Ik weet me geen raad meer

Een blog na ruim 4 jaar!
Het gaat hier niet goed,heel kort gezegd. Ik ben al jaren aan het overleven van 2 kinderen in een jaar tijd krijgen.
Beide huil baby's geweest slechte nachten en nog steeds soms nacht wakker maar ook vroeg wakker (5.30) elke dag
Oudste van 5 jaar is hoog gevoelig en snel overprikkeld en hele sterke wil.
Ik heb voor mijzelf al veel hulp gekregen wat niet aansloeg voor het gezin wat niet aanslaat en had zelfs de stap gezet om mijzelf op te laten nemen en in therapie te gaan maar ik werd niet 'aangenomen ' omdat het meer problemen waren vanuit het gezin en ze me daar niet bij kunnen helpen.
We hebben al veel hulp als de jongens thuis zijn(gaan naar oma en gastgezin) maar nog kom ik niet bij en word ik gek van ze en zo ze soms wel wat aan kunnen doen(schaam ik me heel erg voor) maar het gaat door merg en been! Ze maken ruzie of ze gieren het uren uit om niks en zijn erg brutaal niks komt aan bij ze(4 en 5 jaar)
Ik ben radeloos! We zijn in ieder geval bezig voor weekend zorg,want onze relatie gaat er ook aan onder door. Ik wil niks meer op sexualiteit gebied. Gisteren zouden ze gaan logeren bij opa en oma en wij een nachtje 'vrij'maar ik half 10 savonds werden ze thuis gebracht want ze willen niet slapen!!! Dat is al vaker gebeurd maar dit viel zo verkeerd bij me dat ik al de hele dag van slag ben. Ik krabbel mezelf uit wanhoop ik kan niet de moeder zijn die ik hoor te zijn.
Ik ben op en wil hulp maar geen idee meer!! De kinderen vreten me op als ik dat mag zeggen. Dit is een hele heftige blog realiseer ik mij maar geen idee waar ik het anders moet schrijven/zeggen.
Ik ben het liefst alleen of met m'n man,maar dat gaat natuurlijk niet,maar zo gaat het ook niet. Hulp voor mezelf wacht ik op maar duurt een paar maanden.
Ik hoop dat ik met deze blog niemand gekwetst heb en ondankbaar over kom maar zo voelt het voor mij.

2599 x gelezen, 4

In Overig

reacties (18)


  • niobe

    Ik zou deze gevoelens met je directe omgeving delen: je ouders, schoonouders, vrienden, school, buren, vriendinnen. Soms komt hulp uit onverwachtte hoek. En je jongens scheiden als het kan: alleen naar opa en oma, en de ander thuis of naar een vriendje. Wat zegt school? Zijn ze daar ook zo?

    En streng zijn. Ga rustig met ze zitten, stel een set met regels op waar iedereen zich aan heeft te houden. Elkaar vroeg wakker maken mag niet, punt uit. Ruzie maken, direct uit elkaar. Help ze telkens herinneren wat de regels zijn en maak geen uitzonderingen.

  • mamavananouk

    5:30 elke dag bevordert ook niet echt. Kan je ze leren om op hun kamer te blijven .bv boekje bladeren ofzo. Tot bv het lampje op de timer aangaat? Zet elke dag die timer vijf minuten later. Dan zit je in een week al op 6:00. Uiteindelijk wil je uitbouwen tot 7:00 ofzo. Maar 6:00 ipv 5:30 is ook al weer een half uur winst. En zou ook al echt heerlijk voor je zijn !

  • wensje4

    Ach meid, moeilijke tijden! Ik merk aan je dat het ook helemaal niet goed met jou gaat en niet zo zeer de kinderen. Je komt blijkbaar niet aan je rust en het lijkt alsof je ook geen tijd vrij maakt voor jezelf of vrij kan maken. Ik denk dat je eerst aan jezelf moet werken, want dit klinkt niet best. Ik lees hier een zeer overspannen moeder. De kinderen laten logeren is maar denk ik een tijdelijke oplossing. Ik denk dat je hulp moet vragen, puur voor jezelf. Dat jij je lekker in je vel gaat voelen. Want als jij je niet goed voelt, zal de rest van het gezin zich ook niet goed voelen. Wellicht vertaalt dat weer in het gedrag van de jongens.

    Je bent er blijkbaar te lang mee doorgegaan. Maar goed daar kan je nu niks aan doen, behalve dat je nu actie onderneemt voor jezelf ❤️

  • Flamingootje

    Veel sterkte! Ik zou nogmaals aan de bel trekken, want hulp is nodig als ik zo je verhaal lees. Consultatiebureau? Of de huisarts? En dan al je wanhoop op tafel gooien. Sterkte ❤️

  • Tissie

    Als de kinderen niet bij opa en oma willen logeren, kan jij daar dan niet logeren? Ik ga regelmatig een weekend weg. Een b&b, een vriendin, mijn ouders, hotelletje of bedenk het. Zaterdagmiddag na mijn man zijn werk vertrek ik en kom op zondag eind van de middag weer thuis. Even opladen.

