Ik loop nu al een tijdje rond met de twijfels over het wel/niet proberen zwanger te worden. Ik word volgende maand 27, ik heb een partner, een half jaar geleden een huis gekocht en verbouwd (met een extra kamer) en ik heb een hele leuke baan. Mijn vriend is 33 en is er heel duidelijk over: hij wil er het liefst nu al voor gaan. Al met al lijkt het best een prima situatie voor een kindje. Bovendien heb ik al een jaar lang een sterke drang naar het zwanger worden, soms word ik zelf jaloers als ik een zwangere vrouw zie, haha.
Waar ik mee zit is; hij werkt momenteel iets minder dan parttime omdat er dit jaar minder uren voor hem beschikbaar waren (dit is dus hopelijk volgend jaar na de zomer wel anders) en ik werk fulltime, zonder vast contract omdat ik net 4 maanden geleden ben begonnen met een nieuwe baan. Aan de ene kant is het positief dat hij meer thuis zou kunnen zijn om de zorg op zich te nemen - dit zou hij ook graag willen doen - maar aan de andere kant betekent dat dat ik de kostwinnaar ben en bang ben voor de reactie op mijn eventuele zwangerschap op werk. Ik ben tenslotte nog relatief nieuw, en ik heb geen idee hoe zij hierover denken, ondanks dat ik tot nu toe eigenlijk alleen maar hele enthousiaste reacties op mijn werkzaamheden heb ontvangen. Van alleen zijn inkomen zouden we niet kunnen rondkomen en nu hebben we het best goed.
Ik zou dus kunnen denken, laten we er nog even mee wachten totdat we iets meer "zekerheden" hebben, maar ik realiseer me ook dat zwanger worden helemaal niet vanzelfsprekend is (bij mijn moeder heeft het 6 jaar geduurd) en ik zou sowieso ook eerst nog moeten ontpillen. Mocht het ons gegund zijn, kan het dus zo nog maar eens een tijdje duren voordat ik daadwerkelijk zwanger ben.
Daarnaast nog iets anders; ik hoor eigenlijk altijd in mijn omgeving dat ik nog zo jong ben (misschien omdat ik er relatief jong uitzie) en dat ik nog lekker moet wachten. Ik vind het persoonlijk erg irritant om dat te horen en dat geeft me alleen maar meer twijfels, ondanks dat de wens naar een kindje zo groot is.
Ik hoop dat jullie me iets meer helderheid over de situatie kunnen geven, of jullie dit herkennen of hoe jullie dit zelf hebben aangepakt, want nu word ik gek van de wisselende gedachten.
Nou, je hebt al heel veel reacties, maar ik wil nog wat zeggen over het ont-pillen. Ik ben 10 jaar lang aan de pil geweest toen ik stopte. Dus gaf mezelf een jaar om zwanger te worden. 21 augustus laatste pil genomen, 4 oktober eerste menstruatie, begin november zwanger. Werd wel helaas miskraam op 18 november. Daarna nog een mislukte zwangerschap van eind december tot eind januari, en de ronde erna zwanger van mijn dochter. Dus 3x zwanger binnen een half jaar na het stoppen van langdurig pilgebruik.
Ik zou er voor gaan! Ik ben in oktober 2018 begonnen met mijn nieuwe fulltime baan. Augustus 2018 hebben mijn vriend en ik besloten om ervoor te gaan. Maart 2019 ben ik zwanger geworden. Mijn werk daarin tegen vond ik ook in het begin niet leuk dus dacht mooi kan ik hierna 24 uur werken. Ik ben nu 27 weken zwanger, sinds deze week werk ik halve dagen ipv 40 uur en vond het heel moeilijk om aan te geven omdat ik hier net een jaar werk maar heb toch mijn contract getekend woensdag om een jaar te verlengen. Dus wat ik je wil meegeven, werken kan altijd en overal wanneer je wil, en een gezin stichten ook wel maar als je dat nu wil ga er voor.
wanneer zou je normaal je vast contract moeten krijgen? als dat zeer binnenkort is (binnen de 4 maanden) dan moet je er gewoon voor gaan. Als jij de belangrijkste inkomstenbron bent en je contract is niet helemaal zeker dan vind ik dit net een te groot risico (wel wat afhankelijk van je job). verder zou ik met niet teveel rekening houden.
