Waarom kon je niet meer bij ons zijn
Ons eerste kindje, de hele zwangerschap ging perfect nooit geen rare kwaaltje niks gehad.
Rond de 30 weken begon ik buikpijn te krijgen en bij zowel
Verloskundige als huisarts aan de bel getrokken.
Maar overal kregen we te horen ach bandenpijn hoort erbij niemand die dacht go we moeten er eens naar kijken.
Dus ging ik daar maar vanuit tot ik met presies 34 weken de hele ochtend al niks meer voelde.
Had mijn controle afspraak staan en ging er gewoon naartoe met de achterliggende gedachte ben zelf ook beetje grieperig is niks.
Ik gaf alles aan en kreeg direct een echo toen stond mijn wereld stil het lag in een stuit en zag zelf geen hartje.
En steeds sneller en zoekender ging het echo apparaat heen en weer en uiteindelijk werd er iemand bij gehaald.
Maar ook die kon het hartje van onze man niet vinden, en moest direct met spoed naar het ziekenhuis. Daar nogmaals te horen gekregen dat ons ventje echt overleden was.
Wat was dat een nachtmerrie voor ons het is nog maar een week geleden, maar oo wat mis ik ons ventje
Ik moest dit even van mij afschrijfen op de hoop dat dit mij een beetje zal helpen.
reacties (0)