Helemaal klaar met die @#%@*& reflux!
Ik schrijf dit met de kleine onruststoker op m'n borst, in de draagzak. 4 maanden geleden verwelkomden wij onze 2e zoon. Ik werd onverwacht, maar zeer welkom, 8 maanden na de bevalling van onze eerste zoon, weer zwanger. We stonden niet meteen te springen, want nummer 1 sliep NIET. 10 maanden lang werd hij (serieus zonder aandiks dit) elk uur wakker! Achteraf weet ik dat dit kwam door een combinatie van reflux en hoogsensitiviteit. Na een succesvol slaapchoacingtraject van 2 weken sliep #1 eindelijk door!
Hierdoor hadden wij eindelijk weer zin in de komst van nummer 2..
De bevalling ging prima (blijft geen hobby van me) en vol goede moed begonnen we het hele riedeltje weer opnieuw. Binnen 2 dagen herkende we de (verborgen) reflux klachten en mochten we het hele traject weer opnieuw in. Afkolven, JBPM, verstopping, forlax, krampen, krijsen, krijsen, krijsen. Toch maar gestopt met de JBPM aangezien die babydarmpjes de eerste weken weinig aankunnen.
De eerste 3 maanden gingen redelijk.. Hij sliep prima (korte slaapjes, maar wel in zijn eigen bed) en de nachten kon hji zomaar 4 uur achter elkaar slapen (dit was voor ons heel veel).
Na een maand of 3 ging het bergafwaarts. Spugen werd erger, slapen ging slechter en of dat nog niet alles was.. Mijn melkproductie liep terug (vermoedelijk omdat ik ziek was geweest) dus mijn zoontje groeide niet voldoende.. Toch maar weer begonnen met de JBPM op advies van de kinderarts. In combinatie met 2 flessen kv per dag, en borstvoeding gaat dit OK. Ik zeg OK omdat hij goed groeit...
Daar blijft het ook bij.. Slapen is nog steeds een drama. Snachts om de 1,5/2 uur wakker worden door oprispingen en om te drinken. Ik vermoed omdat hij de 'pijn' en het ongemak wil verzachten. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht, want 's nachts ga ik niet kolven en JBPM erbij gooien..
Ik weet verder ook niet waarom ik dit verhaal deel.. Ik ben niet opzoek naar adviezen, hoe lief en goedbedoeld ze ook zijn, want ik heb letterlijk ALLES al geprobeerd. Ik heb me er al een tijdje bij neergelegd dat we de komende maanden overdag met de draagzak lopen en dat ik 's nachts 5 keer een klein vriendje aan de borst heb hangen.. Bij zijn broer was het met 6 maanden over, toen hij kon zitten en begon met vaste voeding. Dus ik verwacht dat dit een vergelijkbare situatie is..
Geduld en 100x tegen mezelf zeggen dat het een 'fase' is... Dat lukt doorgaans goed, maar soms heb ik even een zwak momentje. Zoals net.. Het van me afschrijven helpt en het fantaseren over het moment dat deze man de nachten rustig doorslaapt samen met zijn broer en dat papa en mama weer relax een avondje samen op stap kunnen zonder stress of het wel goed gaat met die kleine.
Kinderen, het mooiste wat er is.. En bij tijds het zwaarste wat er is.. Maar he, het is een fase!
reacties (24)