Wat doen als je man het gezinsleven niet trekt..

Na een heftige tijd waarin ons derde kindje is geboren en we in een nachtmerrie van onderzoeken en diagnoses zijn beland lijkt het na 6 weken niet te verbeteren maar zelfs te verslechteren.. Mijn man trekt het niet.. wat er gebeurt is maar ook alles in en om het huis niet.. s Morgens staat hij moe en chagrijnig op en zo blijft het de hele dag. Boos op de andere kids, boos op de pup, geïrriteerd door mij of de baby etc. Merk dat ik hem zoveel mogelijk ontzie op mijn manier maar het wordt steeds moeilijker. Wil veranderingen, ook vanuit hem. Maar hoe.. wat.. waar.. Ik weet het niet meer en raak ook op inmiddels. Iemand tips? Ps de psy hulp vanuit NICU is gestart afgelopen week, beide zkh vergaten ons dus wat later dan gehoopt maar wel gestart dus

9701 x gelezen, 2

reacties (39)

1 2



  • I-A-D-E

    Heel herkenbaar wij hebben 3 kinderen. Mn man was een leuke partner maar helaas geen leuke vader. Hij heeft soms hele kleine momentjes. Maar geeft ze eigenlijk nooit aandacht. Ze moeten doen wat hij wil. En hij heeft constant ruzie met de oudste ( die heeft autisme). Ik vroeg laats of hij een keer met de kinderen naar de speeltuin wilt gaan. Die zit bij ons voor de deur. Met een diepe zucht en gemopper ging hij. En binnen 5 min stonden ze weer binnen. Heb het er regelmatig met hem over gehad dan doet die weer heel eventjes zn best. En daarna is het weer hetzelfde liedje. Het rare is met andere kinderen kan hij wel leuk doen. De kinderen lopen enorm op hun tenen als er een beker om gaat. Begint hij te tieren als een gek. Ik hoor hem vaak zeggen. Oh wat hadden we het goed gehad zonder kinderen of kutkinderen etc. Als ik dan zeg dat hij kan weg gaan als hij hier niet wilt zijn. Is het nee ik heb voor kinderen gekozen en hou van ze. Met de jongste (3 jr) heeft hij nog nooit een spelletje gespeeld of iets.

    Depressief of burn out denk ik niet aan hij doet graag leuke dingen voor zichzelf een middag gamen, winkelen etc. Dan wilt hij ook geen last hebben van de kinderen. Hij vraagt constant of de kinderen niet naar mn ouders kunnen. En ik zit er nu ook doorheen. Ik heb zoveel geprobeert ik doe de opvoeding volledig zelf van de kinderen leg ze alle 3 elke avond in bed. Een enkele keer als er 1 smeekt of papa een keer mee wilt doet hij het. Maar ik had het leuker gevonden als hij het eens uit zichzelf zou doen. Ookal heeft hij veel momenten voor zichzelf en ik helemaal niet het is nog niet genoeg. Hij vergelijkt onze kinderen constant met andere waren ze ook maar zo rustig etc. En waarom hebben wij nou zulke kinderen. Ik kan er tegen in gaan maar dan is er weer ruzie dus negeer zijn gedrag nu. Iedereen heeft wel eens een chagrijnige bui maar hier zijn ze dolblij als vader een keer positief is.

  • 3kids1dog

    WoW wat heftig zeg.. Hier gaat het inmiddels gelukkig wat beter. Ik heb uitgelegd hoe ik mijn toekomst graag wil zien en dat hij daarin mee kan gaan als hij aanpast of niet 🙃 Hij koos voor ons en doet zijn best dingen te veranderen en heeft al echt dingen die hij anders aanpakt. Het kost tijd en veel gesprekken maar ik zie dat hij wil en daar zn best voor doet. Ik denk dat als ik hem niet heel duidelijk had gezegd dat ik zo niet verder wilde gaan we nu nog in die ellende zaten 😔 Ik hoop dat jij voor jezelf en de kids ook een manier vindt om alles beter te krijgen dan nu 🙏🏻

  • M-

    Ik las laatst dat mannen ook een postnatale depressie kunnen krijgen. Ik zou daarom bij de huisarts aan de bel trekken om burn-out of depressie aan te kaarten en wie weet ook wel uit te sluiten.

