Goedemiddag! Hoe wisten jullie wanneer het 'tijd' was voor een tweede kindje. Mijn zoontje is 27 maanden en ik merk dat ik er steeds vaker over nadenk.. maar ik kan mij dus nu niet voorstellen dat ik mijn aandacht moet verdelen en dat ik mijn zoontje 'minder' aandacht kan geven, van die gedachten wordt ik zelfs een beetje verdrietig. Wat misschien helemaal niet nodig is en het verdelen van je aandacht wellicht vanzelf gaat, maar ik merk dat dat mij heel erg aan het twijfelen maakt. Ook wil ik een 2e kindje net zoveel aandacht geven als dat ik mijn eerste kindje heb gegeven en ik ben bang dat dat niet kan. Het idee van weer zwanger zijn en zijn of haar geboorte meemaken en weer zo een klein baby'tje te hebben, verzorgen en het zien opgroeien vind ik geweldig.. en dat mijn zoontje ook kan meemaken wat ik heb meegemaakt om een broertje of zusje te hebben gun ik hem(hun) ook. Ik vind het een lastige en ook een erg belangrijke beslissing om te maken en daarom ga ik twijfelen.. ben ik wel goed genoeg daarvoor, kan ik dat wel aan, kan ik hem/haar wel hetzelfde bieden... Ik vraag mij af of meerdere moeders dit gehad hebben en wat jou ervaringen zijn met 2 kindjes? Misschien overdenk ik het wel, maar ik hoor graag jullie mening!
Wij wisten altijd al dat we twee kinderen zouden willen krijgen, een broertje of zusje voor onze oudste was voor ons de allerbelangrijkste reden. De rest vonden wij bijzaak. We hebben hier ook nooit aan getwijfeld en al helemaal niet aan de vraag hoe ik aandacht zou kunnen gaan verdelen. Dat vind ik gewoon een vanzelfsprekendheid. Ik kan dat getob en getwijfel hierover dan ook echt niet plaatsen (maar goed, ik heb zelf drie jongere zusjes, ik zou niet zonder kunnen). Vraag was alleen wanneer het tweede kindje zou komen. Toen mijn oudste ruim twee jaar oud was, is mijn jongste geboren.
Eeuwige getob van mama's. :) Dat zal nooit ophouden. Herken mij helemaal daarin. :)
Ik heb twee kinderen gekregen snel achter elkaar. Weet jij wanneer ik doorhad dat ik een goede keuze had gemaakt? Toen mijn oudste op de speeltuin lastig gevallen werd door een andere kind en mijn jongste van anderhalf! haar broer ging verdedigen. Als de ene valt en huilt bekommert de andere zich erom. Als de ene blij is om een overwinning schreeuwt de andere joepie! :) Dat soort dingetjes. Iets mooiers kan niet. In het begin is het voor ouders wel even uitzoeken hoe de aandacht te verdelen. Bij ons was het de meeste aandacht aan de oudste geven de eerste periode. Hij moest erg wennen, maar zolang je je oudste bij alles laat betrekken en vol aandacht geeft vertrouwen ze de boel en wennen ze er snel aan. Dat is mijn ervaring in het kort. Hopelijk helpt dit jouw om een keus te maken.
Eeuwige getob van mama's. :) Dat zal nooit ophouden. Herken mij helemaal daarin. :)
Ik heb twee kinderen gekregen snel achter elkaar. Weet jij wanneer ik doorhad dat ik een goede keuze had gemaakt? Toen mijn oudste op de speeltuin lastig gevallen werd door een andere kind en mijn jongste van anderhalf! haar broer ging verdedigen. Als de ene valt en huilt bekommert de andere zich erom. Als de ene blij is om een overwinning schreeuwt de andere joepie! :) Dat soort dingetjes. Iets mooiers kan niet. In het begin is het voor ouders wel even uitzoeken hoe de aandacht te verdelen. Bij ons was het de meeste aandacht aan de oudste geven de eerste periode. Hij moest erg wennen, maar zolang je je oudste bij alles laat betrekken en vol aandacht geeft vertrouwen ze de boel en wennen ze er snel aan. Dat is mijn ervaring in het kort. Hopelijk helpt dit jouw om een keus te maken.
Ik moet mijn aandacht inderdaad verdelen maar daar in tegen krijgen ze beiden ook weer aandacht van elkaar. Als ik mn 2 kids zo samen zie lachen en klieren en spelen smelt ik. Ze zijn zo gek op elkaar. Zelf had ik mijn zus en broer ook voor geen goud willen missen. Van aandacht delen wordt je echt niet minder
Ik ben zelf enig kind en had zelf graag wel een broertje of zusje gehad. Er zit straks 17 maand tussen mijn dochtertje en de baby. Ik kan niet wachten tot ze lekker achter elkaar kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen. Qua aandacht komen ze denk ik niets te kort ze hebben dan elkaar ook!