Ik heb nu een jaarcontract, dus dat zou dan pas over 8 maanden zijn aangezien ik pas 4 maanden geleden ben begonnen. Maar dan nog is dat geen zekerheid. Ze kunnen natuurlijk nog een keer een jaarcontract aanbieden, en dan zitten we aan het einde daarvan alweer mid 2021. Dus dan moet ik nog vrij lang wachten, tenzij de situatie van m’n vriend dan heel anders is (hij krijgt volgend jaar wel een vast contract, maar de uren zijn nog niet zeker). Ik heb wel bijna m’n halfjaarbeoordeling, dus misschien kan ik het onderwerp ‘vast contract’ dan ook bespreken.
Ik ben 24 en mijn vriend 30. Wij zitten nu aan ronde 8. Toen we beslisten om er aan te beginnen werkte ik ook nog met een tijdelijk contract. Ondertussen ben ik enkele maanden geleden van werk veranderd, met vast contract, maar nog steeds niet zwanger. Ik was in het begin ook wel aan het twijfelen, maar blij dat we er toen aan begonnen zijn, want wie weet hoe lang duurt het nog.
Ja er kan veel veranderen in een paar maanden! Goed dat jullie gewoon zijn begonnen en dat je nu een vast contract hebt :) Hopelijk lukt het snel voor jullie!
heel persoonlijk zou ik nooit fultime willen werken en een kind hebben. Dan moet ik mijn kind veel te veel missen. Ook icm de borstvoeding. Ik ga straks na mijn verlof 2 dagen per week werken en een paar maand later komt er aan halve dag bij. Meer wil ik echt niet. Hoe kijk jij daar op. Mocht je bijv ook 2 dagen in de week willen werken kan dat dan ook financieel? Er zijn maar weinig moeders die ook echt fulltime blijven werken dus hou er rekening mee dat als het moment daar is dat jij ook in die positie komt.
Op de leeftijd. toen ik zwanger werd van mijn 2e was ik 26 en bij bevallen was ik 27. Op dat moment was het echt een prima leeftijd en ik was er klaar voor. Bij mijn eerste was ik 22 bij de bevalling en terug daar op kijkend was ik eigenlijk echt te jong. Maar goed dat had ik pas echt door toen ik mijn tweede kreeg :P
Ik vind dat erg moeilijk in te schatten, omdat ik het nu heel fijn vind om te werken en daar veel energie uithaal. Ik weet niet of dat anders is wanneer ik een kindje zou hebben, of mijn werk dan in het niet valt in vergelijking tot bij mijn kindje zijn. Twee dagen werken zou momenteel financieel niet haalbaar zijn. Vier dagen zou wat dat betreft beter zijn. Maar de kans is er dus dat mijn vriend na de zomer weer meer uren heeft, dus wellicht kunnen we het dan wat beter balanceren. Wat bij mij een groter issue is als het gaat om minder werken, is dat ik me afvraag wat voor effect dat heeft op m'n carriere. Ik zou in korte tijd best wel veel kunnen doorgroeien en dat zou ik ook willen, alleen is het verlangen naar een kind er ook heel sterk. Misschien hoef ik daar geen keuze in te maken, maar dat zou dus wel kunnen.
Hoe is dat bij jou gegaan met minder werken of werkte je al minder dan fulltime toen je zwanger werd?
