Wie heeft er net als ik, helaas en ontzettend verdrietig en pijnlijk, de zwangerschap moeten afbreken? Wilden jullie daarna gelijk weer zwanger proberen te worden? Wanneer kreeg je dan je eisprong? En hoe verliep je cyclus? Is dat gelukt? Of hebben jullie nog de eerste menstruatie afgewacht? Of langer natuurlijk. Het schijnt dat je zeer vruchtbaar bent, toch?
Ik ben gewoon heel benieuwd naar andere ervaringen. Ik ben zojuist bevallen van mijn zoontje van 18 weken. Hij was niet levensvatbaar. Ik moest daarna ook worden gecurreteerd. Maar de wens om zwanger te worden is heel groot. Helaas heb ik nu ook wel veel angst ontwikkeld dat het weer mis kan gaan…
Hey hallo , Ik heb het zelfde meegemaakt op 18 weken was verschrikelijk ...nu aantal maanden verder gaan wij het ook weer proberen ..ik wilde in eerste instantie meteen weer beginnen maar moest toch eerst het verdriet verwerken ...en vooral acepteren . Merk wel dat ik veel aan haar denk nu (was een meisje) en vlak voor we weer zouden beginnen wel nachtmerries gehad van de bevalling daarvan . Ik ben wat meer gespannen deze x en merk dat ik wel al hemel en aarde bij elkaar aan het bidden ben dat deze x goed gaat ...ben ook al 38 dus klokje tikt wel. Je moet er gewoon voor gaan als je denkt er weer klaar voor te zijn...foutjes van de natuur zijn er nou eenmaal ...en als goed is word je extra in de gaten gehouden door de artsen ... im woon dan ook in duitsland en ga hier per week in de gaten gehouden worden dus dat geeft me gerustelling ....praat ook even met je huisarts. Heel veel liefs en sterkte
Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is ook ontzettend heftig. Ik merk wel aan mezelf dat het beetje bij beetje beter gaat. Wanneer heb je het een plekje gegeven? Wanneer je het hebt geaccepteerd? Ik heb het volledig geaccepteerd hoe we het hebben aangepakt. Ik sta achter onze keuze. (We hadden eigenlijk geen keuze..) Het is het beste geweest voor ons kindje. Dat helpt wel mee in het proces, denk ik dan. Maar ergens vind ik het een egoïstische gedachte van mezelf om door te gaan en het weer te proberen. Maar waarom eigenlijk? Met dat soort gedachtes word ik nu heen en weer geslingerd. Enerzijds wens op kindje zo ongelofelijk groot en denk ik dat als we het weer gaan proberen de toekomst hoop geeft. (Hoewel het niet makkelijk zal worden) Anderzijds de vraag moeten we niet nog even wachten? Wat is wijsheid? @Denelientjes Jeetje! Minder heftig? Dat is ook ongelofelijk schrikken zeg dat je eileider verwijderd moest worden. Maar wat fijn dat het goed gekomen is! Gefeliciteerd! Krijg je nu niet vaker echo’s ivm je situatie? @Ckp Zo hee.. vreselijk verdrietig zeg. Wist je dat al toen je zwanger was? En wouw! Wat geweldig, een tweeling. Ik snap dat de 20 weken echo dan wel erg spannend is. Je herleeft dan toch op een of andere manier het moment van toen het mis ging… Mag ik vragen waarom je de menstruatie hebt afgewacht? Vanwege het herstel of om andere reden? Ze hebben hier namelijk niets over gezegd tegen mij. @Jet-89 Mag ik vragen waarom ze je dat adviseerde? Is na de eerste menstruatie je lichaam volledig hersteld? Of ? Ja dat is ook zo hoor. Ik vind dat we gewoon moeten doen wat goed voelt en waar we samen achter staan. (In hoeverre dat ook maar kan… ) Hoe heb je jezelf gerust kunnen stellen in je zwangerschap? Geniet van je dochter maar dat zal je vast elke dag doen! Fijn hoor 😊 @MaaikeT2 dankjewel voor je lieve woorden. Ik zal het onthouden.