  • Grace84

    Poeh, jullie zitten nu ook echt in een zware periode. Ik kan me voorstellen dat je man zich moe en (over)belast voelt. En jij ook!

    Ik merk aan mijn man dat hij oplaadt van regelmatig even afstand nemen van gezin, hond en klushuis. Hij slaapt af en toe (3x per maand ongeveer) een nacht in de stad waar hij werkt. Dan kan hij die nacht ongestoord slapen, ‘s avonds en ‘s morgens in zijn eentje eten en twee lange productieve werkdagen maken. Als hij thuiskomt, heeft hij weer zin in ‘thuis’.

    In jullie situatie is het waarschijnlijk wel belangrijk dat jij die avonden/ochtenden hulp krijgt. Anders wordt het voor jou wel erg pittig.

    Verder proberen we af en toe ‘s avonds als onze dreumes slaapt samen te eten. Zonder telefoon, eten laten bestellen of 1 van ons kookt wat uitgebreider. Toen ons jochie nog een baby was deden we dit precies tussen 2 avondvoedingen in.

    Ik weet natuurlijk niet of dit jouw man zal helpen. Misschien heeft hij het emotioneel ook moeilijk omdat jullie baby veel zorg nodig heeft (en hij zich misschien zorgen maakt over de toekomst). Dan is even een nachtje alleen weg en af en toe met z’n 2en eten misschien niet voldoende.

    Goed dat jullie nu ondersteuning van een psycholoog krijgen!

  • 3kids1dog

    Wat een fijne lieve reactie met weer goede tips. Dankjewel!

  • IlseAnne

    Wat ik doe als mijn vrouw er doorheen zit ( stress op werk, huilbaby’s, de jongste had hartproblemen, borstkanker, er is altijd wel iets dat voor spanningen zorgt 😊) is zelf met de kinderen weggaan. Ze reageert zich dan ook enorm op mij, de kinderen en de huisdieren af. De eerste keer keek ze me vreemd aan dat ik een huisje had geboekt voor mij en de meiden, ondertussen vindt ze het best lekker. Ik boek iets in de buurt en vaak komt ze dan dagelijks langs maar slechts één of twee uurtjes. Ondanks de drukte van de meiden kom ik zo toch tot rust, ik heb haar negatieve energie niet meer om me heen en dat doet wonderen voor mijn humeur ( en dat van de meiden). Zij even het huis voor haar alleen en de meiden hebben vakantie. Maar ik heb er maar twee en ze hebben geen ernstige medische problemen.

  • 3kids1dog

    Heb dat serieus ook overwogen maar kwam tot de conclusie dat er in nood niemand is om de jongens op te vangen.. Aangezien we niet weten wat we gebeuren zal als ze zien wordt vind ik dat nog te spannend. Maar wellicht in de toekomst een goed plan ☺️ Had al bedacht om hem weg te sturen (als hij dat zou willen he) maar weet nu ook even niet hoe alles te managen zonder hem haha!

  • IlseAnne

    Wegsturen ik ook geprobeerd maar dat lukte niet (ja soms door de riem van de hond in de hand te duwen en een zetje richting deur te geven 😂).

    Wanneer je in de buurt blijft kan je man in geval van nood komen? Ik zit altijd binnen 20 min van huis (het wemelt bij mij in de buurt van de parken). Hoewel ik snap dat zelfs die 20 min soms veel te lang is…

  • IlseAnne

    Wegsturen ik ook geprobeerd maar dat lukte niet (ja soms door de riem van de hond in de hand te duwen en een zetje richting deur te geven 😂).