heel vaak maak een vrouw een keuze tussen carrière of een kind. Iets wat natuurlijk niet persee moet maar wel vaak gebeurt. Een van de reden dat er bijv weinig vrouwen in top functies zitten is omdat ze gewoon niet zo veel willen werken. Is een keuze uiteindelijk maar gebeurt wel vaak. Toen ik zwanger was van mijn eerste mijn baan kwijt geraakt en niet meer opnieuw naar een baan gezocht. Ik studeerde toen ook nog. Ik heb daarna een hele tijd niet gewerkt. Ook toen ik klaar was met mijn studie niet. Uiteindelijk ben ik begonnen met werken toen mijn tweede 9 maand oud was. Ik werkte toen 3 a 4 dagen in de weeek voor 5 a 6 uur per dag. Dus ook niet gek veel. Ik heb dus nooit fulltime gewerkt. Ik vind werken zelf heel leuk en haal er ook zeker veel voldoening uit. Maar toch zou ik zeker niet meer willen werken als dat ik nu doe. Hierbij moet ik wel zeggen dat in de jaren dat ik thuis was ik dat ook totaal niet erg vond. Het enige wat ik een beetje miste waren mijn sociale contacten. Maar goed ik ben dus ook wel een beetje een huismus.
Ja, dat klopt. Het is natuurlijk ook makkelijker om carriere te maken als je fulltime werkt, en over het algemeen zijn het wel de mannen die fulltime (blijven) werken wanneer er kinderen komen. Ik ben ook teamleider, dus ik weet momenteel ook niet hoe ik die functie zou moeten vervullen met parttime werken. Mijn vriend is meer de huismus van ons, haha. Hij kijkt er dus ook naar uit om lekker thuis met een kindje te kunnen zijn. Ik heb ooit minder gewerkt, en dat was toentertijd niets voor mij. Ik voel me nu veel gelukkiger in m'n werk en ik doe ook meer met de vrije tijd die ik heb. Maargoed, als je een kind thuis hebt om voor te zorgen, heb je natuurlijk een hele andere dagindeling dan wanneer je gewoon "vrij" bent, dus ik kan dat nu ook niet vergelijken met elkaar. Ik ga er gewoon goed over nadenken en bekijken hoe ik me er straks bij voel als ik hopelijk zwanger ben, ik hoef hier nu ook nog geen definitieve beslissing in te nemen :)
je hebt zeker nog de tijd. en uiteindelijk wat je beslist hoeft niet permanent te zijn. Waarschijnlijk weet je pas echt wat bij je past als je de baby echt een tijdje in je armen kan houden.
Wij hadden op een gegeven moment besloten dat het over een paar maanden een goed moment zou zijn (eerder was minder ideaal ivm reis naar Zika land en promotie op werk), wel wisten we zeker dat we daarna graag zo snel mogelijk zwanger zouden willen als dat zou kunnen. Ik ben toen alvast met de Nuvaring gestopt en hebben in de tijd ertussen condooms gebruikt. Het duurde bij mij echt dik een half jaar voor ik een normale cyclus had, maar die had ik dus wel op het moment dat we er echt voor gingen. Mede daardoor was het heel snel raak. Vriendinnen die pas gestopt zijn met anticonceptie op het "juiste" moment baalden achteraf dat het lang duurde door onregelmatige cyclus (waardoor bijv. ovulatietesten lastiger zijn). Dat zou je dus kunnen overwegen. Overigens was ik zelf 28 toen ik zwanger raakte en ook ik werd altijd veel jonger geschat, maar sinds mijn zwangerschap merk ik duidelijk verschil in benadering qua leeftijdsinschatting. Vind overigens dat leeftijd ook niet uit zou moeten maken. Succes!!
Dankjewel! Dat ben ik nu inderdaad aan het overwegen. Na jaren anticonceptie is het ook wel fijn om even zonder te zitten voordat we gaan proberen. M'n pil blijkt ook op te zijn, overigens, dus volgens m'n vriend is dat een teken, haha. Leeftijd maakt inderdaad niet zoveel uit. Ik heb vriendinnen van boven de 30 die nog als studenten leven en zich geen leven met kinderen kunnen voorstellen, dus het is maar net waar je zelf klaar voor bent. Dat mensen je onderschatten omdat je er jong uitziet is wel vervelend (van iemand die er wél ouder uitziet verwachten dat zij toe is aan kinderen ook trouwens). Heb je wel eens negatieve reacties gehad op je zwangerschap omdat je er jonger uitziet (of zag)?
