onze tweede een hele poos rustig aan gaan doen haha , mijn lichaam heeft echt even rust nodig merk ik (ben na 10 maanden opnieuw zwanger geraakt)
Gelijk na de bevalling van de 1e wist ik , ja ik zou graag nog een keer mama willen worden! Nu ben ik opnieuw zwanger, en bekruipt mij steeds meer het gevoel dat dit de laatste keer zou kunnen zijn. Ik heb overigens nooit in mijn hoofd een bepaald aantal kindjes gehad wat ik het liefst zou willen , ik had überhaupt niet gedacht dat ik er een zou mogen krijgen! Wat ik wel weet is dat we na de bevalling van onze tweede een hele poos rustig aan gaan doen haha , mijn lichaam heeft echt even rust nodig merk ik (ben na 10 maanden opnieuw zwanger geraakt)
Ik wist tijdens zwangerschap van eerste en tweede dat mijn kinderwens nog niet over was. Nu zwanger van nr 3, en dit zal de laatste zijn. Niet omdat ik daar 100% van overtuigd ben met mijn hart, wel omdat mijn man er 100% zeker klaar mee is😉 ik hoop dat ik na de bevalling wel een meer “afgesloten hoofdstuk” gevoel ga hebben🙂
Voordat ik gepland zwanger raakte van de 5de wisten we dat het de laatste zou zijn.
Na de eerste en de tweede wist ik gelijk dat ik nog niet klaar was. Na de derde heb ik dat gevoel niet. Maar net als jij heb ik nog een naam voor een meisje die ik nooit heb gegeven. En soms hoor ik een leuke naam voor jongen of meisje en denk ik “oh dat is óók leuk”. Dan ben ik ook even een soort van mini verdrietig dat ik geen naam meer hoef te zoeken. Het gevoel dat ik klaar ben met kinderen krijgen, krijg ik denk ik nooit. Maar de enorme drang om er nog eentje bij te krijgen, de donkere wolk boven mijn hoofd van een kindje wat er niet meer komt, dát is er niet meer.
Ik wist het gelijk. Zei een dag na mijn bevalling ohh ik wil er nog wel 10 (ookal was de bevalling best heftig) Ons kindje is nu 10 maanden en wil nog wel even wachten maar we willen dolgraag een tweede!
Na het eerste half jaar met onze dochter hadden we besloten het bij haar te laten. Maar ik kon het nooit afsluiten. Overlegde ook regelmatig met mijn man over een naam. Verstand en gevoel spraken elkaar tegen. Net toen ik de voordelen van één kindje inzag, bleek er een verrassing in mijn buik te zitten! En zelfs nu kan ik niet uitsluiten dat dit de laatste is, ook al ben ik bijna 40. Ik hoop eigenlijk dat het gevoel 'Het is goed zo' nog komt na de bevalling.
Na de 2de altijd gevoel gehad moeder te worden van 3. Maar mijn man vond 2 echt genoeg. Bij neer gelegd en mijn man zou naar de huisarts gaan. En ja hoor toen kwam ik er achter zwanger te zijn al 7 weken. En toen wist ik dit is echt de laatse en daar sta ik nu na 9 maanden nog steeds helemaal achter.
Ik heb nooit het gevoel gehad compleet te zijn. Zoals vele het wel schijnen te hebben. Maar mijn man wilde (toen) geen kindjes meer. Kids vlot op elkaar 2e buik baby dus best een heftige tijd. Ik ben weer een opleiding gaan doen beide kids op school we werden iets ouder. En tja toen kwam hij ineens. Ik had het min of meer geaccepteerd en 2 gezonde dochters dus wat wilde ik nog meer. Maar nu inmiddels 35 wkn zwanger van ons derde wonder. Het voelt nu al voor mij als compleet.
Ik zie ons al met ons 5e. De meiden straks lekker moederen over hun broertje, mijn man langs het voetbal veld, lekker wandelen etc. Een 4e nee dank je wel dat weet ik nu al. Waarom geen idee maar na 3 is het gewoon klaar. Gek hè. Kan het niet uitleggen.
Nou ja.. een week voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was van mijn nu 7 dagen oude dochter, had ik een afspraak gemaakt bij de huisarts om sterilisatie te bespreken haha. Mja mijn andere kinderen zijn 12 en bijna 10 jaar dus ik had tijd genoeg gehad om na te denken.
Ik ben ongelofelijk blij dat dit meisje toch nog mijn leven in is gekomen want mijn god wat hou ik van der.
Maar over 5 weken ga ik toch naar de huisarts voor de afspraak die ik 9 maanden geleden wilde haha.
Net of ik mijn eigen verhaal lees... Vind jij het ook zo fijn 2 oudere kinderen en een baby? Ik vind het zo genieten.
Vrij direct na de geboorte van mijn zoontje wist/voelde ik dat dit gezin niet compleet was. Nu bijna 13w zwanger van nummer twee en ik voel me zo kotsmisselijk en ellendig dat ik zeker weet dit nooit meer te willen meemaken! Ik heb altijd twee kids gewild en mijn man ook en tot slot kan het hoogstwaarschijnlijk om medische redenen ook niet meer...😊🥰
Tot onze kids 8 en 10 jaar waren vonden wij 2 kids genoeg en hadden we geen wens meer voor een 3e. Daarna wel heel sterk en nu is onze derde alweer 1 jaar 🥰. Dus na al die jaren kAn het ook nog steeds helemaal bij ons want wij waren jong toen onze eerste (ik was toen 19 jaar) en tweede (21 jaar) geboren werd
Ik heb 4,5 jaar geroepen dat 1 genoeg was en toch wou ik na 4,5 jaar nog een kind (nu zwanger van).
Dus dat is moeilijk te zeggen...
Ik voelde na de bevalling van de tweede niet dat het de laatste was. De zwangerschap van de derde heb ik wel vanaf dag 1 als de laatste zwangerschap beschouwd. En zo ook de fases na de geboorte. Ik heb nu echt bij alles zoiets van "dit is de laatste keer". Als ik een zwangere zie denk ik niet meer dat ik dat ook wel zou willen. De vraag "wat als er een 4de zou komen?" heb ik mezelf niet gesteld. Na de 2de wel. Onze jongste is nu 6 maanden
De hele zwangerschap gezegd we zien wel of we nog meer kinderen willen maar nu, 8 dagen na de bevalling, weet ik zeker dat ik nog een kindje hoop te mogen krijgen. Maar nu nog niet, eerst goed herstellen. Mijn man wil graag een groot gezin dus aan hem gaat het niet liggen :)
Ik ben 5 augustus bevallen van een prachtige dochter, ze is nu dus 3maanden en ik voel de kriebels alweer voor een 2e kindje haha
Tijdens de zwangerschap van mijn tweede wist ik al dat dit de laatste was. Dat had vooral een medische reden.
reacties (0)