Wat erg dat je dat hebt mee moeten maken.. Hier veel eerder een bbz gehad met 8.4 weken. Dus wel iets heel anders en minder heftig. Was met spoed geopereerd en mijn eileider is verwijderd. Op die zwangerschap heb ik 9 maanden gewacht. Na de operatie even geen lol gehad in bed na 3 mnd wel weer en toen in 1x raak! Met 1 eileider dus. Veel last gehad van bekkeninstabiliteit waarschijnlijk omdat mijn lichaam langer zwanger was achter elkaar. Ik was ook best zenuwachtig van gaat het deze keer dan wel goed?! Ik heb een dopler gekocht dat was erg fijn dat ik kon luisteren als ik dat wilde. En ik heb zelf 2x een extra pretecho laten doen gewoon zwart wit geen poespas maar zodat ik kon zien dat ze het fijn had gaf dat een enorme geruststelling. ik hoop dat je snel een gezonde zwangerschap zal mogen meemaken..
Ik ben vorig jaar augustus ook bevallen van een kindje van 18 weken.. ze was overleden in mn buik. Ze adviseerden eerst een menstruatie af te wachten en dat hebben we gedaan.. daarna was ik meteen weer zwanger. Nu een dochter van bijna 3 maand.. Het is per persoon verschillend denk ik wat fijn is. Ik ben heel blij dat ik snel weer zwanger was.. maar bedenk ook dat zo'n zwangerschap misschien wel extra spanning geeft.. tenminste had ik wel. Onthou dat alles wat je doet goed is. Mensen hebben soms gauw een oordeel klaar dat het bijv te snel is om meteen weer zwanger te zijn etc. Overleg goed met je partner!
Dat zeggen mensen toch niet echt hè? Dat ze het denken ala, maar zoiets zeggen? Jouw keus en als het voor jou goed voelt doen inderdaad! Het is jouw (jullie) leven en dat een ander het snel vindt... Who cares!? Ik hoop echt dat niemand zoiets recht in je gezicht zegt. Waar is het fatsoen?! Fijn dat je nu een lief meisje in je armen kunt sluiten! Geniet er goed van!
Het halfbroertje van mijn kinderen (niet mijn kindje) werd geboren na 19 weken zwangerschap. Zijn moeder liet een onderzoek doen naar de oorzaak en mocht daarom 3 maanden even niet zwanger worden. Zodra ze weer groen licht kreeg, is ze meteen weer gaan proberen. Gelukkig meteen de eerste keer raak. Inmiddels heeft ze twee gezonde zoontjes. Beide zwangerschappen waren hel, vanaf de positieve test tot het moment dat ze haar kinderen veilig in haar armen hield.
We denken nog steeds veel aan N. Hij staat bij ons op de kalender en we hebben zijn foto's. (Hij heeft na zijn geboorte nog 45 minuten geleefd.) Hij heeft voor altijd een plekje in ons hart.
De angst zal bij jou waarschijnlijk nooit meer weg gaan, ook niet bij een perfecte, gezonde zwangerschap. Daar zal je je denk ik bij neer moeten leggen. Dat is zwaar, slopend en verdrietig, je zal waarschijnlijk nooit meer onbezorgd van een zwangerschap kunnen genieten. Toch blijft het het zo waard, dat zegt de moeder van N. ook, nu ze haar beide andere kindjes heeft.
ik had met 12 weken een miskraam was ook heel erg pijnlijk en verdrietig voor ons eerste kindje en wilde meteen zwanger raken de wens was inderdaad heel groot heb zelf 2 maanden gewacht wilde dat mijn cyclus weer normaal op gang kwam en 5de maand was ik zwanger nu 2 gezonde kids en zwanger voor de 3de.
angst hou je altijd want het blijft spannend elk zwangerscap is een wonder blijf hoop houden en blijf postief het komt goed.
Enorm veel sterkte meisje! Neem de tijd om dit te verwerken en een plek te geven, het is niet niks om je kind te moeten afgeven. Zodra je voelt dat je er klaar voor bent kun je weer proberen zwanger te worden. En ik snap je angst heel goed maar een volgende zwangerschap hoeft niets te maken te hebben met het verlies van dit kindje. Als je daarover twijfelt kun je met de gynaecoloog hierover praten. Nogmaals veel sterkte!
Wat verschrikkelijk, heel veel sterkte gewenst! Ik zou zeggen: neem je tijd om met het verlies om te gaan. Misschien ben je er mentaal gezien alweer gauw aan toe, maar dat kan ook een tijd duren. Je merkt aan jezelf vast wel wanneer het weer goed voelt.. En die angst, heel herkenbaar (ik had 2 miskramen). Hoe rot ook, een onbezorgde zwangerschap zit er waarschijnlijk niet meer in. Misschien geeft het je wat rust als je vaker op controle gaat? Liefs
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (16) Verversen