    Wanneer je in de buurt blijft kan je man in geval van nood komen? Ik zit altijd binnen 20 min van huis (het wemelt bij mij in de buurt van de parken). Hoewel ik snap dat zelfs die 20 min soms veel te lang is…

  • IlseAnne

    Wat ik doe als mijn vrouw er doorheen zit ( stress op werk, huilbaby’s, de jongste had hartproblemen, borstkanker, er is altijd wel iets dat voor spanningen zorgt 😊) is zelf met de kinderen weggaan. Ze reageert zich dan ook enorm op mij, de kinderen en de huisdieren af. De eerste keer keek ze me vreemd aan dat ik een huisje had geboekt voor mij en de meiden, ondertussen vindt ze het best lekker. Ik boek iets in de buurt en vaak komt ze dan dagelijks langs maar slechts één of twee uurtjes. Ondanks de drukte van de meiden kom ik zo toch tot rust, ik heb haar negatieve energie niet meer om me heen en dat doet wonderen voor mijn humeur ( en dat van de meiden). Zij even het huis voor haar alleen en de meiden hebben vakantie. Maar ik heb er maar twee en ze hebben geen ernstige medische problemen. Daarnaast is het geen vervanging van goed met elkaar praten maar het kan wel even de cirkel doorbreken

  • Miiepj-aapie

    Oh dear. Een pup is net een baby. En hebben beide enorm veel zorg nodig. Dan je andere 2 kinderen nog. Je zelf met ontzwangeren. En je man. Heeft ook nog een eigen ik. Jij trouwens ook!

    Ik zou zorgen dat er zoveel mogelijk hooi van de vork is. De basis de basis wordt. En momenten die jullie kunnen ontspannen hard ontspannen. Welke vorm van ontspanning het ook is.

    Klinkt als burnout. Gewoon helemaal opgebrand. Hopelijk kunnen jullie hulp in schakelen. Veel sterkte ,!

  • 3kids1dog

    Dankjewel ik ga eens inlezen op burn-out.. hij heeft nooit leren praten thuis en probeert het soms echt wel gelukkig. Alleen blijft het heel lastig voor hem en dit onderwerp houdt hij vooral voor zichzelf (deelt ook weinig met mij 🥺)

  • Miiepj-aapie

    Praten is het begin van herstel. Net als accepteren.

    Het is echt goed als er nu even geen extra dingen op jullie bord komen. Het gezin zo zeker met jullie baby met gezondheidzorgen maakt het er echt niet minder ingewikkeld op.

    Hopelijk lukt het hem om te praten en jou ook. Anders een tip schrijf een brief mijn man is ook geen prater. Ik ook niet heel goede. Maar samen hebben we het geleerd de laatste jaren en sterker dan ooit🥰

  • Amatullaah

    Heftig zeg.. heeft hij geen burn-out? Mannen kroppen vaker dingen op dan mannen en vrouwen luchten sneller op omdat ze huilen. Heel erg heftig, hou hoop dat alles goedkomt

  • 3kids1dog

    Ja dat vraag ik me ergens ook beetje af nu het al even duurt..

  • Maartje07

    Jullie zitten in een hele heftige situate, meid. Vergeet dat niet. Het is niet niks om een zorgintensief kindje te hebben. Daarnaast was dit ook waar jullie je niet op konden voorbereiden.

    Het eerste waar ik dus aan dacht was: dat je man aan het rouwen is en dat dit zijn gedrag mogelijk verklaart. Rouw gaat niet alleen over daadwerkelijk verlies, maar kan ook gaan over verlies van de droom van bijv een ‘gezond en happy gezin’. Zou dit kunnen? Mogelijk vlucht hij nu voor z’n gevoelens, gedachten en angsten. Een ieder gaat met een dergelijke situatie anders om en dan moet je elkaar echt niet kwijt zien te raken.

    Creeer tijd samen om te praten! Een nachtje weg hoeft niet direct. Misschien een avondje samen ergens eten in een rustig tentje, zodat je wel ‘moet’ praten.

  • 3kids1dog

    Ik denk dat je hier een heel goed punt hebt.. ergens heb ik hier wel aan gedacht maar hebben er nog nooit echt inhoudelijk over gesproken. Ga het vanavond eens aan kaarten, dankjewel!

  • Vlindermoeder

    Heb je al eens aan je man gevraagd wat hij nodig heeft? Praat samen en creëer je momenten samen. Ik lees dat je met spontane uitjes vaak in de knoop zit met de voeding. Je geeft bv, dus dan kun je toch overal voeden? Ik lees dat jullie dochter een half uur rechtop moet. Mooie tijd voor het gezin om even te zitten en wat te drinken als jullie buiten zijn. Verder lees ik dat je niet op tijd naar bed kunt. Je kunt toch na de bedtijd van de andere kinderen met jullie dochter in bed gaan liggen? Juist lekker met je man erbij. Allemaal huid-op-huid. Het is ook fijn om met je naakte huid tegen je man aan te zitten/liggen. Samen even wat drinken op bed. Je man kan dan vervolgens beneden even opruimen en jij kunt boven voor je dochter zorgen en wat slaap pakken (of andersom). Probeer ook man en vrouw te zijn. Is er bijvoorbeeld een moment om samen te douchen? Dat hoeft niet op seks uit te draaien, maar samen knuffelen zonder kinderen om je heen is ook heel fijn.

