Natuurlijk is frustratie nummer 1 de menstruatie en het niet verschijnen van dat tweede streepje! Maar mijn grootste ergernis is dat je niet kan weten of je bevrucht bent en symptomen zoekt terwijl er misschien geen bevruchting heeft plaatsgevonden! 🤯🤯🤯 Of dat familieleden op de eerste dag van je menstruatie een berichtje sturen, 'ben je al zwanger??'. Afgrijselijk is het!! 😱 Dus nu is mijn vraag, wat is jullie grootste ergernis bij het proberen zwanger worden?
Mijn grootste ergernis is dat ik elke maand met een zware blaasontsteking zit nadat we proberen om zwanger te worden. En dan moet je nog een keer, door de blaasontsteking heen zegmaar, seks hebben omdat je wel meer dan 1x seks wil hebben per maand om de kans te vergroten. Omdat het zwanger worden wat moeilijker gaat bij ons, wordt aangeraden om na de seks even te blijven liggen. Dit is niet bevorderlijk voor mijn blaasontsteking.. Omdat ik vaker blaasontsteking na de seks heb, ging ik voorheen altijd gelijk naar het toilet en douchen. Maar dat kan nu niet. Daarbij is mijn menstruatie en eisprong mega onregelmatig. Super irritant. En elke maand is het weer die teleurstelling dat je weer niet zwanger bent. Verschrikkelijk.
Het komt als het komt Het komt als je lichaam er klaar voor is Je bent er te veel mee bezig Maak je niet zo druk Focus op andere dingen
Blablablabla wie kan dat knopje nou echt uitzetten? Je wil toch wat... dan ben je er toch mee bezig? En idd elke x een spierwitte teleurstellende test werkt ook niet mee, dat eeuwen lange wachten dan op je ei, dan op je nod, dan weer op bloed en dan weer opnieuw...
Eigenlijk is alles wel frustrerend opweg naar een baby...
Ik heb zo wel een paar ergernissen, ten eerste dat nu al 2x op rij m'n menstruatie niet goed op gang komt, waardoor ik dan toch weer hoop krijg dat het misschien wel de innesteling zou kunnen zijn.. Ten tweede, als ik dan een test uit voer en die is negatief, dat ik dan denk 'misschien heb ik wel te vroeg getest'. Ten derde, vrijen op de goeie dagen, is soms maar eens in een rapke omdat we moe zijn.. Ook niet echt de bedoeling van gezellig even een baby maken hhhh
Mijn schoonmoeder die tegen de vrouw van een klusjesman zei ik zou graag een kleindochter willen (wij waren toen net doorverwezen naar fertiliteit) en in de stressvolle verbouwingsperiode kon ik dat echt niet hebben.
Mijn grootste ergenis was de tip: je moet het loslaten, dan komt het vanzelf. En mensen die dan met een voorbeeld komen: toen die en die gingen verhuizen waren ze er niet zo mee bezig en raakte ze zwanger!
Verschrikkelijk vond ik dat. En mensen bleven het zelfs zeggen toen er bij mij een medische reden gevonden was en we in het medische traject zaten. Echt...dat helpt niet zulke opmerkingen!
Nu ben ik zwanger van een tweeling (2 meisjes) en mijn grootste ergernis nu is dat iedereen zo reageert: oh, 2? Nou mooi, dan ben je gelijk klaar!
Dat mensen er vanuit gaan dat je na een jongen en meisje wel klaar bent en niet lijken te kunnen begrijpen dat het niet gaat om het "hebben" van een jongen en meisje.
Maar het meest irriteerde toch wel mijn eigen lichaam en dat dat je zo voor de gek kan houden qua symptomen als je erop gaat letten😅
Ik irriteer me aan alle opmerkingen.. de een bij wie het moeilijk gaat krijgt kut opmerkingen, maar zeker ook bij wie het wel lukt krijg je genoeg naar je kop geslingerd helaas. Zoals: was het perongelukkk??? Uh? Vraag jou ouders is of je perongeluk op de wereld bent gezet. Doeeeei schat! Ik zou gewoon heel direct zijn.. mensen moeten zich schamen om zulke opmerkingen te maken. Als je zwanger bent dan horen ze het wel wanneer jij wil dat ze het horen. Gekkenwerk zeg..
Familieleden die het raar vinden dat het niet al gelukt is omdat ik op mijn 19e door de pil heen zwanger was geraakt. En als ik wat ben aangekomen ze me gelijk op zo'n manier aankijken van ja ja niet zwanger zeg je. Verschrikkelijk vind ik dat zeker omdat ik altijd met me gewicht heb geworsteld pff
De frustratie dat het na de miskraam niet lukte. Na een jaar aanmodderen naar de gynaecoloog. Dat gaf meer rust in mijn hoofd. Toch begonnen mensen het echt aan mij te vragen. Ik heb dan ook rechttoe rechtaan gezegd dat moeder natuur helaas niet meewerkt. Dat kweekte wel weer begrip (en excuses ook) maar vooral blijdschap toen ik uiteindelijk zwanger was.
