Hoe en wat te doen??

Lieve dames,

Ik vind het moeilijk om er over te praten en weet niet goed wat te doen.
Dus ik vraag na aanleiding van mijn verhaal om jullie mening en wat jullie zouden doen.

Ik sta ik kwestie met mijn partner, wat mijn hart zeer doet en ik niet weet hoe of wat het aan te pakken.

Wij zijn 13 jaar samen altijd erg gelukkig geweest en eigenlijk nooit geen 'Grote' problemen met elkaar gehad tot vorig jaar.

Ik heb seks nooit als prettig ervaren en er ook van te voren nooit van genoten.
De reden hiervan heb ik altijd verzwegen uit schaamte en altijd mijn partner de schuld ervan gegeven.
Ik snap dat dat niet de juiste manier was waarop ik dat altijd heb gedaan.
En dit absoluut fout is geweest.
Maar vorig jaar veranderde er iets in mijn en kon ik dingen die in het verleden waren gebeurd achter mij laten.
Waardoor ik wel van seks genoot en het ook met regelmaat wilde doen was weer een tiener ofzo.
Natuurlijk wat vrij logisch is wilde mijn partner weten waar dat vandaan kwam.
Ik durfde zelfs op dat moment niet eerlijk te zijn uit schaamte voor wat er gebeurt is in mijn verleden.
Na een hoop over weer praten heb ik eindelijk toe durven geven wat er gebeurt was.
Dat ik toen ik 14 a 15 jaar was verkracht was door mijn vriendje van toen.
Hij was een aantal jaar ouder dan ik.
Nu wil mijn partner elk detail weten en hoe en wat, dit was voor mij zo moeilijk en wist niet goed hoe En wat te doen omdat ik ergens ook weet hoe boos hij erom kan worden.

Nu wil mijn partner dat ik aangifte ga doen waar ik dus zelf helemaal geen zin in heb om het feit dat ik het zo ver mogelijk achter me wil laten.
Dit snapt hij niet en wil het ook niet snappen.

Hierdoor wil hij eigenlijk van mijn scheiden ondanks dat hij aangeeft nog wel van mij te houden.

Ik weet niet goed meer wat te doen en hoe of wat.
Want ik hou zielsveel van mijn partner en wil hem niet kwijt.

1492 x gelezen, 3

In Overig

reacties (0)


  • Bonomel

    Ik zou het scheiden even in je achterhoofd houden. Jullie zijn 13 jaar samen en het is echt heel erg wat om dit te horen van iemand van wie je zo veel houdt. Hij heeft tijd nodig om het te laten bezinken en jij ook. Dat je het hebt verteld is heel wat! Daarvoor mag je echt wel trots op jezelf zijn, het is heel goed van je!

    Het is jouw verhaal, niet het zijne. Wat je verteld en hoe je het verteld, is aan jou. Als hij vraagt naar details, hoef je niet alles te vertellen. Of gewoon niks, als je dat echt niet wil.

    Ik schaamde me ook. Ik voelde me schuldig en ik had het gevoel alsof mijn lichaam niet meer van mij was. Ik ben 2 jaar in therapie geweest en ik heb EMDR gehad. Dit heeft mij heel erg goed gedaan. Het is erg makkelijk gezegd, maar je hoeft je er niet voor te schamen. Je kunt er niets aan doen. Je was machteloos. Gun jezelf de tijd om het goed te verwerken en zoek desnoods psychische hulp, ook dat is niet erg! Ik zou niet weten wat je moet doen, maar als je zielsveel van je partner houdt en je hem niet kwijt wil, zou ik adviseren eerst een andere oplossing te zoeken dan scheiden.

  • Slear91

    Hoi meid, ik wil eerst al laten weten dat ik het heel erg dapper en moedig van je vind dat je je verhaal na zo’n lange tijd hebt durven te delen met je partner. Ik kan me niet voorstellen wat voor een verschrikkelijke ervaring dat voor je moet zijn geweest. En de schaamte die je hebt gevoeld, lijkt me ook heel normaal.

