Advies werk

Hallo dames!


Ik werk als administratief assistent bij een administratiekantoor. Daar werk ik 7 maanden in het jaar 4 dagen, en 5 maanden in het jaar 5 dagen. Dit nadat ik mijn zoontje heb gekregen. Ik ben de enige werknemer en heb twee stagiaires naast me (wat dus ook superveel werk van me verlangt). Daarnaast is al het telefoon verkeer voor mij, moet ik alle brieven opstellen en moet ik ongeveer 50 cliënten boeken. En alle dossiers bijhouden is ook voor mij, dus inscannen/opbergen in papieren dossiers/correct opslaan en aanmaken van digitale dossiers. Het maken van arbeidsovereenkomsten voor cliënten. Alle kleine dingen die een cliënt vraagt word aan mij gegeven, zeg maar (dit gaat zelfs zo ver dat ik voor cliënten betalingsregelingen tref/werknemers ziekmeld/privéformulieren invul). Nu was ik al heel erg klaar met werk, omdat het mij gewoon veel te veel is (misschien klinkt het niet zo, maar echt... ik slaap er gewoon slecht van...) maar vandaag was het me echt even te veel. Heb huilend op het toilet gezeten. Ik vraag me echt af of ik me gewoon aanstel of dat het onredelijk was van mijn leidinggevende.


Hij belde 's ochtends met een vraag die ik moeilijk kon verstaan. Dus ik zei, sorry maar ik versta je heel slecht. Daarna vroeg hij het nogmaals en herhaalde ik de vraag omdat ik hem nog steeds slecht verstond. Begint hij geirriteerd: 'ga je nu alles wat ik vraag herhalen, dat heeft toch geen zin'. Toen werd ik zelf ook wat geirriteerd en zei ik nogmaals: sorry maar je bent gewoon erg slecht te verstaan, dus ja, dan herhaal ik je vraag'. Misschien niet al te netjes, maar als hij denkt meteen geirriteerd te kunnen doen, terwijl ik gewoon een vraag herhaal zit dat mij niet lekker. Hij heeft de vraag nogmaals duidelijk herhaald (met een toon alsof hij het tegen een klein kind had, voor mijn gevoel in ieder geval) en toen heb ik maar gewoon antwoord gegeven, aangezien ik geen zin had in zeik (deze leidinggevende is mijn ergste nachtmerrie, komt erg dreigend op me over, met opmerkingen als: 'als mensen goed zijn voor mij ben ik dat voor mijn mensen, als dat niet zo is houdt het op' toen ik een gesprek had over dat ik voor de tweede keer zwanger was en bespreken wou minder te gaan werken). 


Daarna belde hij het 's middags omdat hij mij een mail had gestuurd voor een cliënt, waarvoor ik een bezwaar in moest dienen. Nu heb ik die mail gezien, maar is mij niet verteld wat ik ermee moest doen (dit was twee weken terug overigens). Ik heb dat dus ook even laten liggen, gezien het feit dat ik al overvol zit met werk. Daarna heb ik nog zoveel erbij gekregen dat het er eigenlijk een beetje bij ingeschoten is. Hij heeft echter wel al vaker gezegd: als je vragen hebt als ik je een mail stuur moet je contact opnemen. Nu vroeg hij of de brief al gemaakt had. Dus legde ik uit van niet. Dat mij niks verteld is over een bezwaarschrift indienen, alleen over een uitstel aanvragen (dit heeft mijn werkelijke baas mij gevraagd). En dat het maken van het bezwaarschrift dus niet gedaan was. Helemaal boos zegt hij dan: waarom is dat nu weer niet gedaan. je weet toch wat je moet doen. vind dat echt een bullshit reden en daar moet je bij mij niet mee aankomen. Dus ik geef nogmaals, wat geirriteerd waarschijnlijk want nogmaals ik ben volledig gestresst, aan dat er mij niks is medegedeeld. Zegt hij heel boos en op een dreigende toon dat hij me al vaker gezegd heeft te bellen als ik vragen heb en dat ik het anders maar gewoon moet oppakken als hij me iets toemailt en dat ik niet zo respectloos moet reageren, want hij is ook altijd respectvol naar mij toe en ik moet het maar diezelfde dag nog regelen want de cliënt loopt de hele tijd aan zijn hoofd te zeuren. Het is me overigens ook niet gelukt de brief nog te versturen, ben in plaats van om 5 uur pas om half 6 van werk weggegaan. Dus sorry, maar dan zit het er niet in.


Nu ben ik een vrij nuchter persoon en geef ik het toe dat ook ik steken heb laten vallen. Maar dit gaat altijd zo. Ook als ik gewoon al aangegeven heb het te druk te hebben. Heb ook al wel eens aangegeven dat het te veel werk voor alleen mij is en dat ik hulp nodig heb, maar daar wordt geen gehoor aan gegeven. 