  • 3kids1dog

    Vlindermoeder zijn antwoord is rust en toen ik doorvroeg werd hij boos en snauwde ik trek het niet.. Dat was duidelijk. Heb hem een paar keer gevraagd hoe hij die rust ziet en komt enkel op nachtjes weg (liefst een week! zonder de oudste twee). Jouw idee van savonds vroeg naar boven etc ga ik thuis eens opperen. Samen douchen hebben we vorige week gedaan, mijn man heeft daar behoefte aan en geeft dat goed aan gelukkig. Kunnen we misschien iets structureels van maken. Zo komt het mag mn vrouw stukje weer wat meer naar boven want je hebt daar een goed punt. Zelf heb ik wel momentjes huid op huid mijn man doet dit niet echt meer na thuiskomst al vond hij dat op de NICU heel fijn. Zal hem eens vragen of hij dat vandaag wil doen met de kleine meid, niet eerder aan gedacht. Hele fijne helpen ideeen dankjewel!

  • Mammievan2meiden

    Klinkt misschien wat lomp maar is een pup nu wel een goed idee? Zo’n beestje vraagt ook aandacht en toen onze hond nog een pup was vond ik het ook erg zwaar, 4x wandelen, het trainen, de ongelukjes in huis, de pubertijd….

    Misschien is het een idee om het hondje voor nu bij iemand anders onder te brengen en als het allemaal weer een beetje wil weer kijken of het gaat.

    Verder heb ik als tips nog: als het financieel kan, kijk of je iemand in de huishouding kunt krijgen.

    Kunnen de kinderen een dag extra naar de opvang/bos?

    En op tijd naar bed. Telefoon uit om 20.00 (oeps, doe ik nu ook niet, is vreselijk moeilijk maar scheelt uren slaap!)

  • 3kids1dog

    De pup hebben we in huis genomen niet wetende dat de baby niet gezond was.. Dus is zeker even managen maar ja ☺️ Heeft 4 weken bij mn schoonouders gewoond maar die vonden het ook fijn weer een hond te hebben ipv van twee. Hij is verder geweldig en hoop dat puberteit mee gaat vallen gaan we beleven haha!

    Over hulp in huis heb ik altijd gezegd zelf je kinderen wegbrengen om geld te verdienen en dat geld aan een ander geven die voor jou werkt vind ik voor mijzelf geen goed gevoel ☺️

    Onze jongste gaat normaal 2 dagen naar de opvang maar heeft 40w contract en elke aanvraag nu wordt afgekeurd (eerste twee aanvragen zijn wel gelukt maar daarna niet meer gelukt helaas) en oudste gaat 1 dag naar de bso en is een week een dag extra gegaan. Hij heeft er moeite mee om nu ook te moeten gaan dus hebben afgesproken het op 1 dag te houden waar zn broertje dan thuis is (met wat uurtjes bij anderen als we in zkh zitten).

    Vroeg naar bed lukt me echt niet nee.. en voed de baby 22.00-22.30 en vanwege reflux kan ze niet voor de 30 min in bedje soms duurt het nog langer voor het kan helaas.. Mn man schakelt alleen beneden af zoals hij het noemt als ik naar boven ga dus ga nu vroeger om hem te ontlasten maar dan nog al gauw 22.00

  • Blondie-mama

    Vraag hulp om je heen om even een Paar uurtjes op te passen zodat jullie samen kunnen zijn even tijd voor jullie 2

    want jullie moeten een team worden ga desnoods ergens iets drinken , wandelen etc eigenlijk maak het niet uit wat maar doe iets trek aan die bel jij kan het niet alleen doen en van op je tenen lopen stort ook jij anders in

