Hallo allemaal,
Ik moet het even van me afschrijven, voel me zo leeg en verdrietig.
4,5jaar geleden leerde ik hem kennen.. na 4,5 jaar wel en niet bij elkaar konden we elkaar niet loslaten.. veel meegemaakt samen en elke keer kwamen we bij elkaar terug..
ik raakte onverwachts zwanger!
We konden het niet geloven maar we waren zo blij!!
Zo spannend allemaal, dit zouden we samen doen!!
Inmiddels 23weken zwanger.
We hadden al snel een toekomstbeeld, hij zou de kamers opknappen ik zou mijn huis inpakken spullen verkopen/weggooien en opzeggen(huur).
Overal wilde hij in betrokken zijn de controles de echo’s het aanschaffen van alle spullen we deden dit echt samen.
Nieuwe bank bed enz gekocht
Kamer voor ons wondertje en kamer voor mijn dochter.
Namen over discusseren tot gieren toe het eerste pakje heb hij uitgezocht met trots! Dit was het, eindelijk samen met me grote liefde.. DACHT ik!
Eind april zou ik overgaan en de huur opzeggen, alleen de kamers zijn nog niet klaar en continu moest ik vragen wanneer kan ik over wanneer is het klaar
Hoe zie je het voor je? Noem is een datum enz enz
Ondertussen zitten mijn dochter en ik al 2weken helemaal ingepakt,zij zonder kamer klaar om daarheen te gaan..
maar helaas, elke keer kreeg ik ja pff moet dat nu (als ik iets vroeg erover)
Ik wilde weten waar we aan toe waren maar elke keer reageerde hij bot of gewoon niet.
Waardoor ik met me hormonen ga pushen van hallo het is bijna eind april kom even met een plan? Want plan zonder zijn inzeg werd hem ook niet.
Mag niet veel tillen me bekken staan zo scheef als maar wezen kan dus heb ook nog is pijn!
Afgelopen dinsdagmiddag vraagt hij aan mij kan je morgen toon benaderen om te kijken of het kastje hier geplaatst kan worden.
Dinsdagavond was het zover..
Hij zei(via app zelfs) dat hij het gepush zat is over het intrekken dat hij niet weet of hij wel verder wil met ons?
Hij wil nadenken of hij wel samen wilt zijn of hij dit wel wilt ons..
Heb gevraagd voor een gesprek maar hij heb geen tijd zegt hij..
We appen minimaal en als het app contact er is, is het kortaf bot en 0,0 intresse..
elke keer als ik hem zag hield hij me buik vast in der hoop der te voelen schoppen nu vraagt hij niet eens hoe het gaat..
Ben gebroken kapot ik slaap amper eet amper en zie me hele toekomst neergaan!
Alle senarios bedenk ik continu!
Moet ik alles wat we aangeschaft hebben (ik betaald)daar weghalen en opnieuw in me 3 kamerflat met ze 3e beginnen..
zonder hem zonder vader van “ons” wondertje?
Het maakt me kapot, gevoel dat ik hem kwijt ben.
Ben ook boos dat hij ons dit aan doet maar ook voor mij dochter die zich erop verheugde! Dat hij ons zo in chaos laat zitten, letterlijk wachten op wat hij nou wilt..
ik heb van te voren aangegeven wat mijn verwachtingen zijn en wil! Dit deed hij hetzelfde aangezien ik nog zei ik kan ook hier blijven en we kijken hoe het loopt! Dat was volgens hem onmogelijk want dit was een teken dat we samen horen te zijn samengesteld gezin met veel liefde voor elkaar..
ben zo kwaad, denk ik is dat nou allemaal leugens geweest hield ik mezelf voor de gek.
Maar nu ja nu zit ik depri op me bank tussen alle dozen en geen idee wat me te wachten staat wat me bang en verdrietig maakt!
Sorry voor het lange verhaal, maar moest het echt even van me afschrijven.
💋
reacties (0)