Ik lig 's nachts soms te malen over wat ik allemaal nog moet doen en ben elke dag alleen maar chagrijnig en gestressed. Als ik dit aangeef bij mijn werkelijke baas (mijn leidinggevende en baas staan beide op dezelfde hoogte in het bedrijf, alleen staat het bedrijf op naam van mijn baas) dan geeft hij aan dat hij ook zijn hoofd helemaal vol heeft zitten en dat wuift hij het eigenlijk gewoon weg. Helemaal als ik zeg dat het ook niet goed is voor de kleine in de buik, dan zegt mijn baas dat zijn moeder hoogzwanger het hele huis nog liep te poetsen en dat zwangere vrouwen zich tegenwoordig aanstellen.


Ben ik nu zo overdreven aan het reageren of heb ik recht om gefrustreerd en geirriteerd naar mijn werk toe te zijn. En is mijn leidinggevende ietwat ondredelijk in zijn aanval. Mocht ik me aanstellen zeg het me dan ook maar hoor, liever de waarheid dan een leugen. Maar zit er gewoon echt even doorheen en wil graag weten of de hormonen me gewoon te veel zijn ofzo. 


Moest het denk ik ook even van me afschrijven. Weet het niet. Ben gewoon moe. Denk dat ik maar naar bed toe ga.


Fijne avond nog dames! 

1299 x gelezen, 3

In Overig

reacties (0)


  • Colourless

    Dames,

    dankjulliewel voor alle reacties! Ik heb donderdag een gesprek gehad met mijn baas en een lichte breakdown gehad en volgens mij begon het eindelijk te dagen dat het echt te veel is voor mij alleen. We hebben wat dingen besproken, maar ik heb voor mezelf de beslissing genomen afscheid te gaan nemen na mijn verlofperiode van deze zwangerschap. Ik moet echt drastisch gaan minderen en vooral ook gaan denken aan mijn kindjes en mijn eigen gezondheid! Financieel is dat goed te doen, dus dan maar even een pijnlijke knoop doorhakken. Heb overigens ook nog een kort gesprek met mijn leidinggevende die zo bot tegen mij was geweest, waardoor ik bot terug heb gedaan. Wij hebben beide onze excuses aangeboden en ik heb beloofd sneller aan te geven, ook bij hem, wanneer ik al te veel heb staan en hij zou proberen niet alles zomaar door te zetten naar mij. Dus ik hoop dat ik tot aan mijn verlof door kan gaan met werken. De rest zien we dan wel weer, denk ik maar.

    Nogmaals bedankt voor alle reacties, ze hebben me wel een steuntje in de rug gegeven. En voor de dames die het deels eens waren met mijn leidinggevende, over de email and such, dankjulliewel voor jullie eerlijkheid. Ik zie in dat ook ik dingen heb fout gedaan.

    Fijne avond nog!

  • Inlovewithmybb

    Ik vind dat je veel werkt hoor met een kindje. Als het financieel mogelijk is zou ik sowieso minder gaan werken om meer met je kindje door te brengen. Succes want het lijkt me teveel stressend

  • Mamasomer

    Jouw verhaal komt bij mij over alsof je minderwaardig bent/wordt behandeld t.o.v. je werkgever en leidinggevende. Dit is nooit juist en bepaald naar mijn idee grotendeels al de toon op je werkplek. Dit zegt eigenlijk gelijk ook genoeg over je leidinggevende omdat hij zegt dat hij respectvol is tegenover iemand als ze dat tegen hem zijn? Respect moet wederzijds zijn en is bij jouw situatie dus niet aan de orde.

    Blijf eerlijk naar jezelf en je werkgever+leidingevende. Mocht het niet beter worden en je uiteindelijk de ziektewet in gaat hebben zij zichzelf er het meeste mee. Heel veel succes gewenst.

  • Taartje

    Jammer dat er niemand bij komt terwijl je hebt aangegeven dat dit teveel wordt voor je. Waarom komt er niemand bij? Gaat het slecht met het bedrijf? Zo te lezen niet.... Ik zou proberen een gesprek aan te gaan over de manier waarop hij met jou omgaat. Dat je dit niet prettig vind en hierdoor je werk er ook onder lijdt. En hoe jullie dit eventueel anders kunnen aanpakken... Als jij wegvalt, heeft hij een groot probleem. Denk niet dat hij dat beseft.. Naar mijn idee reageer je niet overdreven.

    Sterkte meis! Liefs.

  • Sleeperson

    Ik zou in je verlof op zoek gaan naar een andere job die je minder stress bezorgt. En in de tussentijd een gesprek aangaan met je baas.

  • Wensvoornogmeerkinderen

    Je leidinggevende is bot en kan wat aardiger doen, maar snap wel dat hij vindt dat je wat met die mail had moeten doen. Maar het klinkt alsof er te veel werk is en je dus iemand nodig hebt er bij. Ik zou de tip van Droomboom volgen, melden wat je af hebt en wat niet. Dit in een lijstje zetten en mailen. Dan zien ze ook dat je veel doet. Succes! En hopelijk neemt hij snel iemand naast jou aan!

