Ik ben erg benieuwd hoe dit bij jullie verloopt/verlopen is. Ik zelf ben heel enthousiast, dus heb het er continue over.. Gewoon alvast lekker dromen/fantaseren over hoe het zou zijn als we straks samen een kleine mogen krijgen. Mijn vriend gaf zelf als eerste aan, dat hij er klaar voor was en heeft mij ook de tijd gegeven. Maar toch is hij nu op een andere manier enthousiast, dan ik. (misschien ook man eigen en daarnaast heeft hij het erg druk met zijn bedrijf en vaak veel aan zijn hoofd). Als ik het erover heb, praat hij mee en geeft hij aan dat hij er erg naar uitkijkt. Misschien ben ik te overenthousiast 😅🤣 Hij geeft overigens niet aan dat hij het vervelend vind hoor!
Toch ben ik erg benieuwd hoe dit bij jullie gaat/ging!🥰
Wij waren 2,5 jaar samen toen ik er voor het eerst over begon. Misschien wat nog vroeg, maar we woonden ook al 2, 3 jaar samen wat altijd goed ging. Hij is super met zijn neefjes en nichtjes en toen er plots nieuw neefje geboren werd zeg ik mijn kans. Maar hij vond dat we nog wat moesten wachten. Vooral door het feit dat we nog 2 huizen hadden en rondsloop enz. Ik vond het onzin en ben zeker even teleurgesteld geweest. Ik was toen 29 hij 33. Hij wou 1 jaar wachten.
1 jaar later... 3,5 jaar samen effectief gestopt met de pil. Bleek het helaas niet weggelegd te zijn na even proberen. En zijn we het traject in moeten stappen.
Nu heeft hij wel dik spijt van dat jaar wachten en nog eens jaar proberen.
Maar... De goden waren ons goedgezind. We kregen meteen een positief zwangerschap verhaal: een tweeling. Dus ons kinderwens is meteen ingelost. Ik ben bijna 30 weken zwanger.
Mijn man wilde altijd al een kindje, ik was degene die nog twijfelde. We waren al 8 jaar samen toen we trouwde. 2 maanden later zei ik 'goh, zullen we na de zomervakantie beginnen voor een kindje?'.
Mijn man zijn antwoord: 'Ja is goed' en hij ging weer verder met zijn game haha kan er wel om lachen. Volgens mij begreep mijn man pas dat we een kind gingen krijgen toen ze in zijn armen werd geschoven door de verpleegkundige.
Wij hebben het er een tijdje over gehad voor het zover was, natuurlijk altijd al wel over ‘ooit willen we kinderen’, maar mijn man was de eerste die echt concreet zei, toen we eens wat vooruit zaten te plannen, ‘volgend najaar kunnen we er wel voor gaan!’. Ik vond het eigenlijk spannender dan hij, hij wist echt dat hij er klaar voor was en ik twijfelde nog wat meer. Maar hij is er altijd heel concreet en open over geweest iig, en een stuk nuchterder dan ik 😊
Mijn man is van het type er vooral niet over praten en laat het maar gebeuren. Nou was onze 1e niet gepland. Maar bij de 2e werd hij opeens ook slordiger met het condoom, zonder echt overleg, maar we hadden het wel over dat een tweede leuk zou zijn. Bij die 3e heb ik moeten lullen als brugman om hem zover te krijgen. En toen puntje bij paaltje kwam heeft hij in de maand dat we ervoor zouden gaan, van alles gedaan om niet te vrijen in de week voor de eisprong... ik was wonder boven wonder toch zwanger. En onze nr 4 is 5.5 jaar na de 3e gekomen.... ook een onverwacht kadootje.
Dus hier helaas niet het romantisch samen die beslissing maken en samen in spanning zitten tijdens de wachtweken o.i.d. Onze kinderen kwamen "gewoon". Maakt het hele zwanger worden gebeuren wel heel relaxed zo natuurlijk 😉
Al lijkt het me ook echt wel bijzonder er samen heel bewust voor te gaan.
Wij hebben het er samen wel heel bewust over hoe we er nu voor gaan zorgen dat er geen 5e komt (zou van mij best nog wel mogen haha). Omdat het steeds zo snel raak is en iedere keer als er wat mis gaat met het condoom ik zwanger ben. Hij zou voor een knip gaan, maar hij durft niet 🤨
We wisten vanaf het begin van elkaar dat we kinderen wilden, dus dat stond niet ter discussie. We hadden de afspraak gemaakt dat we beiden een vast contract moesten hebben en een koopwoning.
Uiteindelijk had hij een vast contract, ik wel een vaste baan maar geen vast contract. We woonden in een huurhuis. Ik begon te "zeuren" over een kindje. En hij wees me op de praktische afspraken.
Uiteindelijk ben ik gestopt met "zeuren" en toen we beiden een vast contract hadden, heeft hij mij gevraagd om aan een kindje te beginnen. Ik mocht kiezen of we eerst een kindje wilden of eerst een koopwoning. Die keuze was makkelijk voor mij
Hij wou het meteen aan iedereen vertellen, meteen spullen kopen, onmiddelijk de naam kiezen enz, ik was daar wat voorzichtiger in. We fantaseerden wel veel samen. We waren er voordat we trouwden al over eens dat we 2 kinderen wouden. Hij was degene die het toen we er 2 hadden telkens over een derde begon en met zijn enthousiasme mij overgehaald 😍
M’n man was er heel lang niet aan toe. Op een dag had hij het kindje van m’n zus vast en die moest heel erg huilen vanwege pijn ergens, waardoor hij het kindje aan m’n zus moest geven. Hij kreeg toen voor het eerst de gedachte: had ik maar m’n eigen kindje om te troosten! Hij betrapte zichzelf op die gedachte haha, vlak erna waren we zwanger🥰 Echt dromen over de baby deed ik veel meer dan hij, man eigen denk ik? Het is een super vader!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwangerschapssymptomen
reacties (8) Verversen