De laatste loodjes

De laatste loodjes..
Nou noem het maar gerust het laatste LOOD.
Bijna 38 weken en man wat ben ik het ineens zat!
Waar ik eerst nog fluitend door de zwangerschap heen fietste, ben ik nu een geworden met het bankstel.

De zogeheten zwangerschaps 'glow' is ingeruild voor zakken onder m'n ogen en ik heb een kop zo dik als een meloen.
Ja meloen ja. Ik hou meer vocht vast dan de gemiddelde vochtvreter.

Mijn toch al niet zo elegante onderstel is nu compleet vormloos geworden, sinds deze dient als wateropslag, om over mijn voeten nog maar niet te spreken!
Mijn handen doen gezellig mee waardoor ik mijn eigen boterham met moeite nog kan smeren (wel weer handig voor de zwangerschapskilo's).

Die kilo's ja.. Ik wist dat ze gingen komen.
Ik had er voor de zwangerschap al een stuk of 10 kwijt willen raken maar na een gecompliceerde enkel breuk viel er weinig te bewegen.
Dus daar zat ik dan met een positieve zwangerschapstest in mijn hand, 3 weken na mijn operatie.

Tja stilzitten hadden we duidelijk niet gedaan, dus wat waren we blij ondanks de ietswat onhandige omstandigheden.

Als ik zo terug denk aan deze afgelopen 38 weken, het leuke nieuws vertellen, het fantaseren, iedere mijlpaal, maar vooral het voorbereiden op dat wat komen gaat, dan is het maar een bijzonder iets, zo'n (eerste) zwangerschap.

Wanneer ik dan weer eens dik, chagrijnig en mopperend door het huis waggel probeer ik me te focussen op het moois wat komen gaat : ons dochtertje..
Ik loop iedere dag een keer haar kamertje binnen en tel de dagen af, want man wat ben ik blij als het er op zit!