Hallo dames,
Ik zou willen dat ik een positief verhaal kon schrijven.
Mijn vorige post is overigens verwijderd. Na onze afstand door het computergedrag van mijn man,
Was ik zoals verteld naar mijn ouders gegaan, samen met mijn dochter zodat hij kon inzien dat het niet normaal meer was.
Niets was minder waar, hij vertelde me 2 dagen later dat hij van me houdt, maar niks voor me voelt.
Hij wil er ook niet aan werken.
Daar zit ik dan, met een schat van een kind van 4,5 maand oud. Zonder papa, die liever aan zn eigen dromen werkt (waar ik hem nooit van heb weerhouden).
Ga je echt gelukkig zijn is mijn vraag. Het doet me pijn, maar wat me laat huilen is mijn lieve meisje.
Lief kind.. wat had ik je graag een opvoeding willen geven met mama en papa samen.
Het spijt me lieverd.. ook ik ben enorm teleurgesteld en nogsteeds in shock.
reacties (0)