Hier ook een dochter van 7 en 10 weken zwanger van de tweede, wou wel eerder maar soms lopen dingen anders :-) nu nieuwe relatie van 2 jaar en ondanks dat we het graag wouden, heb ik nog wel eens zoiets van doe ik hier goed aan haha zullen de hormonen zijn :-)
Je oudste wordt steeds groter en daardoor wordt zijn behoefte aan aandacht steeds anders... Hij zal zelfstandiger worden in het komende jaar. En dat is goed. Je zult écht genoeg aandacht voor beiden kunnen hebben! Ik weet niet of je werkt en hoeveel je thuis bent, maar over het algemeen is het voor beide kids juist heerlijk om niet alleen te zijn en de aandacht te delen!
Voor mij kwam het omslagpunt op vakantie, toen hij net 1 was. Hij wilde spelen maar papa en mama konden even niet doen wat hij graag wilde. Hij keek zo eenzaam en verloren! Hij was echt op zoek naar een speelkamaraadje. Het was juli en we zouden het volgende jaar voor een tweede gaan, maar dat hebben we toch met een paar maanden vervroegd. Nu zijn ze met zijn tweeën en zeker voor mijn zeer sociaal aangelegde oudste is een altijd aanwezig speelkamaraadje perfect.
Ze moeten jou delen maar krijgen er wel iets heel bijzonders voor terug. De band tussen broers en zussen is uniek omdat er niemand anders op de hele wereld in precies dezelfde omstandigheden opgroeit als zij. Als de ouders dood gaan is je broer/zus degene die je het beste zal begrijpen. Vrienden komen en gaan vaak maar broers en zussen zullen in zekere mate vaak blijven. Ik zie het dus als een verrijking in plaats van gedeelde aandacht. Maar als je echt bang bent voor het delen van die aandacht kun je misschien wachten tot de oudste op school zit? Dan heb je vaker de handen vrij voor de jongste.
Ik heb die angst bij iedere zwangerschap gehad. Maar dat verdelen van aandacht is tot op heden vanzelf gegaan. Ze krijgen ook aandacht van elkaar, ik vind dat dat helpt. Onze kinderen groeien in sociale vaardigheden en in zelfstandigheid met iedere gezinsuitbreiding.
Dat met die aandacht aan elkaar is wel waar ja, hier zijn ze nu 5 en 2 en kunnen echt uren met elkaar spelen, kletsen, elkaar roepen en dingen laten zien, en natuurlijk soms onenigheid en dan wordt mama geroepen haha,
Ik was heel bang dat ik van mijn tweede nooit zoveel zou kunnen houden als van mijn eerste. Het tegendeel is waar. Nummer 3 is er ook en ik hou van alle 3 even veel. Tussen mijn eerste een tweede zit 4 jaar. Ik vond het heerlijk. Alle tijd voor mijn tweede. Tussen 2 en 3 zit 2,5 jaar en hoewel het voor de kindjes heel leuk is. Ze spelen graag samen moet ik zeggen dat ik de 1 op 1 tijd mis met mijn jongste. Maar ik wist het toen ik de kriebels kreeg als ik een baby zag.
Oh die angst herken ik goed hoor! Het eerste kind heeft nu alle aandacht en dan komt er ineens een baby waardoor ie moet wachten en aandacht delen. Maar na een tijdje weten ze ook niet beter. Het blijft denk ik lastig, maar wij gaan proberen ook de oudste nog steeds momentjes alleen te geven. En even moeten wachten is ook gezond. Gelukkig weet hij dat van de kinderopvang al :) Onze tweede was niet gepland dus dat overkwam ons ineens, maar is heel welkom. Elk leeftijdsverschil heeft voor en nadelen denk ik. Bij ons zit er straks 15 maanden tussen.
Je zou ervoor kunnen kiezen te wachten tot de oudste naar school gaat, dan heb je onder schooltijd alle aandacht voor de baby. Mijn oudste was 3,5 bij de geboorte van nr 2. Ze heeft alles heel bewust meegemaakt, was al erg zelfstandig. 2de was 17 maanden toen ik weer zwanger werd. Dacht eerst ook hoe ga ik dat toch doen, maar in die 9 maanden zwangerschap veranderd je kind ook nog zo, hij is nu net 2 jaar en lang niet meer zo afhankelijk van mij, kan heerlijk zelfstandig spelen, wil alles zelf doen. Bij de eerste heel lang uitgesteld, we wouden eerst verhuizen, nieuwe baan, was de oudste wel oud genoeg mocht ik weer zo misselijk zijn tijdens de zwangerschap.. Altijd erg fijn gevonden dat ze wat meer leeftijdsverschil hebben. Nr 3 wou niet wachten tot wij het het juiste moment vonden, en nu het allemaal zo loopt voelt het ook prima! Ben nu juist blij dat het zo gelopen is want anders hadden we dit wss ook nog lang uitgesteld. Vind het nu wel fijn dat we niet eeuwig in de babytijd blijven hangen. Willen met de Kids ook leuke actieve uitjes doen wat met een baby niet echt gaat, dus wel fijn als het leeftijdsverschil. Niet te groot is. Belangrijkste is dat je weet of je nog een kind wil en dan komt de rest allemaal wel. Goed
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (16) Verversen