Ja, ik vond het heel fijn omdat het je flexibeler maakt. Ik wilde zelf niet te laat aan kinderen beginnen, omdat je natuurlijk nooit weet of het überhaupt lukt en we er graag 2 zouden willen. Daarbij is mijn man ook 6 jaar ouder en wilde hij ook liefst niet te oud vader worden. Maarja wat dan "jong" of "oud" is, is voor iedereen natuurlijk weer anders en zelfs je eigen perspectief verandert door de jaren heen. Nee geen vervelende reacties, wat ik wel merk is bijv. collega's/vrienden van ongeveer dezelfde leeftijd die in een hele andere fase zitten (vrijgezel/feesten), het beangstigend vinden dat een leeftijdgenoot zo "volwassen bezig is" en daarmee mij jong vinden. Dat staat dan wel los van uiterlijk. Overigens zie ik het onderschatten (wat dus herkenbaar is) ook vaak als uiteindelijk iets positiefs, omdat je daarmee dat mensen makkelijker positief kan verrassen/verbazen, ook op professioneel vlak. Over werk trouwens; ik vind carrière belangrijk en zag er heel erg tegenop om het tegen mijn baas te vertellen, maar die reageerde fijn en ik kan mijn leidinggevende functie etc gewoon behouden en verder groeien ondanks dat ik 4 dagen ga werken. Je weet natuurlijk nooit hoe het uitpakt, maar als jouw waarde gezien wordt zal een zwangerschap daar niet per se iets aan veranderen.
Ja, dat herken ik ook wel. Op professioneel vlak heb ik er eigenlijk wel veel minder last van omdat ik dan een hele andere rol heb. Sta ik op m'n sneakers in de winkel, ja dan wel, haha. Ik weet ook dat het waarschijnlijk over 5 jaar niet veel anders zal zijn, dus dat is iets wat ik maar gewoon moet accepteren dan! Goed om te lezen dat het voor jou zo heeft uitgepakt. Ik hoop dat mijn manager uiteindelijk ook zo zal reageren, want het staat uiteindelijk inderdaad los van de waarde van mijn werkzaamheden :)
Te jong vind ik persoonlijk absoluut niet.. ik was 24 bij de eerste en 27 bij de tweede. Ik wou een jonge mama zijn. De situatie is nooit perfect. Er kan altijd een tegenslag gebeuren.. iemand kan altijd zijn baan nog verliezen. Ook als je kind al 3 of 7 jaar is.. moet je dan altijd wachten tot de omstandigheden perfect zijn? Nee vind ik niet. Belangrijkste is een dak boven je hoofd en de goesting om eraan te beginnen. Je vriend is al 33 dus begrijp wel dat hij geen 2 jaar meer wil wachten.
Werk is sowieso altijd een dingetje, dat komt noooooooiiiittt uit!! Wij zijn nu ook bezig (inmiddels 7/8 maanden) en toen we begonnen waren er 2 zwanger, hadden er 3 kunnen zijn door mij😜 maar nee.. en nu zijn zij bevallen en zou ons werk weer compleet zijn! Maar nee want ik wil ook nog een kindje 🥰 nu zijn er allerlei dingen aan de hand op t werk waar ik voor nodig ben, maar ze zeggen niemand is onmisbaar dus geloof ik dat maar ;-) werk zou niks uit moeten maken..
Het enige wat ik denk is; zou jij zelf ook niet een aantal dagen thuis willen zijn bij je kindje? Fulltime is wel veel weg van huis.. je kindje heeft de papa dan veel, maar mama wil je kindje ook.. ik zou over de werkdagen goed nadenken.. wij werken beide bijv een halve baan👌🏻
Tja, dat vind ik lastig om te zeggen. Ik vind m’n baan heel leuk, en 5 dagen bevalt me dus ook goed. Maar ik denk dat ik er wel moeite mee zou hebben om dan zo vaak weg van huis te zijn, terwijl m’n vriend dan veel tijd kan doorbrengen met ons kindje. 4 dagen zou dan misschien kunnen, en nog een dag thuis werken kan ook met mijn werk (al weet ik niet of ik in de praktijk dan ook aan werk toe zou komen...). Of ik er tegen die tijd ook zo over denk, geen idee, maar wel goed om alvast over na te denken inderdaad :)
Je mag niet ontslagen worden omdat je zwanger bent. Dus je kan je contract sowieso uitdienen. Verlenging zal ook geen probleem moeten zijn, als je je werk goed doet.