Ik heb mij verder nooit echt extreem bezig gehouden met wat ik voor NOD allemaal voelde. Pas als ik echt niet ongesteld werd, kreeg ik pas hoop. Ik heb ook nooit voor NOD getest. Daar zag en zie ik nog steeds het nut niet van in. De enige die hiervan beter wordt, is de fabrikant van de zwangerschapstest. Ik vind het bijzonder stuitend dat er zo over de rug van vrouw geld wordt verdiend. Die drie keren dat ik overtijd was, bleek ik ook echt zwanger en had ik ook maar één test nodig om dit te bevestigen. De eerste keer werd alleen een vroege miskraam. Ik snap wel dat je na ovulatie let op alles dat je voelt en dat al die vage klachten niets zegt, wil je dan ook niet geloven. Je houdt immers iedere cyclus weer die hoop.
Je moet er niet te veel aandacht aan besteden, dat helpt niet mee, stress zorgt niet voor zwanger worden. Er zijn zoveel mensen die ineens zwanger worden als ze er niet meer mee bezig zijn. Oh man wat vond ik dat irritant!
Ik erger me vooral aan het gevoel seks te moeten hebben op een bepaald moment. En ik ga twijfelen aan mijn lijf. Of er niet iets kapot is of niet klopt, of dat ik misschien al bijna in de overgang ga (ik ben 30, dus nogal zeldzame kans). Ik heb al een kindje, maar twijfel dan toch of dat niet onze supertoevallige uitzondering is.
Oh ja! Die verplichte seks.. ik was een keer zooooo klaar met mijn vriend, kon hem wel schieten. Maar ja, eisprong, dus ik moest wel aardig blijven doen want ik had hem toch echt nodig 😂 Gelukkig verbroedert seks ook weer, dus achteraf vond ik hem alweer ietsje aardiger dan daarvoor ;)
Ja, "de verplichte seks", dat steekt er voor mij bovenuit, omdat ik ook het idee had dat dit al heel snel een negatief effect op onze relatie had en op de keren dat het niet verplicht/gepland was. Het is heel tegenstrijdig, maar wij hadden meer seks toen we niet probeerden zwanger te raken.
Dit inderdaad. Man, de verplichte seks om de dag. Als we dan in de periode kwamen van de cyclus dat het niet meer moest hadden we de eerste dagen zo goed als geen seks omdat we er zo klaar mee waren. Het heeft onze relatie niet echt goedgedaan en haalde de lol er wel vanaf. Ook voorspel schoot er dan vaak bij in, het was meer: ff snel seks en weer klaar.
Ik merk dat ik me redelijk rustig kan houden in de periodes waarin er 'niets' gebeurd, zoals de eerste week van mijn cyclus vanaf het moment dat mijn menstruatie klaar is. Als ik dan begin met ovulatietesten en de testen worden niet positief op de dag dat ik dat wel zou verwachten, word ik al zenuwachtig. Had deze maand pas op cyclusdag 23 een vaste smiley van clearblue.
En dan, het wachtbankje op. Dat lijkt ook altijd een eeuwigheid te duren. Ik probeer me in die periode vooral bezig te houden met mijn werk en andere dingen, om maar niet constant hiermee bezig te zijn. Gelukkig gaat me dit (met uitzonderingen) redelijk goed af. En dan die laatste dagen tot NOD, die zijn vooral spannend.
Als de menstruatie dan doorbreekt, een groot gevoel van teleurstelling. Een flinke baaldag en dan weer positief vooruit kijken en hopen dat de eisprong weer snel volgt.
Mijn grootste frustratie momenteel is dat ik een steeds langer wordende cyclus heb en daarmee er geen touw aan vast kan knopen 😤 Plannen wordt erg moeilijk zo haha. Dan word ik er toch wel moedeloos van om wéér een negatieve test in handen te hebben. Maar we geven de moed niet op! :D
Ik erger me aan mezelf! De laatste 2 of 3 dagen van m'n cyclus ben ik zo hyper, angstig, vrolijk, verdrietig en alles door elkaar...
En ik erger me aan het feit dat ik nog geen 2e streepje heb gehad natuurlijk..