    Wat betreft je partner, hij heeft het nieuws nu net gekregen en de emoties zijn bij hem nu heel vers. En jullie dealen op 2 totaal verschillende manieren met deze emoties: Jij wilt(de) het vooral vergeten en achter je laten, hij wilt vooral actie en gerechtigheid. Beide manieren zijn zeker niet fout, maar het kan wel serieus met elkaar botsen als je hier niet hetzelfde in staat. Ik geloof niet dat je partner écht van je wilt scheiden, voor mijn gevoel is dit zijn uiting van onmacht, omdat jij zijn manier van verwerken/omgaan van emoties blokkeert door geen aangifte te willen doen. Jij voelt je hierdoor nu extra verdrietig (en gevoel van onmacht) omdat je er iets van je gevraagd wordt dat tegen je gevoel ingaat. De sleutelwoord om jullie issue op te lossen is praten en tijd.

    - Tijd omdat jullie in een ander deel van het proces zitten (bij hem is het nieuws heel vers, jij hebt ondertussen al jaren hier mee moeten dealen)

    - en met elkaar praten is heel belangrijk. Probeer van elkaar te begrijpen waarom jullie hier verschillend mee omgaan. Probeer je diepste gevoelens/emoties met elkaar te delen en open te staan voor andere gevoelens/emoties (zonder te oordelen). En groei langzaam naar elkaar toe zodat er een compromis ontstaat waarbij jullie je beide prettig bij voelen. (Eventueel met professionele hulp als jullie daar allebei open voor staan)

    Als dat lukt, ben ik ervan overtuigd dat jullie liefde alleen maar sterker wordt.

    Nogmaals, ik vind het heel dapper van je om het nu nog te durven delen. Je doet het goed! ❤️


  • Lady-Whistledown

    Ten eerste, verkrachtingszaken verjaren NOOIT dus aangifte doen kan altijd. Bovendien was je destijds minderjarig dus dubbele reden dat dit nooit verjaart.

    Ik snap wel dat je partner dit van je vraagt. Voor hem is dit alsof het gisteren is gebeurd. Je ligt hiermee toch in de knoop en juist door middel van aangifte en uiteindelijk misschien zelfs wel een veroordeling, kan je het juist wel achter je laten. Daarmee lijkt het alsof hij, zichzelf en jullie relatie wilt helpen. Heb je je ooit wel afgevraagd hoe het voor een man is al hij er achter komt dat zijn vrouw in het verleden verkracht is? Natuurlijk is hij boos! Boos op de situatie en boos dat jij hem eerder niet in vertrouwen hebt genomen. Jullie zijn wel al 13 jaar verder! Verder vraag ik mij af of je ooit professionele hulp gezocht hebt. Dat vertel je in je verhaal niet.

    Tevens vind ik het raar dat hij alles van jou nu wil weten maar nu ook van je wil scheiden. Dit klopt toch niet? Tijd dat jullie eens goed met elkaar gaan praten. Goede communicatie blijft het sleutelwoord

    Wat je moet doen kan ik je niet vertellen. Dat is wat je zelf zou moeten beslissen. Neem hiervoor gerust de tijd. Wel dapper dat je vandaag hier lid bent geworden en dit meteen al durft te delen.

  • Bonomel

    Verkrachtingszaken verjaren niet, maar ik weet uit ervaring dat als je het niet kunt bewijzen, je er ook simpelweg niets aan kunt doen.

    Ik ben na mijn verkrachting naar mijn zus gegaan en zij heeft onze moeder gebeld. Onze moeder heeft de politie gebeld, die kwamen langs en stuurde ons naar een bureau 25km verderop. Daar werd de forensisch onderzoeker gebeld, die kwam om 02:00 aan. De rechercheurs hoorden in de tussen tijd mijn verhaal aan (ze waren een beetje geïrriteerd, omdat ze om 23:00 van huis weg moesten om naar het bureau te komen) en binnen 10 minuten stond ik weer buiten, omdat ik volgens hun niet duidelijk genoeg had gemaakt dat ik het niet wilde. Ik zal de details er niet bij vertellen, maar ik weet zeker dat het wel duidelijk was, want ik heb het zelfs gezegd. Een andere reden waarmee ze kwamen was dat het leeftijdsverschil niet zo groot was. Ik was 15, hij was 19. Uiteindelijk op het ziekenhuis sporenonderzoek (forensisch) gehad, daaruit bleek dat het inderdaad niet uit vrije wil was, maar ik kon gewoon geen aangifte doen. Dit soort dingen gebeuren heel vaak en de wetten omtrent verkrachting zijn heeel erg krom, dus ik snap wel dat slachtoffers het niet willen.