Dat gezegd hebbende, heb je nooit zekerheid. Mijn man werd na 6 jaar ontslagen, ook al had hij een vast contract, omdat het minder ging met het bedrijf. En aan de andere kant ken ik genoeg vrouwen die ondanks een zwangerschap gewoon verlenging of zelfs een vast contract kregen. Daarnaast weet je idd gewoonweg niet hoe lang het gaat duren.
Bedankt voor jullie adviezen! Ik heb besloten om in ieder geval m’n pilstrips voor de komende 3 maanden af te maken, en daarna te stoppen en langzaamaan te proberen. Dan is het ook net het nieuwe jaar, en geeft het me nog iets meer tijd. Ik begrijp dat er nooit zekerheden zijn, en inderdaad, misschien krijg ik straks wel weer een jaarcontract. In dat geval heb ik geen zin om het nog een jaar langer uit te stellen en zou ik wel spijt hebben dat ik er niet gewoon voor ben gegaan.
Het leven valt gewoon niet te plannen! Doe vooral hoe het voor jou/jullie goed voelt. Jullie leven jullie leven zoals jullie het graag zien ❤️ veel succes met alles! Laat je nooit van de wijs brengen door meningen van anderen☺️
Dat is niet zozeer wat ik bedoelde, want het betekent niet dat ik daarom geen kinderen wil. M’n twijfel is gebaseerd op het onzekere wat betreft baan/inkomen. Ik bedoelde te zeggen dat ik me eraan erger dat ik merk dat veel mensen een uitspraak doen over de invulling van mijn leven wat betreft kinderen, zonder dat ze weten hoe ik daar zelf in sta. Door bijvoorbeeld hun idee van het leven van een 27e jarige op mij te projecteren. En ja, gezien ik al twijfel, helpen deze oordelen niet in m’n keuze. Het is meer iets wat me opvalt, en ik vroeg me af of jullie dat herkennen.
Je gaf aan met je werk te zitten en wat je werkgever er van zou vinden en dat anderen je wellicht een jonge moeder zullen vinden. Nou, boeiend. Dat zou niet uit moeten maken. Ook het niet hebben van een vast contract zou echt geen reden moeten zijn en het feit dat je partner nu minder werkt ook niet. Is het zo erg om kostwinner te zijn? Ik zou dat allemaal loslaten. Ik herken het verder niet want gek genoeg pakte het voor mij en mijn partner vrij traditioneel uit, eerst trouwen, daarna kinderen.
Ik vind het helemaal geen probleem om kostwinnaar te zijn, alleen mocht mijn contract niet verlengd worden, heeft dat dus een groter impact op onze inkomsten. Het feit dat dit een mogelijk scenario is, is reden voor mijn twijfel om er nu al voor te gaan. Maargoed, wie weet duurt het nog een lange tijd voordat ik een vast contract heb, en wie weet heeft mijn partner over een tijdje weer z’n normale uren. Het is gewoon niet te voorspellen, dus het is goed om verschillende ervaringen hierover te lezen.
Ik heb geleerd dat je een kinderwens niet moet uitstellen omdat je nog geen vast contract hebt. Veel werkgevers proberen dit op alle mogelijke manieren te voorkomen, dus dat kan jaren duren. En wat heb je dan? Als het slecht gaat kunnen ze je dan nog steeds ontslaan.. Als je contract niet verlengd wordt heb je nog een tijdje ww om nieuw werk te zoeken, dit geldt ook voor je zwangerschapsverlof als dit kort na ontslag in zou gaan.. Goede kans dat je partner meer kan gaan werken, dus goede vooruitzichten.. En te jong, leeftijd zegt niet zo veel, het gaat erom of je er zelf klaar voor bent. Ik zeg altijd je moet gelukkig worden van een wandeling met je kindje door de dierentuin, dat je daar zelf ook plezier aan kunt beleven en niet meer zo'n feestbeest bent die in het weekend regelmatig brak in bed ligt.. Ik was zelf 21 en nooit spijt van gehad, juist erg blij, dit is voor mij genieten.
