Een derde gaat niet gebeuren, hoe omgaan met gevoel

Allereerst wil ik even zeggen dat ik mezelf gezegend voel met twee gezonde kindjes. Ik ben superblij met mijn heerlijke ventje en dame. En ik snap dat twee beter is als geen, dat ik blij mag zijn dat ik kindjes heb mogen krijgen. En ik hoop met heel mijn hart dat iedere vrouw, als zij dit wil, dit mag meemaken.

Maar er knaagt iets aan me, iets wat niet los wilt laten. De wens voor een derde kindje. Het is echter zo dat mijn partner geen derde kind wilt. Hij wilde al geen tweede, dus ik had dit ook eigenlijk niet verwacht. Maar ik wist niet dat het zo aan me zou knagen. Ik heb altijd gezegd dat ik het liefst twee kindjes wilde, maar toch voelt mijn gezinnetje niet af.

Nu zal ik echt niet de enige zijn met dit gevoel. Misschien is er iemand die over het gevoel heen is gekomen? Of die tips heeft? Ik snap dat ik moet genieten van wat ik heb, dat doe ik ook, maar het voelt gewoon nog niet alsof het hoofdstuk 'baby's' afgesloten is.

Fijne dag dames!