    Ik wil jou niet aanvallen op wat je hebt gezegd, hoor. Of de slachtoffer ontmoedigen, want als je aangifte kunt doen, dan ben ik de laatste die zegt dat je het niet moet doen. Dit is alleen wel hoe het vaak gaat.

  • Si78

    Ik vind het te bizar voor woorden dat hij wil scheiden terwijl jij al jaren met deze shit rond loopt. Hij zou je juist moeten steunen. Pfff wat heeft hij een plaat voor zijn kop zeg.

    Ik wens je heel veel sterkte meis en als je er nog steeds moeite/last van hebt zou ik met iemand gaan praten. Xx

  • MamaJL

    Verjaren dit soort zaken niet?

  • Ano86

    Ik weet zelf niet hoelang het duurt voor dit verjaard. Heb vandaag wel ergens heen gebeld en die gaven wel aan dat de politie dit precies kan vertellen en dat er wel een langere tijd voor staat voor dit soort zaken verjaren.

  • Lady-Whistledown

    Nee

  • Bambi84

    Je kan niet eens meer aangifte doen volgens mij daar staat 10 jaar voor wel raar dat die dat wil vindt ik ik snap jou goed het verleden achter je proberen te laten

  • Lady-Whistledown

    Nee, verkrachtingszaken verjaren gelukkig nooit.

  • Mamabear3

    Die verjaren wel, alleen zij was minderjarig en dat verjaart niet als ik goed geïnformeerd ben

  • xxm0mlifexx

    Dat je er geen aangifte van wil doen kan ik me eige ook wel voorstellen, maar heb je wel is met iemand hierover gepraat? Anders raad ik je dat zeker aan om te doen!! Het kan je echt helpen om het een plekje te geven. Vergeten zul je het nooit, maar misschien kan het je wel wat helpen.

    Maar dat je partner wilt scheiden hiervoor? Zit er niet meer achter? Kan me niet voorstellen dat dit alleen de reden kan zijn.. Misschien samen relatietherapie? Jullie zullen beiden moeten vechten voor jullie huwelijk als jullie er allebei nog 100% achterstaan.

    Ps. Heel erg wat je heb meegemaakt! Heel veel sterkte. 😘

  • Ano86

    Na al die jaren is mijn partner de aller Eerste aan wie ik het verteld heb. Zelfs mijn ouders wisten het niet tot mijn partner wilde dat ik het ook aan hun vertelde. En dit was voor hun ook een schock en onmacht en kwaad tegelijk (niet op mijn hoor althans wel dat ik het niet toen heb gezegd).

    Hij voelt zijn eigen bedrogen door dit. Daarom zegt hij.

  • Rainbowafterstorm

    Vind het wel heel erg dat hij wilt scheiden om dit. Begrijpt hij niet dat dit pijnlijk voor jou is (geweest)? Zelfs vertellen is een grote stap. Maar aangifte is toch jou keuze?

    Hij voelt zich bedrogen?

    Misschien even laten bezinken en later nog eens goed erover praten?

    En dan tijdens je zwangerschap?

    Knuffel. Ik kan je geen advies geven. Leef wel met je mee!

  • xxm0mlifexx

    Sorry maar als dat de reden is dat hij wilt scheiden vind ik dat echt een heel erg excuus. Jij hebt iets vreselijk meegemaakt in je leven en hij is dan de eerste persoon waar je het tegen verteld. Een beetje begrip zou wel op zn plek zijn. Dat hij het niet leuk vindt dat je het nu pas vertel dat kan ik nog begrijpen, maar waar is zijn begrip naar jouw situatie? Dit is ook niet even iets wat je op de eerste date vertel zeg maar.. Wel goed van je dat je het heb verteld en als dat voor hem de reden is om te scheiden dan zegt dat meer over hem dan over jou. 😉