Hoe zo jong, kijk eens wat je allemaal al bereikt heb, wauw. Een goede baan, een leuke partner, een eigen huis... Ik vind 27 echt niet heel jong meer, zelf was ik 25 en 26 toen ik beviel. Jong heeft ook te maken met tot welke leeftijd jij het acceptabel vind om kinderen te krijgen..
Qua baan, dat is lastig, maar als ze je ontslaan heb je evt recht op een uitkering? In principe mogen ze je natuurlijk niet ontslaan, en elke werkgever kan jou uit eindelijk de deur wijzen. Ga er vanuit dat het goed is, als ze tevreden zijn.. Zelf was ik bij beide zwangerschappen net nieuw aan een baan begonnen, en bij beiden nooit problemen ervaren (maar ik ben ook geen kostwinner dus we zijn daar thuis niet van afhankelijk).
Dankjewel, en je hebt gelijk, leeftijd zegt niets want dat betekent voor iedereen iets anders. Ik heb toevallig maar 1 vriendin met een kind, en zij heeft meegemaakt dat haar contract niet verlengt werd terwijl ze eerder een vaste aanstelling zou krijgen. Dus dat is niet helemaal een prettig referentiekader. Fijn om daarom jouw positieve ervaring te lezen!
Door jezelf een doel te stellen van wat je voor elkaar wilt hebben voordat je zwanger raakt kun je samen ontdekken of je echt op één lijn zit. Wat die doelen zijn kunnen alleen jullie bepalen.
De reactie te jong gaat nergens over. Ik was 25 toen ons eerste kindje geboren werd en 26 toen tweede kindje geboren bent!
Denk maar zo, als je jong bent heb je energie genoeg om met je kindje te spelen! Als je ergens rond 40 voor het eerst moeder mag worden dan heeft je kindje een oudere moeder. Als je kind dan zelf ook laat papa of mama mag worden, maak jij dit misschien niet eens meer mee. Een oppas dag op je kleinkind is waarschijnlijk dan ook te intensief.
Jong ouders zijn heeft veel voordelen! 👍🏻
Wbt je werk. Ik ben aangenomen terwijl ik zwanger was. Op de laatste dag van mijn verlof kwam ik erachter dat ik opnieuw zwanger was. Dit heb ik na 3 maanden vertelt (mijn contract was voor een jaar) en de reactie van mijn leidinggevende was de liefste en meest positieve reactie die ik ook maar van iemand ontvangen heb! De zwangerschappen waren absoluut geen probleem!
Wauw, dat is wel bijzonder! Is er ook wat veranderd in het aantal uren dat je werkte of speelde dat geen rol?
Veel van m’n collega’s hebben jonge kinderen en 3 worden zelfs binnenkort (weer) vader. Maar ik werk dan wel met alleen maar mannen, bovendien ben ik de enige in mijn functie. Dus mogelijk heeft dat een grotere invloed op het werk.
Mijn vriend is ook wat ouder, bijna 34 inmiddels, en hij wil ook geen 40 zijn voordat hij vader is. Nou snapt hij wel dat ik een paar jaar jonger ben, maar ik wil liever ook niet te lang wachten met de wens om in de toekomst een groter gezin te hebben :)
Als het aan mijn leidinggevende gelegen had dan had ik gewoon het uren aantal mogen houden wat ik had, echter willen wij onze kinderen niet naar een kinderdagverblijf brengen, oppas vinden aan huis is lastig. Wij hebben er samen voor gekozen dat ik nu op 0 uren basis werk maar toen wij één kindje hadden werkte ik nog 20 uur per week!
Ik kan me voorstellen dat je het lastig vind omdat jij als enigste die functie hebt, desondanks mag een werkgever jou nooit op je zwangerschap afrekenen. Mocht je gaan twijfelen dat dit wel kan gaan gebeuren zorg er dan voor dat je nu vast bewijs verzameld dat ze tevreden met je zijn, zodat je altijd op je bewijs terug kan vallen mocht dat nodig zijn!