Of aan mensen die niet weten dat we bezig zijn en me advies gaan geven om bijv nog te wachten met kinderen want nu kun je nog reizen enz (dat was uiteraard voor de coronatijd)
Oeh wat een goed topic! De laatste dagen trek ik vooral het wachten niet. En sinds de spierwitte testen denk ik nu: hop, word dan maar ongesteld, dan kunnen we weer aan een nieuwe (lange) cyclus beginnen! Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
De laatste dagen - door de teleurstelling - dat vriendinnen heel overdreven zwanger zijn/doen en er heeeel de dag door op de groepsapp over klagen. Normaal trek ik dat prima maar sinds 2 dagen ben ik gewoon een kreng in m’n gedachten en denk ik please houd je mond en wees blij dat je zwanger bént!🙈🤭 normaal ben ik echt heel empathisch maar nu even niet - door de teleurstelling denk ik.. na de mk had ik zó’n goede hoop dat het weer zou lukken omdat ik schijnbaar wel zwanger kón worden. Dus nu ben ik gewoon even lekker cranky en niet op m’n sympatiekst 🙈😂
Het heerlijke advies: "Je moet je er niet mee bezig houden dan word je vanzelf zwanger.."
Oohhh ik kookte elke keer weer als mensen dat tegen mij zeiden. Terwijl ik heel open ben geweest over ons traject en dat het probleem was dat mijn lichaam natuurlijk geen eisprong heeft...
Bij mij was het met name de zwangerschapsaankondigingen van anderen. Ik werk in een team met ongeveer 70 vrouwen. Denk dat ik het laatste jaar wel 20 aankondigingen heb aangehoord. Beetje deprimerend als het niet lukt.
De corona crisis, waardoor hulp vanuit het ziekenhuis om zwanger te kunnen worden, is uitgesteld. Iedere dag hoop ik op een telefoontje dat ik weer een afspraak mag maken.
De vragen in je hoofd, aan wie ligt het nu eigenlijk? Aan hem, aan mij of aan ons allebei? De vreselijk onregelmatige en lange cyclussen, omdat je nooit zonder ovulatie testen weet wanneer je piek is. Het wachten op een menstruatie of een positieve test. En al die berichtjes op Facebook, hoera! Wij verwachten een baby. Vrijwel alle stelletjes waar ik het van zie zijn jonger als ons. O en wat mij ook irriteert zijn de maatregelen van corona, je zit nu opgesloten te wachten, tot tja? Hoelang eigenlijk? 🤫
Vooral dat je om je heen hoort. Zo jullie zijn al bijna een jaar getrouwd, denken jullie niet aan kinderen Ofzo?? Terwijl iedereen om ons heen binnen een maand zwanger wordt 🤯
1. De dagen wachten tot NOD 2. Ongesteld worden 3. Hopen dat je op de goede dagen gemeenschap hebt gehad (wat met een onregelmatige cyclus sowieso al lastig is, ook al doe je ovulatietesten). 4. Ovulatietesten die pas op dag 24 van de cyclus positief zijn. 5. Mensen die steeds vragen of er al een kindje komt. Of je wel kinderen wilt. Of je al zwanger bent (nee, dat is mijn opgeblazen nachtdienstbuik). 6. Corona dat alles in de war schopt 😂
Gelukkig kan ik wel blij zijn voor anderen die zwangerschap aankondigen, ook al steekt dat natuurlijk wel.
Hahahaha. Ja 1 keer gehad. Echt ik blaas op nachtdienst niet normaal. Ik werk dus in het ziekenhuis, zegt zo'n patient: gefeliciteerd! Dus ik... met wie? Met jouw baby! Dus ik.... nou was het maar zo'n feest 😅 grappig en vervelend tegelijk.
Twee dingen: 1. Mensen die in iedere zin moeten zeggen dat het bij hen de eerste keer raak was. 2. Die verdomde 2 weken wachten na je ovulatie om te weten of het heel misschien iets is. 🙈😁
Het klinkt egoïstisch en ik gun echt het geluk van anderen, maar soms komt het hard aan als iemand zegt wij zijn zwanger. ( meestal toegevoegd, het was vaneerste keer prijs...) begrijp mij niet verkeerd, maar vanbinnen wordt het bij mij dan even stil😔 en ook de typische; allez jullie zij al zolang samen, waarom nog niet zwanger 🧐. In mijn hoofd gaat het dan van ‘ omdat het niet bij iedereen zo vlot lukt 😠🥵🤬’ maar dan probeer ik toch rustig te blijven met de gevleugelde woorden ; alles op zijn tijd, en dat komt wel....😕
Dat vind/vond ik ook vreselijk. En dan dat er sinds dat wij besloten hebben om voor een tweede te gaan opeens iedereen zwanger is. Heb al zoveel aankondigingen voorbij zien komen. Ik gun het ze he maar het doet wel pijn.
Ik vond de onduidelijkheid altijd het ergste! Kreeg soms een week voor nod al bruinverlies en dan denken 'mss innesteling' of toch niet... Toch is testen of nee toch niet haha. Verschrikkelijk!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (55) Verversen