Als moeder van een zorgintensief kind ben je toch 'anders'
- 13
- 2969
- 04/09/2018
De zomervakantie zit erop. Mijn dochter (4) is gisteren na zes weken vrij te zijn geweest weer begonnen op school. Ik kan zeggen dat deze zes weken zijn omgevlogen. Ik denk dat dit vooral te maken heeft met het feit dat het eigenlijk weer even was zoals een paar maanden geleden toen zij nog niet op school zat. Even terug naar de ‘goede oude tijd’ waarin ik mij nog niet bezighield met de dingen die deze zomervakantie ineens zo zichtbaar werden en waar ik niet meer omheen kan.
De gevoelige snaar raken
Ik probeerde de dagen deze weken wat relaxter aan te vliegen maar structuur en ritme in een zomerstand zetten, levert problemen op bij mijn zoon (6) met autisme, dus ja… hier en daar een poging maar relaxt? Dat niet. Zo stonden we elke dag om 9.00 uur op het schoolplein van het kdc van zoonlief. Een ritme wat voor ons allen fijn is, laat dat duidelijk zijn maar om vervolgens in de supermarkt ‘alle’ moeders te horen praten over prachtige stranden op vakantie, hoe heerlijk het is om zo lekker de tijd te hebben, heel de dag in pyjama te keuvelen en niets te hoeven, raken bij mij toch een gevoelige snaar.
Lees ook de vorige blog van Melanie:
Zwemles
Nooit echt vakantie
Ik gun het ze, echt waar, maar met dit soort opmerkingen is het weer zo duidelijk dat het bij ons zo anders gaat. Dat er nooit écht vakantie is. Of ‘vrij’. Dat de zorg 24/7 doorgaat. Ja, ook ’s nachts. Verdriet dat zoonlief niet mee kan doen aan zomerspelen en activiteiten met andere ‘normale’ kinderen zoals mijn dochter dat wel kan. Het besef dat ik heel graag niet anders wil zijn dan andere moeders maar dat tóch ben.
Schoolplein van de basisschool
Ik sta na zes weken weer op het schoolplein van de basisschool van mijn dochter. Een plein waar ik moeilijk aan kan wennen. De discussies van ouders onderling over in mijn ogen onbenulligheden laten mij beseffen dat ik heel graag niet anders wil zijn dan die moeders maar dat tóch ben.
Schoolplein van het KDC
Ik ben inmiddels al vier jaar het schoolplein van het kdc gewend. Een plein waar alle ouders in hetzelfde schuitje zitten. Een schoolplein waar we aan een half woord genoeg hebben. Misschien zijn het wat ‘opstartproblemen’ zo in het nieuwe schooljaar. Misschien ben ik soms wat te streng voor mezelf. Misschien is het voor mij tijd om hardop te zeggen:
‘’Ik wil niet anders zijn dan andere moeders maar ben het wel.’’
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Melanie is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van twee kinderen, een zoon en een dochter, een koningskoppel zoals dat wordt genoemd. Het ideale gezin zoals de buitenwereld dit ziet, maar achter het lieve blonde koppie van haar zoon schuilt een autistische stoornis en een verstandelijke beperking. Hoewel dit grote impact heeft op hun gezinsleven, staan ze positief in het leven. Het glas is altijd halfvol en genieten van de kleine dingen is bij hun écht van toepassing.
Meer blogs van <elanie kun je lezen op www.autismewelwat.nl en wil je dat Melanie iets voor je schrijft, ga dan naar www.lettersvanmel.nl.
-
Baby 10 dagen oud wil alleen tegen mij aan slapen, hoe te handelen?
Van Babywensje In V&A
33 1491 3 dagen
Reageer op dit artikel
reacties (13) Stuur een bedankje