  • Droomboom

    Tja moeilijk. Ik heb zelf ook een tijd dit gehad. Ook in tranen bij mijn directeur gezeten. Om je direct ziek te melden vind ik wat te ver gaan. Probeer eerst een oplossing samen (!) met je werkelijke directeur te zoeken. Bij mij kwam er uit dat ik bij elke opdracht een prioriteit vroeg en dat ik dagelijks terugkoppelde waar ik niet aan toe was gekomen.

    Toen was het voor mn directeur(en) opeens duidelijk dat ik het helemaal niet redde in 40 uur, en al helemaal niet icm afspraken bij de verloskundige en af en toe een vrije dag.

    Ik zat ook regelmatig met hartkloppingen thuis en beantwoordde mijn mail nog in de vakantie. Is ook niet goed hoor. Maar ik heb inmiddels een collega in dezelfde functie erbij voor 16 uur en nu is alles weer wat luchtiger.

    Take iT easy en die directeuren kunnen af en toe heel onredelijk zijn. Onze hormonen en emoties werken niet mee en als ik een gesprek met 1 van beide aanging, barstte ik in tranen uit omdat ik me super verantwoordelijk voelde voor mijn werk, de organisaties, maar ook collega’s.

    Sterkte meid, je mag me altijd privé berichten.

  • Nola82

    Ik zou me ziek melden. Overwerkt. Jij bent open en eerlijk naar je baas en krijgt als reactie, “ik heb het ook druk” en “mijn moeder liep toen ze hoogzwanger was ook het huis nog te poetsen”. Dat is in mijn ogen echt onacceptabel gedrag.

  • Marie86

    Och meid, wat verschrikkelijk! Ik zit zelf ook in een management functie, maar zoals die leidinggevende tegen jou doet is niet correct! Echt die gaat over de scheef. Kan je een gesprek aanvragen bij je baas ( juist bij hem ivm eigenaar van de firma ) en aangeven dat het je even allemaal teveel word, tevens ook dat je een heel ander mens en andere zwangerschap hebt dan de moeder van je leidinggevende. En dit zijn echt niet je hormonen hoor, ik merk ook dat ik slechter met druk en stress om kan gaan sinds de zwangerschap, maar hij behoort zich nu te gedragen en rekening met jou te houden.

    Mijn advies : ziek melden als het je te veel is, jou baby en jou conditie is het belangrijkste nu!

    Mocht je je goed voelen gewoon werken maar hem er wel mee confronteren! Ik hoop dat het je gaat lukken, want volgens mij ben je een lieve meid die graag haar werk goed en correct wil doen, maar het je nu even onmogelijk gemaakt word door drukte op kantoor maar vooral van kritiek / commentaar van je leidinggevende.

  • Lady-Whistledown

    Tijd om je ziek te melden. Je zit er duidelijk doorheen en van je werkgever krijg je geen steun. Laat hij maar de Arboarts inschakelen. Jouw gezondheid gaat altijd voor meis! Kom thuis tot rust en kijk eventueel uit naar een andere baan (je kan je ziekmelding echt wel rekken tot aan je verlof).

  • Colourless

    Vind het heel moeilijk die beslissing te nemen. Heb het gevoel alsof ik de cliënten dan in de steek laat. Daarnaast heeft mijn baas al vaker laten blijken dat hij het onzin vind als je je ziek meld omdat je overwerkt bent oid. Alleen als je 40+ graden koorts hebt, zeg maar. Dankjewel voor je reactie, zal het zeker in mijn achterhoofd houden!

  • Lady-Whistledown

    Hoe hard ook, die cliënten vallen onder de verantwoordelijkheid van je baas, niet van jou. Als jij het niet aankan nu - en daar lijkt het wel op - neem jezelf en je baby dan alsjeblieft in bescherming. Wat je baas ervan vindt, zou jou echt niet moeten boeien. Dan vindt hij het maar stom dat jij je vanwege zwangerschapsgerelateerde redenen ziek meldt. Weet zeker dat de Arboarts er heel anders over denkt.

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Klinkt of het je allemaal te veel wordt en je tegen een burn-out aan zit. Dit misschien aangeven? En dan letterlijk zeggen dat het jou te veel wordt. Dat je anders binnenkort ziek thuis zit.

  • Colourless

    Helaas is mijn baas van mening (mijn leidinggevende overigens ook) dat een burn-out onzin is. Maar dankjewel voor je reactie. Krijg namelijk af en toe het gevoel dat het aan mij ligt. Dit geeft mij reden te denken dat het niet alleen maar mijn schuld is.

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Klinkt heel hard. Maar misschien voorlopig even ziek melden? En dan bij de bedrijfsarts aangeven dat je de werkdruk te hoog vind.

  • Marie86

    Sorry, ik heb net een reactie geplaatst, zie nu dit bericht! Schrik hier echt van!

    Meld je alsjeblieft ziek tot na je verlof, zoek een andere baan zodat je daar geen dag meer voor hoeft te werken! Er zijn veel meer leukere werkgevers! Die ook nog eens menselijk zijn. Heel veel sterkte!