In 6 weken van onzekerheid naar blijdschap en uiteindelijk naar verdriet

Mijn vorige blogs stonden nog vol met onzekerheid..
25 april een tweede echo gehad , nadat er op de eerste echo alleen een lege vruchtzak te zien was , ik was toen volgens hun 4 weken zwanger terwijl ik dacht 7 weken zwanger te zijn..
Veel hoop was er niet meer aangezien ik nog steeds bruine afscheiding verloor en het er gewoon niet positief uitzag volgens de verloskundige, maar tot onze grote verassing was er die 25e ineens een vruchtje te zien met een kloppend hartje !!
We waren zooo ontzettend blij, na 17 maanden proberen was ik eindelijk zwanger! Ik was toen 6.1 weken zwanger.
De weken erna erg ziek geweest , misselijk en moe en alle geuren waren om gek van te worden , maar het was voor een goed doel, we konden ons geluk niet op.
7 mei de intake afspraak, we waren zo benieuwd hoe het gegroeid zou zijn , en toen .. zag ze geen hartslag meer..
We waren/zijn helemaal van de kaart van dit nieuws.
Ben de dag erna naar de gyneacoloog geweest en die vertelde dat het met 7 weken gestopt is met groeien , ik heb toen gekozen voor pillen waarmee ik een miskraam zou krijgen .
En dat is nu nog steeds bezig, we zijn nu bijna een week verder en het is heel heftig geweest.
Lichamelijk vond ik het op de eerste nacht na wel meevallen, maar mentaal is het heel lastig.

Gelukkig heb ik veel aan mijn lieve vriend die er met me over praat en altijd positief blijft .

804 x gelezen, 3

reacties (0)