Kapot van verdriet
Daar zit ik dan, in shock en totaal uit het veld geslagen... zit in de 14e week van de zwangerschap en durfde eindelijk te genieten..
Dit weekend voor het eerst zwangerschapskleding gekocht , een 9 maanden dagboek en vanmorgen een zwangerschapsboxbesteld.... een pretecho gepland voor het geslacht enZ.
Omdat ik sinds gister pijn in mijn buik heb belde ik voor de zekerheid even de vk vandaag. Mocht langs komen om even naar het hartje te luisteren.
Ze zette de dopler op mijn buik maar kon het hartje zo snel niet vinden. Dus een echo ... ik zag het al meteen... ons kindje , bewegingsloos en zonder hartactie... ze bleef stil.
Ik zei: het klopt niet meer he ?
Ze Zei dat ze even goed moest kijken hoe het kindje lag...
En toen: het spijt me meid.....
Ik ben kapot van verdriet , kon meteen naar de afdeling gynaecologie. Morgen bellen ze me en waarschijnlijk moet ik dinsdag komen om het op te wekken met pillen ...
Mijn kinderen zijn compleet overstuur.. waren zo blij dat ze een broertje of zusje zouden krijgen..
Ik zit totaal verdoofd op de bank... voel zoveel verdriet en ben zo bang dat ik iets verkeerd heb gedaan... in het ziekenhuis zeiden ze dat er iets niet goed is met het kindje en dat ik er absoluut niks aan kan doen... dat het zeldzaam is dat het met dit termijn gebeurd.
Naar toch ... dat gevoel... dit is echt verwerken denk ik... al weet ik nu even niet hoe 😰
reacties (0)