    Mijn man heeft die behoefte niet maar dat komt denk ik ook doordat ik van 's ochtends vroeg tot middernacht bezig ben nu ik een baan heb waarin ik alleen maar thuis werk. Deels werk ik in de ochtend, de middag heb ik de kinderen thuis en dan werk ik in de avond nog even door. Mijn man begint dan wel een uurtje vroeger maar om 19:00 eindigt zijn dag en hij kan op tijd naar bed En ik trek het lang op weinig slaap maar soms heb ik slaap en rust nodig

    Maar binnenkort heeft mijn schoonfamilie familie weekend en ik heb besloten om gewoon niet mee te gaan😊 Heerlijk even alleen thuis, stilte om me heen en met niemand rekening houden. Kijk er nu al naar uit😉

  • Bosco

    Ik heb wel eens dit soort periodes gehad. Het feit dat er de afgelopen tijd zoveel dicht is geweest heeft niet geholpen. Wat wij dan deden is een paar dagen weg boeken. In de ochtend ging ik met de kids zwemmen en in de middag ging mijn vriend met de kids weg. Resultaat, we hadden allebei een dagdeel voor onszelf en in de avond waren de kids zo moe, dat we ze naar bed konden dragen en ze te moe waren om te huilen we hebben inmiddels een caravan gekocht, zodat we dit vaker per jaar kunnen doen. mijn kids zijn 5 en 3. Na een aantal nachten doorslapen voel je je vast een ander mens.

  • mamavananouk

    Konden opa en oma niet 1 kind nog houden . Dat werkt hier altijd wel beter

  • 4dewondertje2*

    Ze wilde perse allebei naar huis toe…

  • mamavananouk

    Oh echt balen! Misschien lukt een volgende keer het wel. Of Dat je 1 kind laat logeren . Ene kind krijgt veel 1 op 1 aandacht van opa en oma . Andere kind is waarschijnlijk ook rustiger en makkelijker thuis . Je hebt geen last van gezeur tussen de twee kids . Want dat kost me altijd zoveel energie . Ik vond het altijd heerlijk als er eentje even er niet was . (En nu het pubers zijn nog steeds ;-). ) ik vind het heerlijk als ze thuis zijn alleen liever niet allebei in dezelfde ruimte ;-)

    En ik was ook altijd enorm teleurgesteld als er dan wat tussenkwam en opa was dan opeens ziek en kind moest dan eerder gehaald worden. Of kind wou liever naar huis etc .

  • 3kids1dog

    Wat heftig zeg. Is er geen gezinscoach vanuit de gemeente die kan helpen? Wat ervaart school? Herkennen zij iets als in kunnen zij helpen wbt zorg in huis? Veel sterkte! Houd vol he

  • 4dewondertje2*

    We hebben wel ook hulp maar het “probleem “ ligt in eerste instantie bij mij als het met mij beter gaat gaat het met iedereen automatisch beter

  • 4dewondertje2*

    We hebben wel hulp hoor maar omdat ik voor mijn problemen hulp nodig heb kunnen hun niet meer doen. School ervaart niks, merkt niks, het gaat prima op school

  • hienbabytie

    Jeetje, wat heftig voor jullie zeg. En ik kan me de enorme domper voorstellen dat ze gisteravond werden thuis gebracht.

    Is jullie omgeving op de hoogte? Als dit bij een vriendin zou spelen zou ik zonder twijfel de kinderen bij haar ophalen.

    Je hoort vaak dat onrust in het gezin begint bij onrust bij de ouders. Dat die onrust er nu is, dat is duidelijk. Maar hoe doorbreek je dat patroon? Bij vrienden van ons heeft een spiritueel medium/coach ze goed geholpen.

  • 4dewondertje2*

    Zeker heftig! Ja dat was echt heel naar,ben er de hele dag al boos/sagerijnig om😢

    Was ook niet de eerste keer helaas…

    Nou we hebben een hele kleine netwerk kring en helaas niet zulke lieve vriendinnen als jij zo te horen.

    Klopt zodra ik beter in m’n vel zit gaat het iets beter. Dat vraag ik mij ook af. Het is heel lastig. Oké daar zijn wij niet zo van maar fijn dat hun dat geholpen heeft.

  • Nog-even!

    Is je oudste al eens getest? En jij? Misschien is het slim om te kijken welke problemen er in de basis spelen, waardoor dit zo uit de hand kan lopen?

    Heel veel sterkte!!

  • 4dewondertje2*

    Ja daar kwam dus uit hoog sensitief en snel overprikkeld verder geen bijzonderheden. Bij mijzelf persoonlijk heid stoornis en mogelijk hechtingsproblemen. Dank je wel!

  • Nog-even!

    Daar heb je een flinke kluif aan... Dan heb je dus vooral hulp nodig voor jezelfcen misschien ondersteuning in het gezin?