En ik herken je punt mbt tot je vriend. Mijn man was 32 toen hij voor het eerst vader werd, hij wilde inderdaad ook niet te oud zijn!
Als jullie er samen zo in staan ga er dan voor. Een baan is vervangbaar, de tijd niet!
Wij hebben ook niet echt oppasmogelijkheden en liever niet te vaak naar het kinderdagverblijf, dus dat m'n vriend nu 2 a 3 dagen werkt is wat dat betreft best ideaal. Ik wil wel graag meer blijven werken, maar misschien denk ik er tegen de tijd dat we een kindje hebben heel anders over. In ieder geval fijn dat jullie die keuze hebben kunnen maken!
Ik heb binnenkort mijn halfjaar gesprek, en mijn leidinggevende heeft nu al gezegd dat hoe het er nu uitziet ik een goede beoordeling krijg, maar tegen die tijd heb ik het ook zwart op wit. In de situatie dat mijn werkgever me afrekent op mijn zwangerschap, zou ik er eigenlijk niet meer willen werken, maar het is wel fijn om bewijs te hebben.
Bedankt voor je advies! Die laatste zin is mooi gezegd :)
Er is altijd wel iets wat niet ideaal is! Zo hebben wij nu al jaren de wens uitgesteld voor een kindje samen (heb 2 al wat oudere kinderen uit eerdere relatie, nu 6,5 jaar samen met mijn huidige vriend) omdat we eerst wouden verhuizen. We hebben nu “maar” 3 slaapkamers. Maar goed je raad het al, de woningmarkt is vreselijk momenteel... het is tot heden niet gelukt. Dus begin dit jaar besloten er toch voor te gaan, we willen het zo graag! Helaas 1x zwanger geraakt (na wat maanden) maar dat is een miskraam geworden. Ik heb nu best wel spijt dat we niet 1/2 jaar eerder zijn begonnen aan dit avontuur eigenlijk. Dus ik zeg je: de situatie zal nooit perfect zijn!
Bedankt voor je reactie. Ik begrijp het, tijd gaat ook snel en niet alles gaat volgens plan.
Wij zijn nu 2,5 jaar verloofd, eerst werd het 2018, toen 2019, daarna 2020 en nu toch maar 2021, omdat we de verbouwing nog aan het afronden zijn. Ieder jaar was er iets. Een reis, een huis... Eerst wilde ik wel trouwen voordat we zouden beginnen, maar misschien wordt het niet eens 2021 omdat we dan weer prioriteit aan iets anders geven. Dus daar ga ik in ieder geval niet meer op wachten :)
Lekker voor gaan! Zekerheid in je leven heb je nooit. En over dat jong gesproken. Ik word er serieus gek van: jullie nog geen kinderwens? Wat wil je horen dat ik Zeg: ja zeker, flink bezig in de slaapkamer. Daarbij wanneer je dus als antwoord geeft nee, krijg je direct een preek over hoe jong je bent en hoe erg je leven veranderd. Snap dat echt niet,daarbij mensen vergeten dat er mensen tussen zitten die wel willen maar niet kunnen (ik zit pas in ronde 2). Maar lijkt me erg confronterend als je er wel al jaren mee bezig bent. Volg je gevoel meid! Iedereen op zijn eigen manier en iedereen bewandeld zijn eigen pad.
Oh ja, hoe oud ben jij dan als ik vragen mag? Ik denk dat het ook met de situatie van je omgeving te maken heeft. Onze vrienden hebben nog geen kinderen en zijn daar (zover ik weet) ook nog helemaal niet mee bezig. Onze beide ouders waren mid dertig toen ze kinderen krijgen, dus die hebben daar ook zo’n hun ideeen over. Als je het daarmee vergelijkt zouden we dus “vroeg” zijn en de eersten. Maar ons leven is dan ook anders dan dat van hen.
Ik heb zelf ook bijna 2 jaar moeten proberen om zwanger te worden voordat het lukte. Uiteindelijk was ik 30 toen ik voor het eerst moeder werd. Ideaal wordt je situatie nooit en de tijd vliegt. Ik zou er gewoon voor gaan, want waar een wil is, is een weg. ❤
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (52) Verversen