    Probeer samen naar oplossingen te zoeken ookal is dat nu heel moeilijk

  • 3kids1dog

    De psy vroeg ook al of we tijd samen kunnen creëren. Mijn man wil een paar nachten weg met de baby erbij hoor. Ik vind het een verschrikkelijk idee mn andere twee achter te laten. Onze net 4 jarige is net weer beetje oké als ik even weg ga. Onze 2,5 jarige gaat gelijk huilen (en heeft nooit aan mij gehangen). Ze hebben het zo op hun bordje gehad.. mama was ineens 3 weken van huis en ze hebben mij amper kunnen zien (letterlijk 2x een uurtje in het ene zkh en 2x 1,5 dag waarvan ik nog veel op de afdeling zat bij hun zusje ivm voeden etc) dat in drie weken tijd.. Wat doet dat dan als ik ze nu weer weg breng? De oudste kan aangeven of hij het wel of niet wil maar kan ze jongste dat ook echt met besef dat als hij zegt dat hij wil logeren er dus geen weg terug is.. (als het ware dan he)

  • Blondie-mama

    En beginnen met 1 nachtje en dan iemand in jullie huis? En als jullie terug komen voor allebei de kids een klein dingetje meenemen bijvoorbeeld kleurboek en potloden of iets bij action ken je het zo duur maken als je zelf wilt

    En dan in de buurt blijven mocht het echt niet gaan dat jullie gewoon weer naar huis toe gaan

    Maar snap wel dat het super moeilijk is maar denk wel dat jullie echt tijd samen nodig hebben

  • 3kids1dog

    Dankjewel Blondie mama ik ga het nog eens overwegen.. Donderdag zien we de psy weer misschien kan zij mij helpen wbt het schuldgevoel wat ik er nu al bij voel naar mn kids toe ☺️

  • Shrimp

    Ik ging alleen maar een nachtje weg als m’n moeder of m’n zusje in huis kon zijn. Die kennen ze goed, ze kunnen gewoon normaal naar bed en je kunt evt nog videobellen om welterusten te wensen( tenzij dat het erger maakt als ze je weer zien 😅) Ik heb gister m’n man even een massage gegeven en daarna is hij gaan wandelen in z’n eentje omdat hij het allemaal even te druk vond. ( 5 kindjes onder 10 ☺️) Gelukkig heeft hij dit zelden maar soms weleens , dat kan natuurlijk.

  • umpire

    Oeff wat een moeilijke situatie voor jullie. Kijk uit dat je er zelf niet aan onder door gaat. Dat hij het even niet aan kan en op moet laden dat kan. Wat je niet hoeft te accepteren is dat hij dit op jullie en de pup af gaat reageren!

    Mijn man heeft ook wel een periode gehad dat hij niet lekker in zijn vel zat en een tijdje met rust gelaten wilde worden. Dit vond ik heel moeilijk, maar blijkbaar had hij dit echt even nodig om op te laden en te herpakken.

    Ik hoop dat jullie goede hulp gaan krijgen! Sterkte met alles.

  • 3kids1dog

    Wat lief dankjewel en ook fijn om te horen dat we niet de enige zijn die in zo’n situatie beland zijn. Heeft deze periode lang geduurd met jouw man? Hoe heb jij hem ontzien? Mocht je dit willen delen natuurljk ☺️

  • umpire

    Het was voor ons wel een andere situatie en hadden toen nog geen kinderen. Het heeft bij hem wel 2 weken geduurd en ik moest hem in die periode echt met rust laten. Ben toen ook een paar dagen naar mijn moeder geweest, zodat hij alles voor zichzelf op een rijtje kon zetten.

    Jullie situatie is natuurlijk anders. Jij hebt hulp nodig en kan dit niet allemaal alleen trekken. Hij heeft eigenlijk genoeg aan zichzelf als ik het zo lees. Eerlijk gezegd zou ik niet weten wat ik jullie moet adviseren, maar ik zou het wel erg vinden als hij het op jullie gaat afreageren.


  • 3kids1dog

    Dankjewel ja de situatie verschilt dan inderdaad behoorlijk maar wat je zegt hij zou eigenlijk die ruimte even moeten hebben om alleen te zijn. Misschien kan ik dat wel regelen voor een nachtje oid.. Snap zn reacties over het algemeen heel goed en ben zelf ook niet altijd de rustigheid zelve helaas. Maar straal niet de hele dag negatieve energie uit dat is een groot verschil ☺️

  • umpire

    Dan moet je ook echt uitkijken dat je er niet in meegezogen word. Ik weet niet hoe jij bent, maar ben zelf erg gevoelig voor de stemming van een ander. Kinderen zijn hier vaak ook gevoelig voor en voelen de spanningen heel snel. Blijf goed met elkaar communiceren en geef elkaar de ruimte waar nodig. Wel aan jezelf en de kinderen blijven denken. Vervelende buien doet hij maar ergens anders😝

  • 3kids1dog

    Helaas praat hij niet of nauwelijks.. maar donderdag bij de psy hopelijk wel weer. Afgelopen keer in ieder geval wel ☺️ Denk zelf dat de kinderen negatief gedrag vertonen om alles wat er gebeurd is en wat er speelt. Aan mezelf denken is nu eens mogelijk.. Sta ik onder de douche dan hoor ik hem al boos worden.. dus ook dat momentje is niet echt tijd voor mezelf. En als de baby 20 min niet op mij slaapt oid ben ik met een of twee andere kindjes bezig. Dit kost even paar weken maar daarna komt die ruimte voor mezelf wel weer, daar vertrouw ik op ☺️

  • umpire

    Kon hij het voorheen wel goed aan? Jullie hebben de laatste tijd natuurlijk ook veel mee gemaakt. De kinderen zullen hier vast op reageren, maar het zal er niet beter op worden als er steeds spanning en negativiteit rondom je man/jullie hangt. Ik hoop dat jullie er samen goed uit komen met hulp!

  • 3kids1dog

    @Shrimp wauw wat een geluk dat er mensen bij jou thuis willen oppassen.. dan zouden wij nooit meer weg kunnen 🤫 Zijn de opa’s en oma’s hier niet toe bereid, wat ik ook erg goed begrijp hoor.

    Met 5 onder de 10 zal het altijd een gezellige drukte zijn ja. Vind 3 al gezellig druk (oudste eind mei 4 geworden) Mijn man gaat volgend weekend naar vrienden die een feest geven dat zal hem hopelijk even doen opladen als hij eerder niet weet wat hij wil of kan om op te laden.

  • 3kids1dog

    @umpire hij vond het al wel spannend drukte met drie kindjes maar ging gewoon goed. Wel net voor de bevalling mega drukke weken op zn werk gehad met veel overuren. Gaf na het gesprek donderdag met psy aan dat het niet enkel de kleine meid is, ook stukje verwerken van alles rond onze middelste en de twee miskramen vorig jaar.

  • SammyElmo

    Jullie zitten echt in een heel moeilijke situatie. Hij leeft natuurlijk ook in deze nachtmerrie. Mijn man zou waarschijnlijk ook strontchagrijnig worden, die kan ook helemaal niet niet over zijn gevoel praten.

    Blijf vooral opletten wat je zelf nodig hebt.

    Misschien kan je beroep doen op familie of vriendinnen om jou eens te ontzien, en op familie of vrienden om hem eens mee te nemen voor (ik zeg maar wat) een dag, mannen onder elkaar, in de natuur. Hopen dat hij even oplaadt. (jij weet beter wat m goed doet). Lichaamsbeweging wil ook goed helpen, dat kan er onder alle stress misschien bij inschieten? (ik ken natuurlijk jullie situatie niet, maar dat zijn dingen die ik misschien onder deze situatie zou doen).

    Heel veel sterkte!

  • 3kids1dog

    Samen zijn we gisteren bijv met het gezin gaan wandelen in natuurgebied verderop. Zijn echte wandelaars. Alleen levert het aankleden van de kids etc strijd en stress op. Soms gaat dat prima en soms drama zoals afgelopen wandeling. Heeft ook met onze structuur te maken omdat ik denk dat al onze spontane ideeen te veel tijd kosten met weggaan en de volgende voeding bijv van de baby waardoor ik altijd tijdsdruk ervaar. Zn vrienden ziet hij niet, wil mensen niet spreken omdat ze dan vragen gaan stellen en daar heeft hij geen zin in (zn eigen woorden)


1 2